Dziura w Wysokim Grzbiecie
Dziura w Wysokim Grzbiecie – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest w Wąwozie Kraków, pod granią Wysokiego Grzbietu, w zboczu opadającym do Zadniego Kamiennego, na wysokości 1900 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 6,5 metrów, a jej deniwelacja 1 metr[1].
Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel | |
Długość |
6,5 m |
Głębokość |
1 m |
Deniwelacja |
1 m |
Wysokość otworów |
1900 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny |
390 m |
Ekspozycja otworów |
ku górze |
Data odkrycia |
3 sierpnia 1994 roku |
Odkrywca |
I. Luty i J. Pośpiech |
Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.F-10.20 |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°13′55″N 19°53′48″E/49,231908 19,896703 |
Opis jaskini
edytujJaskinia zaczyna się 1,1-metrową studzienką, która znajduje się zaraz za małym, trójkątnym otworem wejściowym. Z jej dna odchodzi krótki korytarzyk prowadzący do poprzecznej szczeliny zakończonej zawaliskami w obu kierunkach[2].
Przyroda
edytujW jaskini brak jest nacieków. Na ścianach rosną mchy i glony[2].
Historia odkryć
edytujJaskinia została prawdopodobnie odkryta przez I. Luty i J. Pośpiech podczas inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich w 1994 roku. Nie ma o niej wcześniejszych informacji[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23] .
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-01-30] (pol.).