Emil Göller
Emil Göller (ur. 25 stycznia 1874 w Berolzheim, zm. 24 kwietnia 1933 we Fryburgu Bryzgowijskim) – niemiecki duchowny i teolog katolicki[1].
| prof. prawa kanonicznego | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1874 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Rektor Uniwersytetu we Fryburgu | |
| Okres sprawowania |
1909-1920 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | |
W 1897 uzyskał święcenia kapłańskie[2]. W 1909 roku uzyskał tytuł profesora prawa kościelnego na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim. W latach 1909–1920 był rektorem na tymże Uniwersytecie. W 1918 roku został profesorem historii Kościoła[1]. Autor licznych publikacji naukowych, m.in. Wybuch reformacji i późno-średniowieczna praktyka odpustowa (Der Ausbruch der Reformation und die spätmittelalterliche Ablaßpraxis, 1917)[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Wielka ilustrowana encyklopedia powszechna. Wyd. Gutenberg, Tom V.
- ↑ Universitätsbibliothek Freiburg - Biographie Emil Göller [online], ub.uni-freiburg.de [dostęp 2024-04-23].
- ↑ Emil Göller Bibliographie [online], ub.uni-freiburg.de [dostęp 2024-04-23].