Enric Miralles

Enric Miralles Moya (ur. 25 lutego 1955 w Sant Feliu de Codines (Katalonia), zm. 3 lipca 2000 w Barcelonie) – hiszpański modernistyczny architekt urodzony w Katalonii. Wielokrotnie nagradzany za swoją pracę.

Enric Miralles

Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1955 Sant Feliu de Codines
Data i miejsce śmierci	3 lipca 2000 Barcelona
Narodowość	hiszpańska
Praca
Styl	modernizm

Życiorys

Był nagradzanym hiszpańskim architektem. Jego żoną też była włoska architekt Benedetta Tagliabue. Studiował architekturę w Wyższej Szkole Technicznej Architektury na Uniwersytecie Politechnicznym w Katalonii. I później kontynuował naukę na Uniwersytecie Kolombii w Nowym Jorku. Swoją profesję rozpoczął u Alberta Viaplana (architekt kataloński). Pracował tam do roku 1983. W tym samym czasie był profesorem na Uniwersytecie Technicznym w Katalonii i na Uniwersytecie Kolumbii. Jego warsztat miał trzy etapy. Pierwszy (1983-1990) pracował ze swoją pierwszą żoną, Carme Piños. W drugim pracował sam (1990-1994). I w latach 1995-2000 zorganizował studio, które nazwał EMBT i rozpoczął pracę z Benedettą Tagliabue, swoją drugą żoną. W ostatnich latach swojego życia bardzo ważny był dla niego jego projekt. Dedykował go intensywnej formie w tym projekcie. Dotyczył dzieła, które dokładnie oddawało styl Mirallesa. W swoim krótkim życiu Miralles otrzymał wiele nagród. Np. Złotego Lwa na Biennale Architektury w Wenecji (1996). Był profesorem nadzorującym w wielu szkołach architektury, nie wyłączając w tym Harvardu. Wiele jego dzieł nie może być skończonych (Parlament Szkocki czy Budynek Gazu Naturalnego w Barcelonie (Torre Marenostrum). Jego żona Benedetta Tagliabue nadal prowadzi studio EMBT i stara się ukończyć prace swojego męża.

Twórczość

Miralles-Piños

• Szkoła La Llauna
• Pokrycie placu głównego w Parets del Vallés
• Park Cmentarny w Igualadzie
• Tiro con Arco (Łuk ze strzałą)
• Hotelarskie Centrum Społeczne
• Centro Social La Mina
• Dom Garaua Agustíego
• Szkoła domowa w Morelli
• Pokrycie w Paseo Icaria
• Dom Pogłosek

Enric Miralles

• Siedziba Cyrku w Lectores
• Centrum Gimnastyki Rytmicznej i Sportu
• Miejski Pałac Sportu
• Wieża Kontrolna Lotniska w Alicante
• Most Przemysłowy dla trasy Camy-Nestlé
• Aula na Uniwersytecie w Walencji
• Powiększenie Muzeum Królewskiego w Kopenhadze
• Muzeum Sztuki Współczesnej w Zaragozie
• Powiększenie Rosenmuzeum w Steinfurth
• Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Helsinkach
• Szpital Geriatryczny w Palamós
• Nowe dojście do Stacji w Takaoka
• Pawilon medytacji w Unazuki
• Audytorium w Kopenhadze
• Kościół i Centrum Kościelne w Rzymie
• Powiększenie fabryki szkła w Seele
• Nowe centrum w Porcie w Bremerhaven
• Małe niemiecki domy z drewna
• Park publiczny i wypożyczalnia gier i zabawek w Mollet

EMBT

• Renowacja rynku w Santa Caterina
• Reforma chodnika na ulicy Mercaders
• Renowacja domu w La Clota
• Przystań (Saloniki,Grecja)
• Renowacja Ratusza (Utrecht, Holandia)
• Szkoła Architektury w Walencji
• Dom Damge
• Pałac Sportu w Chemnitz
• Pałac Sportu w Lipsku
• Laboratorium Uniwersyteckie w Dreźnie
• ”Kolonihaven” (Domek z drewna)
• Dom Klubu Golfowego w Fontanals
• Poszerzenie Cmentarza w San Michele de Isola
• Parlament Szkocki w Edynburgu – zakończony pośmiertnie
• Biblioteca Publiczna w Palafolls
• Muzeum Maretas w Lanzarote
• Park Przekątnego Morza w Barcelonie
• Park Świętej Róży w Mollet
• Biblioteka Narodowa Japonii (Tokio, Japonia)
• Sześć mieszkań w Borneo Eiland
• Szkoła Muzyczna w Hamburgu
• Miasteczko Uniwersyteckie na Uniwersytecie w Vigo
• Trybunał Sprawiedliwości w Salerno
• Budynek Gazu Naturalnego w Barcelonie - zakończony pośmiertnie
• Folwark Moore
• Ekrany Akustyczne w Gran Vía w Cortes Catalanas, Barcelona.
• Plac bazaru (Las Huesas)

Bibliografia

• http://www.mirallestagliabue.com/

Linki zewnętrzne

• Enric Miralles. mirallestagliabue.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-24)].