Edykty toruńskie
Edykty toruńskie – dwa edykty wydane w Toruniu przez króla Zygmunta I Starego w dniach 3 maja i 26 lipca (według innego źródła 24 lipca[1]) 1520 roku[2]. Edykty zabraniały sprowadzania i sprzedaży pism Marcina Lutra w Królestwie Polskim rozpowszechnianych od 1518 roku[2][3]. Za rozpowszechnianie pism miała grozić banicja i konfiskata majątku. Zdaniem Zygmunta I Starego pisma Lutra zagrażały porządkowi społecznemu oraz godziły w dobre imię Rzymu[2].
Edykty mogły powstać pod wpływem legata papieskiego Zachariasza Ferreriego, zdecydowanego wroga reformacji, który lutym 1520 roku przybył do Królestwa Polskiego[2].
Edykt z 3 maja 1520 roku był pierwszym z licznych prawnych zakazów rozpowszechniania reformacji w Polsce[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Radzimiński 2017 ↓, s. 62.
- ↑ a b c d Targowski 2011 ↓, s. 14.
- ↑ a b Rybus 1966 ↓, s. 85.
Bibliografia
edytuj- Andrzej Radzimiński. Mikołaj Kopernik – duchowny w czasach przełomu. „Zapiski historyczne”. 82.2, 2017.
- Henryk Rybus. Problem tolerancji religijnej w Polsce w pierwszym okresie reformacji za Zygmunta Starego. „Studia Theologica Varsaviensia”. 4/2, 1966.
- Michał Targowski: Ruch protestancki w Toruniu do końca 1558 roku. W: Ewangelicy w Toruniu (XVI-XX w.). Jarosław Kłaczkow (red.). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2011. ISBN 978-83-7780-051-5.