Elachistocleisrodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Gastrophryninae w rodzinie wąskopyskowatych (Microhylidae).

Elachistocleis[1]
Parker, 1927[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – E. bicolor
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Rodzina

wąskopyskowate

Podrodzina

Gastrophryninae

Rodzaj

Elachistocleis

Typ nomenklatoryczny

Rana ovalis Schneider, 1799

Synonimy
Gatunki

18 gatunków – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Panamie i Kolumbii na wschód od Andów, do południowego Paragwaju, południowo-wschodniej Boliwii, środkowej Argentyny, środkowej i południowo-wschodniej Brazylii i Urugwaju; także na Trynidadzie[7].

Systematyka

edytuj

Etymologia

edytuj
  • Engystoma: gr. εγγυς engus „prawie, jak”[8]; στομα stoma, στοματος stomatos „usta”[9]. Gatunek typowy: Rana ovalis Schneider, 1799.
  • Microps: gr. μικρος mikros „mały”[10]; ωψ ōps, ωπος ōpos „wygląd, oblicze”[11]. Gatunek typowy: Microps unicolor Wagler, 1828 (= Rana ovalis Schneider, 1799). Nazwa zajęta przez Microps Megerle, 1823 (Coleoptera).
  • Stenocephalus: gr. στηνος stēnos „wąski, cienki”[12]; κεφαλος -kephalos „-głowy”, od κεφαλη kephalē „głowa”[13]. Gatunek typowy: Stenocephalus microps Tschudi, 1838 (= Rana ovalis Schneider, 1799). Nazwa zajęta przez Stenocephalus Latreille, 1825 (Hemiptera).
  • Elachistocleis: gr. ελαχιστος elakhistos „najmniejszy, najmniej”, forma wyższa od ελαχυς elakhus „mały”[14]; κλεις kleis, κλειδος kleidos „haczyk, obojczyk”[15].
  • Relictivomer: łac. relictus „relikt, przeżytek”, od relinquere „zostawić w tyle”; vomerlemiesz[16]. Gatunek typowy: Hypopachus pearsei Ruthven, 1914.

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[7]:

Przypisy

edytuj
  1. Elachistocleis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. H.W. Parker. The brevicipitid frogs allied to the genus Hypopachus. „Occasional Papers of the Museum of Zoology, University of Michigan”. 187, s. 4, 1927. (ang.). 
  3. L.J.F.J. Fitzinger: Neue classification der reptilien nach ihren natürlichen verwandtschaften: nebst einer verwandtschafts-tafel und einem verzeichnisse der reptilien-sammlung des K. K. zoologischen museum’s zu Wien. Wien: J.G. Heubner, 1826, s. 39, 65. (niem.).
  4. J.G. Wagler. Auszüge aus einem Systema Amphibiorum. „Isis von Oken”. 21, s. 744, 1828. (niem.). 
  5. J.J. von Tschudi: Classification der Batrachier mit Berücksichtigung der fossilen Thiere dieser Abtheilung der Reptilien. Neuchâtel: Petitpierre, 1838, s. 86. (niem.).
  6. Carvalho 1954 ↓, s. 13.
  7. a b D. Frost: Elachistocleis Parker, 1927. [w:] Amphibian Species of the World 6.2, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
  8. Jaeger 1944 ↓, s. 82.
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 222.
  10. Jaeger 1944 ↓, s. 136.
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 155.
  12. Jaeger 1944 ↓, s. 220.
  13. Jaeger 1944 ↓, s. 44.
  14. Jaeger 1944 ↓, s. 79.
  15. Jaeger 1944 ↓, s. 53.
  16. Carvalho 1954 ↓, s. 14.

Bibliografia

edytuj