Emil Wojtaszek
Emil Jan Wojtaszek (ur. 22 sierpnia 1927[1] w Krakowie, zm. 17 czerwca 2017[1] w Warszawie[2]) – polski dyplomata i polityk. Minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska (1976), minister spraw zagranicznych (1976–1980) oraz poseł na Sejm PRL VIII kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 sierpnia 1927 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 czerwca 2017 |
| Ambasador PRL we Francji | |
| Okres |
od 2 kwietnia 1972 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska | |
| Okres |
od 27 marca 1976 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw zagranicznych | |
| Okres |
od 2 grudnia 1976 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador PRL we Włoszech | |
| Okres |
od 1981 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujSyn Henryka i Antoniny[2]. W latach 1929–1944 przebywał we Francji, pracując jako górnik (od 1941) i działając w tamtejszym ruchu oporu. Od 1944 do 1945 więziony był w hitlerowskim obozie koncentracyjnym w Dachau. W latach 1945–1950 ponownie przebywał we Francji, będąc komendantem Chorągwi, a od 1946 także komendantem głównym Związku Harcerstwa Polskiego. Należał do Francuskiej Partii Komunistycznej i od 1946 do Polskiej Partii Robotniczej, z którą w 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Po powrocie do Polski w 1950 został działaczem Związku Młodzieży Polskiej. W latach 1950–1956 zasiadał w Zarządzie Głównym ZMP, był także m.in. od 1951 do 1952 jego starszym instruktorem. W latach 1952–1953 był przedstawicielem ZMP w Światowej Federacji Młodzieży Demokratycznej w Budapeszcie. Absolwent ekonomii w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR (1958). Od 1958 do 1965 był zastępcą dyrektora Międzynarodowego Instytutu Pokoju przy Światowej Radzie Pokoju w Wiedniu, a w latach 1965–1968 sekretarzem Ogólnopolskiego Komitetu Pokoju w Warszawie.
W latach 1968–1972 był pracownikiem Wydziału Zagranicznego Komitetu Centralnego PZPR (do 1971 jako starszy instruktor, a następnie jako zastępca kierownika). W 1971 zasiadł w Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej. Od 1975 do 1976 był zastępcą członka, a w latach 1976–1981 członkiem KC PZPR. Od lutego 1980 do kwietnia 1981 był zastępcą członka Biura Politycznego KC PZPR, a od sierpnia 1980 do kwietnia 1981 sekretarzem KC.
W 1972 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1972–1976 był ambasadorem PRL we Francji, a w latach 1981–1984 we Włoszech i na Malcie.
Od marca 1976 do grudnia 1976 był ministrem administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska, a następnie do sierpnia 1980 ministrem spraw zagranicznych w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha. W latach 1980–1982 był posłem na Sejm PRL VIII kadencji.
Członek Rady Naczelnej ZBoWiD w latach 1974–1990.
Zmarł 17 czerwca 2017 i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A43-1-5)[1].
Był żonaty z Barbarą z domu Karbowską (1928–2018)[1].
Odznaczenia
edytuj- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)[3]
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1988)[4]
- Złota odznaka „Zasłużonemu w rozwoju województwa katowickiego” (1978)[5]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Miejsce pochówku Emila Wojtaszka. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie, 2017-06-26. [dostęp 2017-06-26].
- ↑ a b Emil Wojtaszek. rejestry-notarialne.pl.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1453.
- ↑ „Życie Partii”, nr 3 (541), 9 lutego 1989, s. 20.
- ↑ Zasłużeni w rozwoju woj. katowickiego, „Trybuna Robotnicza”, nr 24, 30 stycznia 1978, s. 2.
Bibliografia
edytuj- Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
- Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN Warszawa 2000, s. 166, ISBN 83-88490-03-6
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Informacje w BIP IPN