Dymnica (technika)

Dymnica – element kotła parowego parowozu, stanowiący przedłużenie walczaka, z przodu lokomotywy. Między walczakiem a dymnicą znajduje się ściana sitowa. Od przodu dymnica zamknięta jest drzwiami, natomiast u góry dymnicy znajduje się komin, zaś na dole w osi komina - dysza odprowadzająca parę odlotową (zużytą) z cylindrów^[1]. Para uchodząc do komina z dyszy wytwarza podciśnienie dające ciąg w skrzyni ogniowej, wygasza również iskry. W dymnicy umieszczona jest też dmuchawka parowa uruchamiana przy pracującym kotle podczas postoju parowozu na stacji lub podczas jazdy z zamkniętą przepustnicą pary. Często przez dymnicę przechodzą rury dolotowe pary do silników^[1]. W dymnicy znajduje się ponadto skrzynia przegrzewacza^[1], a w pierwszych modelach parowozów na parę przegrzaną z początku XX wieku, w dymnicy był umieszczony cały przegrzewacz komorowy^[2]. W dymnicy znajdują się ponadto urządzenia odiskierne różnych typów^[1], np. w postaci siatki.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d J. Piwowoński, Parowozy..., s.38.
↑ Jerzy Wasilewski, Parowóz serii Pd2, w: Młody Technik 7/1986, s.82.

Bibliografia

Jan Piwowoński, Parowozy kolei polskich, Warszawa: WKiŁ, 1978

[piw-1] J. Piwowoński, Parowozy..., s.38.

[2] Jerzy Wasilewski, Parowóz serii Pd2, w: Młody Technik 7/1986, s.82.

[1]

[2]