Egzemplaryzm (filozofia)
Egzemplaryzm (łac. exemplaris – wzór, przykład, model) – neoplatoński nurt w zachodniej filozofii starożytnej i średniowiecznej podkreślający, że świat został stworzony według idealnych wzorców rzeczy w umyśle Boga. Naukę tę w okresie starożytnym spotkamy u Filona Aleksandryjskiego[1], który był pod wpływem Platońskiej nauki o ideach (wielce prawdopodobne jest, że jest twórcą egzemplaryzmu). Egzemplaryzm zagościł również w teologii Augustyna z Hippony[2][3]. Jednym z ważniejszych jego przedstawicieli w okresie średniowiecza jest Bonawentura z Bagnoregio.
Przypisy
edytuj- ↑ Tatarkiewicz 2004 ↓, s. 184.
- ↑ Tatarkiewicz 2004 ↓, s. 228.
- ↑ egzemplaryzm, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-10-28].
Bibliografia
edytuj- Władysław Tatarkiewicz: Historia filozofii. Wyd. 21. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004. ISBN 978-83-01-14466-1.