ERS 16

ERS 16 (ang. Environmental Research Satellites 16) – amerykański wojskowy satelita technologiczny. Stanowił część programu ERS. Zadaniem należącego do US Air Force satelity miało być testowanie nowych metod spawania metali. Wraz z satelitą SECOR 6, stanowił ładunek dodatkowy misji MIDAS 10. W wyniku awarii rakiety nośnej satelita nie osiągnął planowanej orbity. Satelita znany był także jako ORS 2 (ang. Octahedral Research Satellite 2).

ERS 16

Inne nazwy	ORS 2
Indeks COSPAR	1966-051C
Indeks NORAD	S02202
Zaangażowani	US Air Force, ARPA
Rakieta nośna	Atlas SLV-3 Agena D
Miejsce startu	Vandenberg, USA
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	178 km
Apogeum	3641 km
Okres obiegu	125,1 min
Nachylenie	90°
Czas trwania
Początek misji	9 czerwca 1966  20:10 UTC
Powrót do atmosfery	12 marca 1967
Wymiary
Masa całkowita	5 kg

Start rakiety Atlas Agena D, gdzie ładunkiem dodatkowym był satelita ERS 16.

Budowa i działanie

Celem programu ERS było opracowanie technologii, które miały być wykorzystane przy budowie nowych generacji satelitów. Misje programu koncentrowały się głównie na badaniu warunków panujących w przestrzeni kosmicznej, a także wykorzystaniu nowych materiałów i metod produkcyjnych do budowy satelitów. Satelity tego programu planowane były zazwyczaj jako ładunek dodatkowy do misji większych satelitów. ERS 16 miał badać metody łączenia metali, za pomocą spawania w niższych niż standardowo temperaturach .

Satelita miał kształt ośmiościanu, na którego bokach o długości 23 cm zamontowano służące do wytwarzania energii elektrycznej ogniwa słoneczne.

Misja

Misja rozpoczęła się 9 czerwca 1966 roku, kiedy rakieta Atlas Agena D wyniosła z kosmodromu Vandenberg na niską orbitę okołoziemską trzy satelity wśród których był ERS 16 . Po znalezieniu się na orbicie ERS 16 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-051C . Nie doszło do drugiego odpalenia silnika członu Agena, w związku z tym satelita zamiast wejść na orbitę kołową, pozostał na tymczasowej wydłużonej eliptycznej orbicie parkingowej. Następnie człon Agena podczas prób stabilizacji, wykorzystał cały zapas paliwa rakietowego. Z powodu przebywania na niewłaściwej orbicie i braku możliwości stabilizacji na orbicie misję satelity uznano za nieudaną. Jedyne badania naukowe związane z satelitą polegały na obserwacji jego interakcji z górnymi warstwami atmosfery.

Satelita spłonął w atmosferze 12 marca 1967 roku .

Bibliografia

• Bruno Morando: Dynamics of Satellites (1969). Springer-Verlag Berlin Heidelberg, 1970. ISBN 978-3-642-99966-6.
• Gunter Krebs: ORS Mk.2 (ERS). Gunter's Space Page. [dostęp 2017-09-03]. (ang.).
• Mark Wade: ERS. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-09-03]. (ang.).
• Jonathan McDowell: Master Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2017-02-13]. (ang.).
• ERS 16. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2017-09-03]. (ang.).