Charles Edmund Rubbra (ur. 23 maja 1901 w Northampton, zm. 14 lutego 1986 w Gerrards Cross[1][2]) – brytyjski kompozytor.

Edmund Rubbra
ilustracja
Imię i nazwisko

Charles Edmund Rubbra

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1901
Northampton

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1986
Gerrards Cross

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Życiorys

edytuj

Pochodził z rodziny robotniczej[1]. Matka uczyła go gry na fortepianie[3]. W wieku 14 lat przerwał naukę w szkole i rozpoczął pracę w fabryce, samodzielnie kontynuując edukację muzyczną[3]. Jego talent zwrócił uwagę Cyrila Scotta i dzięki otrzymanemu stypendium rozpoczął w 1920 roku studia na University of Reading[1]. W latach 1921–1925 uczył się w Royal College of Music w Londynie u Gustava Holsta (kompozycja) i R.O. Morrisa (kontrapunkt)[1][3]. W czasie II wojny światowej służył w Royal Artillery (1941–1945)[2]. Wykładowca Worcester College w Oksfordzie (1947–1968)[1][2][4] oraz Guildhall School of Music and Drama w Londynie (1961–1974)[1].

Członek Królewskiej Akademii Muzycznej[1]. W 1955 roku otrzymał Cobbett Medal za zasługi w dziedzinie muzyki kameralnej[1]. Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1960)[3]. Doktor honoris causa Durham University (1949), University of Leicester (1949) i University of Reading (1978)[1].

Twórczość

edytuj

Był tradycjonalistą, dystansującym się od współczesnych trendów w muzyce[1]. Przywiązanie do tradycji przejawia się u Rubbry w pracy motywicznej i szerokim stosowaniu kontrapunktu[1]. Harmonika w jego utworach jest przeważnie diatoniczna, modele rytmiczne nieskomplikowane[1]. Pozostawił po sobie ponad 160 opusowanych dzieł, obejmujących większość tradycyjnych gatunków muzycznych[1]. W swoich symfoniach nawiązywał do wzorców Beethovenowskich, przejawiających się w naczelnej roli pracy motywicznej i stosowanych modelach formalnych[1]. W 1948 roku dokonał konwersji na katolicyzm, a ślady duchowych przeżyć kompozytora widoczne są w jego dziełach wokalnych[1][4].

Był autorem prac Holst: A Monograph (Monako 1947), Counterpoint: A Survey (Londyn 1960) oraz Casella (1964)[3].

Ważniejsze kompozycje

edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[1][3])

Utwory orkiestrowe

  • 11 symfonii (I 1937, II 1937 zrewid. 1950, III 1939, IV 1941, V 1948, VI 1954, VII 1956, VIII „Hommage à Teilhard de Chardin” 1958, IX „Sinfonia sacra” na sopran, baryton, chór i orkiestrę 1975, X „Sinfonia da camera” 1974, XI 1979)
  • Improvisations on Virginal Pieces by Giles Farnaby (1939)
  • Festival Overture (1947)
  • uwertura Resurgam (1975)
  • Canzona for Saint Cecilia na orkiestrę dętą (1981)
  • Sinfonietta na orkiestrę smyczkową (1985)
  • 2 koncerty fortepianowe (I 1932, II 1956)
  • Double Fugue (1928)
  • Triple Fugue (1929)
  • Rapsodia na skrzypce i małą orkiestrę (1934)
  • Sinfonia concertante na fortepian i orkiestrę (1936)
  • Soliloquy na wiolonczelę i orkiestrę (1944)
  • Koncert altówkowy (1952)
  • Improvisations na skrzypce i orkiestrę (1956)
  • Koncert skrzypcowy (1959)

Utwory kameralne

  • 4 kwartety smyczkowe (I 1933 zrewid. 1946, II 1950, III 1963, IV 1977)
  • Lyric Movement na kwartet smyczkowy i fortepian (1929)
  • suita The Buddha na flet, obój, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1947)
  • 2 tria fortepianowe (I 1950, II 1970)
  • Fantazja na 2 skrzypiec i fortepian (1925)
  • 3 sonaty na skrzypce i fortepian (I 1925, II 1932, III 1968)
  • Sonata na wiolonczelę i fortepian (1946)
  • Sonata na obój i fortepian (1958)
  • Sonatina na flet prosty i klawesyn (1964)
  • Meditation na organy (1953)
  • Introduction, Aria and Fugue na fortepian lub klawesyn (1960)
  • Variations on Phrygian Theme na skrzypce (1961)
  • Improvisation na wiolonczelę (1966)
  • Transformations na harfę (1972)

Utwory fortepianowe

  • Prelude and Fugue on a Theme by Cyril Scott (1950)
  • Invention on the Name of Haydn (1981)
  • Fantasy Fugue (1982)

Utwory chóralne

  • Missa in honorem Sancti Dominici na chór a cappella (1948)
  • Lauda Sion na sopran, baryton i chór 7-głosowy (1960)
  • Psalm CXXII (1984)
  • The Morning Watch na chór i orkiestrę (1946)
  • In honorem Mariae matris Dei na sopran, alt, chór dziecięcy, chór mieszany i orkiestrę lub organy (1957)
  • In die et nocte canticum na chór i orkiestrę (1964)

Utwory sceniczne

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 498. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c Maggie Humphreys, Robert Evans: Dictionary of Composers for the Church in Great Britain and Ireland. London: Mansell Publishing, 1997, s. 296. ISBN 0-7201-2330-5.
  3. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3078. ISBN 0-02-865530-3.
  4. a b The Hutchinson Concise Dictionary of Music. London: Routledge, 2014, s. 561. ISBN 1-57958-178-1.