Element paliwowy
Element paliwowy – podstawowa jednostka paliwa jądrowego, którą używa się i którą się manipuluje w rdzeniu reaktora jądrowego. Zwykle ma postać prętów wypełnionych pastylkami spreparowanego paliwa jądrowego.
W radzieckich reaktorach WWER mają one formę prętów o średnicy 9,1 mm i długości 2500 mm (WWER-400) lub 3500 mm (WWER-1000). Ich powłokę stanowi stop cyrkonu i niobu o grubości 0,65 mm. Pastylki paliwa, wzbogaconego ditlenku uranu, mają średnicę zewnętrzną 7,6 mm i koncentryczny otwór o średnicy 1,5 mm.
Radionuklid | Aktywność w paliwie PBq |
Aktywność pod koszulką PBq |
fmaks[2] |
---|---|---|---|
87Kr | 1000 | 3,5 | 0,00035 |
88Kr | 1500 | 7 | 0,0046 |
133Xe | 2800 | 70 | 0,025 |
135Xe | 2800 | 21 | 0,0075 |
138Xe | 2200 | 4,8 | 0,0022 |
131J | 1300 | 30 | 0,023 |
132J | 2100 | 8,5 | 0,004 |
133J | 2900 | 30 | 0,01 |
134J | 3100 | 10 | 0,0032 |
135J | 2700 | 16 | 0,0059 |
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Reaktor WWER-400 o średnim obciążeniu cieplnym, na końcu kampanii paliwowej. Za СЭВ Постоянная комисся по сотрудничеству в области использования атомнй энергии в мирных целях: Руководство по классификации и оценке радиационых последствий аварийных ситуаций связанных с потерей теплоносителя на АЭС с ВВЭР. Moskwa: ОРБ 15, 1983.
- ↑ Frakcja aktywności izotopu wydzielana z pastylki do szczeliny pod koszulką.
Bibliografia
edytuj- Podstawy zapewnienia bezpieczeństwa elektrowni jądrowych. W: Andrzej Strupczewski: Awarie reaktorowe a bezpieczeństwo energetyki jądrowej. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1990, s. 21. (pol.).