Eduard Łobau
Eduard Anatoljewicz Łobau (biał. Эдуард Анатольевіч Лобаў; ur. 1 grudnia 1988, zm. 26 stycznia 2023[1]) – białoruski opozycjonista, więzień polityczny i więzień sumienia, ochotnik w trakcie wojny na Ukrainie[2].
_01.jpg) Szablon upamiętniający Eduarda Łobau na warszawskiej Woli | |
| Data urodzenia |
1 grudnia 1988 |
|---|---|
| Data śmierci |
26 stycznia 2023 |
| Zawód, zajęcie |
opozycjonista |
| Stanowisko |
współprzewodniczący Młodego Frontu (2013–2015) |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytuj_01.jpg)
Był działaczem białoruskiego Młodego Frontu. Przed wyborami prezydenckimi na Białorusi w 2010 roku został aresztowany wraz z innymi działaczami Młodego Frontu w tym Dzmitryjem Daszkiewiczem i oskarżony o chuligaństwo. Łobau i inni oskarżeni nie przyznali się do winy i stwierdzili, że była to prowokacja służb specjalnych w przededniu wyborów prezydenckich. 24 marca 2011 roku został skazany na 4 lata więzienia o zaostrzonym rygorze. Wyrok odsiadywał w kolonii karnej Wilcze Nory pod Iwacewiczami[1]. Będąc w więzieniu, w 2013 roku został wybrany na współprzewodniczącego Młodego Frontu i piastował tę funkcję do 2015 roku[3].
W 2013 roku znalazł się w gronie osób nominowanych do Nagrody Sacharowa[4]. Amnesty International uznała go za więźnia sumienia[5].
Po zwolnieniu z więzienia został zmuszony do emigracji. Od 2015 jako ochotnik brał udział w obronie Ukrainy[6]. Zginął 26 stycznia 2023 w walkach pod Wuhłedarem, gdzie służył z 72. Samodzielnej Brygadzie Zmechanizowanej Sił Zbrojnych Ukrainy[1]. Jego nabożeństwo żałobne w dniu 4 lutego 2023 odprawił biskup kijowsko-żytomierski Witalij Krywycki w katedrze pw. św. Aleksandra, w Kijowie[7]. 11 lutego 2023 w kościele św. Aleksandra na Placu Trzech Krzyży w Warszawie odbyła się msza pogrzebowa Eduarda Łobawa[8]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[9].
Odznaczenia
edytuj- Medal Orderu Pogoni – Rada BRL, pośmiertnie, 2023[10]
- Order „Za odwagę” III Klasy – Ukraina, pośmiertnie, 2023[11]
- Bojowy Krzyż „Honor et Gloria” (nr 003) – Ukraina (WGO "Kraina"), pośmiertnie, 2024[12]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c ЭДУАРД ЛОБАЎ. prisoners.spring96.org. [dostęp 2023-02-05].
- ↑ Ва Украіне загінуў беларус-добраахвотнік Эдуард Лобаў. nashaniva.com. [dostęp 2023-02-05].
- ↑ Pod Wuhłedarem poległ były białoruski działacz i więzień polityczny. belsat.eu. [dostęp 2023-02-05].
- ↑ Лобов, Беляцкий и Статкевич выдвинуты на премию Европарламента имени Сахарова. naviny.by. [dostęp 2013-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-13)].
- ↑ Wciąż za kratkami – Sytuacja więźniów na Białorusi. amnesty.org.pl. [dostęp 2023-02-05].
- ↑ Białoruski obrońca Ukrainy spocznie w Warszawie. Pieniądze zebrano w dobę. belsat.eu. [dostęp 2023-02-05].
- ↑ W Kijowie pożegnano białoruskiego ochotnika. Spocznie w Warszawie. belsat.eu. [dostęp 2023-02-05].
- ↑ Poległego białoruskiego obrońcę Ukrainy pożegnano dziś w Warszawie. belsat.eu. [dostęp 2023-02-11].
- ↑ Belarusian Volunteer Eduard Lobau Buried In Warsaw. charter97.org. [dostęp 2023-03-10].
- ↑ Новыя ўзнагароджаньні Мэдалём Ордэну Пагоні. radabnr.org, 25 marca 2023. [dostęp 2024-10-27]. (biał.).
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №270/2023. president.gov.ua, 10 maja 2023. [dostęp 2024-10-27]. (ukr.).
- ↑ Знак народної пошани для іноземців: воїнів та інструкторів - Бойовий хрест "HONOR ET GLORIA". vto-orden.com.ua. [dostęp 2024-10-27]. (ukr.).