Edward Koziński
Edward Koziński (ur. 3 stycznia 1948[1], zm. 31 grudnia 2019[2]) – polski trener piłki ręcznej, zdobywca tytułu mistrza Polski z zespołem Wisły Płock (2002).
| Data urodzenia |
3 stycznia 1948 |
|---|---|
| Data śmierci |
31 grudnia 2019 |
Życiorys
edytujW młodości grał w piłkę nożną[3] i piłkę ręczną, początkowo jako uczeń Szkoły Podstawowej nr 1 w Płocku[4], od 1962 był zawodnikiem nowo powstałej sekcji piłki ręcznej chłopców w Międzyszkolnym Klubie Sportowym Jutrzenka Płock[5], jego zespół występował w rozgrywkach klasy B Warszawskiego Okręgowego Związku Piłki Ręcznej. Był uczniem Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława Jagiełły w Płocku[6].
W marcu 1966 został zawodnikiem Wisły Płock, która występowała w A-klasie[7], został najlepszym strzelcem tych rozgrywek w sezonie 1966, z dorobkiem 63 bramek[8]. Z płocką drużyną od 1967 występował w rozgrywkach II Ligi Terytorialnej[9], od 1969 w zawodach Ligi Międzywojewódzkiej[10]. Karierę zawodniczą zakończył po I rundzie sezonu 1970/1971[11]. W sezonie 1971/1972 razem ze Zdzisławem Garbackim prowadził zespół Jutrzenki Płock, z którym wywalczył brązowy medal mistrzostw Polski juniorów[12]. W kolejnych latach pracował w swoim klubie jako trener. W sezonie 1973/1974 wygrał z zespołem młodzików rozgrywki ligi międzywojewódzkiej[13], w 1974 zdobył z drużyną Szkoły Podstawowej nr 7 w Płocku mistrzostwo Mazowsza szkół podstawowych, a na VII Ogólnopolskich Igrzyskach Młodzieży Szkolnej i Akademickiej jego zespół jako reprezentacja Mazowsza zajął 3. miejsce[14].
W sezonie 1976/1977 został II trenerem seniorskiej drużyny Wisły Płock[15] (I trenerem był Stanisław Suliński), która zwyciężyła w rozgrywkach II ligi. Jako asystent trenera S. Sulińskiego pozostał w sztabie szkoleniowym w rozgrywkach I-ligowych w sezonie 1977/1978[16], płocka drużyna zajęła w nich ostatnie, 12. miejsce. W sezonie 1979/1980 został I trenerem drużyny seniorskiej, występującej wówczas w II lidze[17], jednak zespół nie uzyskał awansu do najwyższej klasy rozgrywek, zajmując 2. miejsce w lidze. W kolejnych latach prowadził w dalszym ciągu płocką drużynę w II lidze, a 1986/1987 wywalczył z nią awans do I ligi[18]. W sezonie 1987/1988 zajął z Wisłą 8. miejsce w I lidze, w sezonie 1988/1989 – miejsce 6. Przed sezonem 1989/1990 zastąpił go Marek Motoczyński[19].
Od 1989 prowadził juniorski zespół Wisły i w 1990 zdobył z nim wicemistrzostwo Polski[20], w 1991 brązowy medal mistrzostw Polski[21], w 1994, 1996, 1997 wicemistrzostwo Polski[22]. W latach 1997–1999 pracował w klubie Kasztelan Sierpc, z którym wywalczył w 1999 awans do I ligi[23].
W październiku 2001 został I trenerem seniorskiej drużyny występującej wówczas w I lidze pod nazwą Orlen SSA Płock[24] i poprowadził ją do tytułu mistrza Polski w sezonie 2001/2002. Długotrwała choroba spowodowała, że zrezygnował ze swojej funkcji z dniem 2 stycznia 2003[25] (zastąpił go Bogdan Kowalczyk), drużyna zdobyła ostatecznie wicemistrzostwo Polski w sezonie 2002/2003.
Od stycznia 2006 do września 2006 był trenerem występującej w I lidze drużyny Wisła-Azoty Puławy[26] (zajął 10. miejsce w lidze). Jesienią 2006 objął zespół Nielby Wągrowiec i pracował tam do maja 2008[27] (zajmując dwukrotnie 2. miejsce w I lidze – drugi poziom rozgrywek) i ponownie od maja 2009[28] do września 2010, zajmując z drużyną 7. miejsce w ekstraklasie (zrezygnował z uwagi na stan zdrowia)[29]
W 1997 został odznaczony Diamentową Odznaką Związku Piłki Ręcznej w Polsce[30]. W 2010 został honorowym obywatelem miasta Wągrowca[31].
Sędzią piłki ręcznej jest jego syn – Krzysztof Koziński[6].
Przypisy
edytuj- ↑ Adam Małachowski Piłkę ręczną miał we krwi. Trener Edward Koziński, zasłużony dla płockiego i polskiego szczypiorniaka, nie żyje
- ↑ Marcin Górczyński Odeszła legenda Wisły Płock. Edward Koziński nie żyje
- ↑ Majchrzak ↓, s. 48.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 49.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 337.
- ↑ a b Majchrzak ↓, s. 52.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 78.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 80.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 82, 83.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 89.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 93.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 352.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 110.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 357.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 124.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 131.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 142.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 177.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 197.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 199, 200.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 204.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 224, 233, 237.
- ↑ Adam Małachowski "Zawodnicy byli dla trenera drugą rodziną, hala była drugim domem". Rodzina piłki ręcznej pożegnała Edwarda Kozińskiego
- ↑ Majchrzak ↓, s. 261.
- ↑ Majchrzak ↓, s. 270.
- ↑ Grali dla nas: Edward Koziński
- ↑ Kalendarium obornickie: 6.05.2019 r.
- ↑ Nowy trener piłkarzy ręcznych
- ↑ Nielba już bez Kozińskiego, następcy brak
- ↑ Majchrzak ↓, s. 243.
- ↑ Uchwała nr XLIII/310/2010 Rady Miejskiej w Wągrowcu z dnia 29 czerwca 2010 r. w sprawie nadania honorowego obywatelstwa miasta Wągrowca
Bibliografia
edytuj- Wojciech Majchrzak: 50 lat płockiego szczypiorniaka. Płock: Książnica Płocka im. Władysława Broniewskiego. ISBN 978-83-88028-62-5.