Emiel-Jozef De Smedt

Emiel-Jozef De Smedt (ur. 30 października 1909 w Opwijk, zm. 29 września 1995 w Brugii) – belgijski duchowny katolicki, biskup brugijski w latach 1952-1984.

Emiel-Jozef De Smedt

Kraj działania	Belgia
Data i miejsce urodzenia	30 października 1909 Opwijk
Data i miejsce śmierci	29 września 1995 Brugia
Biskup brugijski
Okres sprawowania	1952-1984
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Prezbiterat	29 września 1933
Nominacja biskupia	16 maja 1950
Sakra biskupia	29 czerwca 1950

Sukcesja apostolska

Konsekrator	Joseph-Ernest van Roey
Współkonsekratorzy	Oscar Jozef Joliet Léon-Joseph Suenens
Konsekrowani biskupi Maurits Gerard De Keyzer 11 czerwca 1962 Eugeen Laridon 25 lipca 1976
Współkonsekrowani biskupi Xavier Geeraerts MAfr. 25 marca 1952 Paul Constant Schoenmaekers 26 października 1952 Leo-Karel Jozef De Kesel 24 lutego 1961 Jozef-Maria Heuschen 21 września 1962 Josef-Leon Cardijn 21 lutego 1965 Pierre Samain 25 lipca 1967 Guillaume van den Elzen OSA 25 stycznia 1968 Joseph Mees 30 czerwca 1969 Jožef Žabkar 30 czerwca 1969 Jean Huard 25 września 1977 Godfried Danneels 18 grudnia 1977 Paul Lanneau 20 marca 1982 Rémy Vancottem 21 marca 1982 Roger Vangheluwe 3 lutego 1985

Życiorys

Święcenia kapłańskie otrzymał 29 września 1933.

16 maja 1950 papież Pius XII mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji mecheleńskiej. Otrzymał wówczas biskupią stolicę tytularną Elusa. Sakry udzielił mu ówczesny prymas Belgii kard. Joseph-Ernest van Roey. 31 lipca 1952 mianowany biskupem diecezjalnym brugijskim. Na emeryturę przeszedł 15 grudnia 1984.

Udział w soborze watykańskim II

Był jednym z bardziej aktywnych i jednym z najbardziej liberalnych ojców soborowych. Członek Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan oraz jeden z współtwórców i relator deklaracji soborowej o wolności religijnej Dignitatis Humanae. Podczas wystąpień dał się poznać jako zwolennik ekumenizmu i kolegializmu w Kościele.

Bibliografia

• Emiel-Jozef De Smedt [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-08-07]  (ang.).