Emil Dobrzański
Emil Jan Dobrzański (ur. 15 grudnia 1892 w Nowym Sączu, zm. 24 lutego 1975) – major uzbrojenia Wojska Polskiego, piłkarz.
.jpg) Emil Dobrzański (ok. 1927) | |
 major uzbrojenia
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 grudnia 1892 |
|---|---|
| Data śmierci |
24 lutego 1975 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik zakładu |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytuj_01.jpg)
Emil Jan Dobrzański urodził się 15 grudnia 1892 w Nowym Sączu jako syn Antoniego[1][2]. W 1911 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w C. K. I Gimnazjum w Stryju[3].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był 11 pułk haubic polowych, w 1918 przemianowany na 111 pułk artylerii polowej[4][5]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej[6][7].
W Wojsku Polskim został awansowany na kapitana uzbrojenia ze starszeństwem z dniem 1919[8][9]. W 1923 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Uzbrojenia X był przydzielony do Szefostwa Artylerii i Służby Uzbrojenia w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[10]. W 1924 pełnił stanowisko kierownika Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr 6 we Lwowie[11]. Został awansowany na stopień majora uzbrojenia ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[2]. W służył w Zakładzie Amunicji nr 2[12]. Przed 1932 przeniesiony w stan spoczynku, a według stanu z 1934 jako emerytowany oficer był przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał z przydziałem do PKU Siedlce[13].
Od około 1908 uprawiał piłkę nożną[14]. Karierę rozpoczynał w gimnazjalnej drużynie Pogoni Stryj[14]. Potem grał w Przemyślu, podczas I wojny światowej w Pogoni Lwów, a po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w barwach Polonii Przemyśl[14]. W sezonie A klasy 1923 pełnił funkcję kapitana Polonii, zdobył 10 z 27 goli drużyny, tworząc skuteczny atak z Complakiem i Wochanką, a ponadto występował w zespołach rezerwowych klubu[15][16]. W sezonie 1927 grał w barwach zespołu 9 pułk artylerii ciężkiej z Siedlec, zdobywając Puchar ABC w rozgrywkach ligowych okręgu warszawskiego i mistrzostwo Warszawskiej Okręgowej Ligi Piłki Nożnej, a indywidualnie zdobył 51 goli ze 160 całej drużyny i był drugim najlepszym strzelcem[17]. Podczas meczu 9 pac w Białymstoku w listopadzie 1927 doznał złamania nogi[14]. W tym czasie pozostawał jednym z najstarszych aktywnych piłkarzy w okręgu lwowskim[14].
W kampanii wrześniowej 1939 walczył w Dowództwie Grupy Obrony Lwowa na stanowisku kierownika punktu amunicyjnego[18].
Zmarł 24 lutego 1975. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 272; rząd 4, grób 19)[19].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[5]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[5]
- Krzyż Wojskowy Karola[5]
Przypisy
edytuj- ↑ Emil Jan Dobrzański. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2024-11-03].
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 504.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Stryju za rok szkolny 191. Stryj: 1911, s. 48, 62. [dostęp 2024-11-03].
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 975.
- ↑ a b c d Ranglisten 1918 ↓, s. 1203.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 871.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1083.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1364.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1246.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 113, 1362.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1239.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 441.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 364, 1029.
- ↑ a b c d e Major Emil Dobrzański. „Stadjon”. Nr 48, s. 9, 29 listopada 1927.
- ↑ Kronika sportowa. „Ziemia Przemyska”. Nr 5, s. 4, 2 czerwca 1923.
- ↑ Kronika sportowa. „Ziemia Przemyska”. Nr 4, s. 4, 16 czerwca 1923.
- ↑ 9 p. a. c. – sekcja piłki nożnej. „Żołnierz Polski”. Nr 2, s. 1, 8 stycznia 1928.
- ↑ Dokumenty 1997 ↓, s. 209.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: STEFANIA KASTNER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-11-09].
Bibliografia
edytuj- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1918. (niem.).
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923. [dostęp 2023-02-10].
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924. [dostęp 2023-02-10].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928. [dostęp 2023-02-10].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934. [dostęp 2023-02-10].
- Dokumenty obrony Lwowa 1939. Artur Leinwand (oprac.). Warszawa: Instytut Lwowski, 1997. ISBN 83-910659-0-1.