Echo 2
Echo 2 – amerykański pasywny technologiczny satelita telekomunikacyjny mający postać balonu o średnicy 41,1 metrów wykonanego z aluminiowej folii mylarowej. Następca satelity Echo 1. Służył do testów łącznościowych (badania propagacji, technik komunikacyjnych, technik śledzenia) i geodezyjnych.
| |
| Inne nazwy |
Echo C, A 12, S00740 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1964-004A |
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
1029 km |
| Apogeum |
1316 km |
| Okres obiegu |
108,95 min |
| Nachylenie |
81,50° |
| Mimośród |
0,284155 |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
25 stycznia 1964 13:59:04 UTC |
| Koniec misji |
7 czerwca 1969 |
| Powrót do atmosfery |
7 czerwca 1969 |
| Wymiary | |
| Wymiary |
śr. 41,1 m |
| Masa całkowita |
256 kg |
Wśród przyrządów znajdował się podwójny nadajnik sygnału telemetrii (sygnał umożliwiający: śledzenie; monitorowanie temperatury poszycia statku, od -120 do +16 °C; pomiar ciśnienia wewnętrznego, od 0,00005 do 0,5 mm słupka rtęci). Nadajniki zasilane z ogniw słonecznych miały moc 45 mW i nadawały na częstotliwościach 136,17 MHz i 136,02 MHz. Powierzchnia balonu w eksperymentach odbijała sygnały na częstotliwości 162 MHz.
Bibliografia
edytuj- Jonathan's Space Home Page (ang.)
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)
- Encyclopedia Astronautica (ang.)