Enina

wieś w Bułgarii

Enina (bułg. Енина[3]) – wieś w południowo-środkowej Bułgarii, w obwodzie Stara Zagora, w gminie Kazanłyk. Według danych Narodowego Instytutu Statystycznego, 31 grudnia 2011 roku wieś liczyła 2462 mieszkańców.

Enina
Енина
Ilustracja
Wieża czasowa w centrum Eniny.
Państwo

 Bułgaria

Obwód

Stara Zagora

Gmina

Kazanłyk

Kmet

Weselin Andreew

Powierzchnia

71,091 km²

Wysokość

450 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności


2 462[1]

Nr kierunkowy

04326

Kod pocztowy

6142[2]

Tablice rejestracyjne

СТ (Сз)

Położenie na mapie Bułgarii
Mapa konturowa Bułgarii, w centrum znajduje się punkt z opisem „Enina”
Ziemia42°40′07,68″N 25°24′32,04″E/42,668800 25,408900

Historia

edytuj

W czasie wojen bałkańskich w 1912 roku do legionu Macedońsko-Adrianopolskiego wstąpił jeden mieszkaniec[4]. W trakcie remontu cerkwi świętej Paraskiewy w 1960 roku odkryty został manuskrypt z XI wieku zwany Apostołem enińskim, najstarszy znany lekcjonarz Nowego Testamentu w języku staro-cerkiewno-słowiańskim[5], w 2011 roku wpisany przez UNESCO na listę Pamięć Świata[6].

Demografia

edytuj
Liczba mieszkańców[1]

Zabytki i atrakcje

edytuj

Infrastruktura społeczna

edytuj

W Eninie funkcjonuje szkoła podstawowa Christo Botewa, dom kultury, biblioteka, klub emeryta.

Urodzeni w Eninie

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Н. Пюскюлев: Стогодишнината на църковата "Св.вмч.Георги". Kazanłyk: 1937.
  • П. Китипов: Миналото на село Енина. 1964.
  • П. Стефанов: Нови данни за Енина и Мъглижкия манастир през XVIII в.юю - Векове. 1979, s. 64-66.
  • Л.П. Китипова-Попова: Забравено и неизвестно за стария Казанлък. 2010.

Przypisy

edytuj
  1. a b Справка за населението на с. Енина, общ. Казанлък, обл. Стара Загора. Код по ЕКАТТЕ - 27499. nsi.bg. [dostęp 2013-11-04]. (bułg.).
  2. Baza kodów Pocztowych – Bułgaria. geopostcodes.com. [dostęp 2013-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (bułg.).
  3. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej, Nazewnictwo geograficzne świata. Europa – część I, Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2009, s. 57 [dostęp 2013-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-30] (pol.).
  4. Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. Личен състав. Главно управление на архивите, 2006, s. 848.
  5. Г. А. Турбин, С.Г. Шулежкова: Старославянский язык. Учебное пособие. Москва: Флинта, 2011, s. 34.
  6. Enina Apostolos, Old Bulgarian Cyrillic manuscript (fragment) of the 11th century. unesco.org. [dostęp 2013-11-17]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj