Edward Szuster

polski pisarz i scenarzysta

Edward Szuster (ur. 25 maja 1918 w Genewie, zm. 1 grudnia 2011 w Łodzi) – polski prozaik, scenarzysta oraz autor widowisk telewizyjnych.

Edward Szuster
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1918
Genewa

Data i miejsce śmierci

1 grudnia 2011
Łódź

Narodowość

polska

Alma Mater

Politechnika Warszawska

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Partyzancki
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Życiorys

edytuj

Urodził się w Genewie, w rodzinie Lucjana (zm. 1944), inżyniera chemika, i Jadwigi ze Strzeleckich, lekarki, miał brata Włodzimierza (ur. 1921) i siostrę Alinę po mężu Myczkowską (ur. 1923)[1][2]. W 1923 roku zamieszkał w Łodzi, gdzie później uczęszczał do Miejskiego Gimnazjum Męskiego im. Józefa Piłsudskiego, i w 1936 roku uzyskał maturę[3]. Przed wojną rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[3].

Wiosną 1940 roku został wysiedlony wraz z rodziną do Generalnego Gubernatorstwa[3]. W latach 1940–1944 mieszkał w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie z końcem 1942 roku wstąpił do Armii Krajowej. Walczył w partyzantce w Piotrkowskiem i na Kielecczyźnie.

W maju 1945 roku powrócił do Łodzi. W latach 1945–1949 pracował w przemyśle, następnie był zatrudniony jako redaktor w Dziale Programowym Wytwórni Filmów Fabularnych (1949–1951), pełnił funkcję kierownika literackiego Teatru Powszechnego (1952–1955), a także pracował w dwutygodniku „Kronika”, debiutował jako prozaik na łamach tygodnika „Kuźnica”. W 1948 roku Spółdzielnia Wydawnicza „Wiedza” wydała pierwszą jego książkę pt. Płonący krzak (jej wznowienie w roku 1959 nosiło tytuł Leśni)[3]. Rok później został członkiem Związku Literatów Polskich. W 1950 roku we współpracy z Eugeniuszem Cękalskim napisał scenariusz filmu pt. Dwie brygady. We wrześniu 1956 roku objął kierownictwo Redakcji Telewizji przy Rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi. W 1959 roku został zastępcą redaktora naczelnego Łódzkiego Ośrodka Telewizyjnego, a w latach 1961–1973 pełnił funkcję redaktora naczelnego[4].

W latach 1946–1948 był członkiem PPS, od 1948 roku należał do PZPR, był wielokrotnie członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Łodzi (od 1956 roku), delegatem na VI Zjazd PZPR[5].

Zmarł w Łodzi, pochowany na cmentarzu komunalnym Doły (kwatera VB-13-2)[6].

Twórczość wybrana

edytuj
  • Płonący krzak (1948)
  • Opowieść o zmarnowanym entuzjazmie (1957)
  • U stóp starego komina (1957)
  • Leśni (1959)
  • Na tropach „Billa” (1968)
  • Dragon i sześć innych opowieści z kineskopu (1973)
  • Wędrówki zimą i latem (1979)
  • Wy, coście mnie znali (1980)
  • Ołtarze wietrzeją co dnia (1983)
  • Jedenaście dni (1984)
  • Nad starą blizną (1987)

Ordery i odznaczenia

edytuj

Źródło:[5][4].

Nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Edward Szuster M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-08-19].
  2. Ryszard Poradowski. Jadwiga Szustrowa. „Panaceum”. Tom 11–12 (148), s. 19, 2009. 
  3. a b c d Edward Szuster - dziennikarz, literat [online], www.art.intv.pl [dostęp 2024-08-19].
  4. a b Edward Szuster w bazie filmpolski.pl
  5. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 965–966. ISBN 83-223-2073-6.
  6. Cmentarz komunalny Doły w Łodzi [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2024-08-19].
  7. Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-19]. 
  8. Edward Szuster, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2024-08-19].
  9. Bołtuć Irena – Teatr Telewizji w roku 1970 82/2023 – Klub MOrd [online], 5 lutego 2023 [dostęp 2024-08-19] (pol.).
  10. Nagrody Miasta Łodzi [online], bip.uml.lodz.pl [dostęp 2024-08-19] (pol.).

Bibliografia

edytuj