Dwór Dolny we Włodowicach
Dwór Dolny we Włodowicach – zabytkowy[1] dwór[2] we Włodowicach.
 nr rej. A/6212, 03.03.2022
| |
 Dwór Dolny we Włodowicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Włodowice, nr 91 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy |
1594 |
| Ukończenie budowy |
1598 |
| Ważniejsze przebudowy | |
| Właściciel |
Skarb Państwa |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Ruda  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
 50°33′36,6″N 16°28′20,9″E/50,560167 16,472472
| |
Renesansowy dwór wzniesiony w latach 1594-1598 nad rzeką Włodzica, w dolnej części wsi Włodowice (Województwo dolnośląskie, Powiat Kłodzki, Gmina wiejska Nowa Ruda).
Opis
edytujZnacznie przebudowany został w XIX i XX wieku, z zatarciem wielu cech stylowych. Piętrowy dwór założony na prostokącie nakryty jest czterospadowym dachem. Do czasów obecnych zachowały się kamienne opaski okienne z czerwonego piaskowca, skromny portal i sgraffito przedstawiające pseudociosy bez cieniowania[3]. Dwór zachował oryginalny układ pomieszczeń. Na parterze znajduje się sień z kamiennymi schodami, trzy komory kuchnia i jadalnia; na piętrze sień oraz trzy komnaty. Obok dworu znajduje się obora z pierwszej połowy XIX wieku, stodoła z końca XIX wieku i obora z wozownią.
Stillfriedowie z Włodowic
edytuj
Po wygaśnięciu męskiej linii von Donynów dobra noworudzkie wraz z Włodowicami w 1472 r. otrzymał Georg Stillfried von Rattonitz, małżonek Anny von Donyn. Ponad sto lat później, w 1586 roku dobra te po swoich krewnych z Tłumaczowa przejął Henryk Starszy Stillfried, który je podzielił. Włodowice Dolne (niem. Niederwalditz) otrzymał jego trzeci syn – Henryk Młodszy i objął tutejszy dwór. W 1622 roku podczas wojny 30-letniej Henryk Młodszy został napadnięty przez żołnierzy cesarskich i uwięziony w Kłodzku. Poniesione rany i tortury sprawiły, że Henryk Młodszy zmarł. Posiadłości po nim przejął syn Jerzy. Kolejnym właścicielem Włodowic był hrabia Bernhard II, syn Bernharda I, który zmarł bezdzietnie w 1689 roku. Dobra włodowickie przejęli Stillfriedowie z Drogosławia i były w ich rękach do XIX w.
Po II wojnie światowej
edytujPo II wojnie światowej dwór zasiedlili Polacy. Od 1946 roku mieszkała tu rodzina Fastowiczów, która użytkowała cały budynek[3]. Po niej budynki przejęło PGR ze Ścinawki Średniej. W 1993 roku majątek znalazł się w Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
- ↑ nr rejestru zabytków: A/6212 z dn. 03.03.2022
- ↑ a b Bieda, Tadeusz: Wśród malowniczych wzgórz nad Włodzicą: zarys dziejów miejscowości gminy Nowa Ruda. "Maria", 2007, s. 379. ISBN 978-83-60478-20-2.
Bibliografia
edytuj- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie, T. 11, pod red. Marka Staffy, Wrocław: Wyd. I-Bis 1995, s. 435, ISBN 83-85773-12-6
- Adamska, Barbara; Kucharczyk, Andrzej, Gmina Nowa Ruda - Wokół Wzgórz Włodzickich. 30 lat współpracy polsko-czeskiej, Nowa Ruda, Urząd Gminy Wiejskiej Nowa Ruda, 2022, s. 165-166, ISBN 978-83-965294-4-2
- Bieda, Tadeusz, Włodowice nad Włodzicą, Włodowice, Stow. Społeczno-Kulturalne Włodzica, 2004, ss. 23-25, ISBN 83-921222-0-8
- Bieda, Tadeusz, Wśród malowniczych wzgórz nad Włodzicą: zarys dziejów miejscowości gminy Nowa Ruda, Nowa Ruda, Wydawnictwo "Maria", 2007, ss. 377-380, ISBN 978-83-60478-20-2
- Eysymontt, Krzysztof, Architektura renesansowych dworów na Dolnym Śląsku, Wrocław, Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2010, s. 354, ISBN 978-83-89262-58-5
- Knie, Johann Georg, Alphabetisch-statistisch-topographische Uebersicht der Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien, Wrocław, 1845
- Kwaśniewski, Artur, Historia majątku ziemskiego i architektura dawnej siedziby szlacheckiej we Włodowicach Dolnych (pow. kłodzki). Wyciąg z dysertacji doktorskiej z 1998 r. Aktualizacja danych. Opinia o wartościach zabytkowych dworu i wstępne wnioski konserwatorskie. Wrocław, Maszynopis, 2021
- Łuczyński, Romuald, Losy rezydencji dolnośląskich w latach 1945-1991, Wrocław(Atut) 2010, s. 609, ISBN 978-83-7432-685-8
- Przybylak, Łukasz, Studium historyczno-stylistyczne założenia zamkowo-parkowego w Sarnach. Dokumentacja rewaloryzacyjna założenia zamkowo-parkowego w Sarnach, Warszawa, Maszynopis, 2014
- Przybylak, Łukasz, Zespół dworsko-ogrodowy we Włodowicach. Analiza historyczno-stylistyczna, Ścinawka Górna, Maszynopis, 2022