Edward Charkewycz
Edward Charkewycz, ukr. Едвард Харкевич, pol. Edward Charkiewicz (ur. 23 lutego 1855 w Stanisławowie, zm. 24 września 1913 we Lwowie) – ukraiński nauczyciel.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się 23 lutego 1855 w Stanisławowie[1][2]. Był wyznania greckokatolickiego[1]. Uczył się w c. k. gimnazjach w Kołomyi i Stanisławowie. Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego i na Uniwersytecie w Innsbrucku[2]. Podjął pracę nauczyciela od 13 września 1877[1]. Jako zastępca nauczyciela pracował w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie[2]. Egzamin zawodowy złożył 29 października 1880 z języka niemieckiego i filologii klasycznej[1][2]. Został mianowany nauczycielem rzeczywistym 30 sierpnia 1882 i od tego czasu pracował w c. k. gimnazjum w Tarnopolu[1][2], gdzie nauczał m.in. języków niemieckiego i łacińskiego[3]. W 1889 powołany do służby w C. K. Ministerstwie Oświaty i Wyznań[2]. Jednocześnie od tego roku pracował jako nauczyciel w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie[2]. Został mianowany dyrektorem ukraińskiego Gimnazjum Akademickiego we Lwowie 3 września 1892[1] i sprawował stanowisko do 1912, gdy na własną prośbę został przeniesiony w stan spoczynku (następcą został Eliasz Kokorudz)[2]. Otrzymał VI rangę w zawodzie (8 grudnia 1902), tytuł c. k. radcy rządu[1]. W tym charakterze i delegata C. K. Krajowej Rady Szkolnej był przewodniczącym komisji egzaminacyjnej przy egzaminach maturalnych, np. w ruskim gimnazjum w Przemyślu[4]. Był także recenzentem podręczników do nauki języka ruskiego i niemieckiego[2]. Był poważanych nauczycielem i pedagogiem[2].
Przy Gimnazjum Akademickim założył stowarzyszenie „Rusłan” celem wspierania młodzieży ubogiej i pilnej w nauce[2]. Był prezesem Ruskiego Towarzystwa Pedagogicznego „Ridna Szkoła” od 1896 do 1902. W 1900 i 1906 był wybierany członkiem zarządu Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych[5]. 3 czerwca 1900 został wybrany członkiem zarządu władz podczas Zjazdu Nauczycieli Szkół Wyższych w Krakowie[6]. 6 kwietnia 1902 został członkiem rady nadzorczej Wytwórczo-Handlowej Spółki Przyborów Szkolnych we Lwowie[7].
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa w 1898[8][1][2] oraz Orderem Korony Żelaznej III klasy (1910)[9][10][2][11].
Zamieszkiwał przy ulicy 29 listopada we Lwowie[2]. Zmarł 24 września 1913[12]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie 26 września 1913. Mowę pogrzebową wygłosił m.in. Julian Romanczuk[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 4.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Kronika. † Edward Charkiewicz. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 224 z 1 października 1913.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Gimnazjum Tarnopolskiego za rok szkolny 1883. Tarnopol, 1883, s. 38.
- ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 153 z 6 lipca 1902.
- ↑ Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych. „Słowo Polskie”, nr 246 z 5 czerwca 1906.
- ↑ Zjazd Nauczycieli Szkół Wyższych. „Słowo Polskie”, s. 2, nr 259 z 5 czerwca 1900.
- ↑ Kronika.. „Gazeta Lwowska”. Nr 80, 9 kwietnia 1902.
- ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Nowa Reforma”, s. 5, Nr 277 z 3 grudnia 1898.
- ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy C. K. Rady Szkolnej Krajowej w Galicyi”, s. 455, nr 25 z 9 września 1910.
- ↑ Odznaczenia. „Nowa Reforma”, s. 1, Nr 373 z 18 sierpnia 1910.
- ↑ Sprawozdanie c. k. Rady szkolnej krajowej o stanie szkół średnich galicyjskich w roku szkolnym 1910/1911. Lwów: 1912, s. 26.
- ↑ Kronika. Zmarli. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 221 z 26 września 1913.