Dune II: Battle for Arrakis

Recenzje
Secret Service	95%

Dune II: Battle for Arrakis
Producent	Westwood Studios
Wydawca	Virgin Interactive
Dystrybutor	PL: IPS Computer Group
Seria gier	Dune
Projektant	Joseph Bostic, Aaron E. Powell
Wersja	1.07; (Brak daty wydania) [±]
Data wydania	DOS: 1992; Amiga: 1993
Gatunek	RTS
Tryby gry	gra jednoosobowa
	Wymagania sprzętowe
Platforma	Amiga, DOS, RISC OS, Mega Drive/Genesis
Nośniki	dyskietka, CD, kartridż
Kontrolery	klawiatura, mysz
	Strona internetowa

Ten artykuł od 2023-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dune II: Battle for Arrakis (również jako Dune II: The Building of a Dynasty) – strategiczna gra czasu rzeczywistego wydana w 1992 roku, będąca sequelem gry strategiczno-przygodowej Dune. Jedna z pierwszych gier typu RTS. Gra osadzona jest w fikcyjnym świecie stworzonym przez Franka Herberta w cyklu powieści, otwieranym przez Diunę.

Odbiór gry

Fabuła

Osią gry jest pustynna planeta Diuna. Jest ona celem trzech rodów: Atrydów, Harkonnenów i Ordosów. Walczą one o panowanie nad Diuną, gdyż jest ona jedynym źródłem najcenniejszego surowca we wszechświecie – "przyprawy" czy "melanżu". Władca wszechświata, Imperator Padyszach IV, oferuje oddanie jej temu rodowi, który będzie dostarczał najwięcej "przyprawy". W rezultacie wybucha wojna pomiędzy zwaśnionymi już wcześniej rodami, zwłaszcza Atrydów i Harkonnenów, tocząca się wyłącznie na tej planecie.

Rozgrywka

Gra zaczyna się od wyboru rodu, którym kieruje gracz. Wtedy rozpoczyna się kampania składająca się z dziewięciu misji. Każda z nich ma typowy dla większości gier strategicznych przebieg. Zadaniem gracza jest rozbudowa własnej bazy, wybudowanie odpowiedniej liczby jednostek i przeprowadzenie ataku na przeciwnika bądź przeciwników. Gracz musi bronić swoją bazę przed zniszczeniem ze strony wroga. W ósmej misji gracz ma do pokonania dwóch przeciwników (dwa pozostałe rody), a w ostatniej trzech (razem z wojskami Imperatora – Sardaukarami). Taki przebieg kampanii występuje niezależnie od początkowo wybranego rodu.

Poszczególne rody różnią się nieznacznie pomiędzy sobą w grze. Trzon jednostek i budynków jest identyczny dla wszystkich, ale występują unikatowe: dla Atrydów (kolor niebieski): Sonic Tank i Ornithopter; dla Harkonnenów (kolor czerwony): Devastator, Heavy Troopers; dla Ordosów (kolor zielony): Raider Trike, Deviator, Ornithopter i Heavy Troopers.

Dodatkowo każdy z rodów ma możliwość wybudowania w dwóch ostatnich misjach budynku Palace, który produkuje bezpłatnie, pojawiające się w określonych odstępach czasu jednostki: dla Atrydów: Fremen (odpowiednik Heavy Troopers, będący poza kontrolą gracza); dla Harkonnenów: Death Hand (rakieta naprowadzana nieskończonego zasięgu); dla Ordosów: Saboteur (wykonuje sabotaże pojedynczych budynków lub jednostek).

W grze występują także jednostki Imperatora – Sardaukarzy. Pojawiają się one epizodycznie w poszczególnych misjach – Sardaukar Troopers oraz w ostatniej misji, gdzie w rozbudowanej bazie stanowią dodatkową, wrogą w stosunku do gracza stronę konfliktu. Ich budynek Palace produkuje jednostkę Death Hand.

Walutą umożliwiającą konstrukcję nowych jednostek i budynków są kredyty, które uzyskuje się ze zbiorów i sprzedaży melanżu, przechowywanego w silosach.

Sztuczna inteligencja

Dune II zawiera jedne z pierwszych algorytmów sztucznej inteligencji, czyli mechanizmów kierujących wrogimi dla gracza siłami. Zawiera ona błędy, poprawiane w następnych grach w mniejszym lub większym stopniu:

atak punktowy w linii prostej między swoją bazą a bazą gracza
atak małą liczbą jednostek w krótkich odstępach czasu, jak tylko zostaną wybudowane (brak skomasowanych ataków)
brak rozbudowy bazy czy tworzenia nowych baz
brak pełnej odbudowy bazy po zniszczeniu istotnych budynków
podczas obrony bazy jednostki nie zważają na to, czy atakują własne budynki, będące na linii ognia

Wpływ na rozwój gier RTS

Dune II miała istotny wpływ na charakter i interfejs później powstałych komputerowych gier strategicznych, często nawet nazywana ich prekursorem. Jest jedną z pierwszych gier tego typu i wiele jej cech pozostało w najnowszych produkcjach, takich jak:

kontrola nad jednostkami i budynkami przy użyciu myszki
zbieranie surowców, umożliwiających rozbudowę
drzewo technologiczne (hierarchiczna rozbudowa bazy)
mapa terenu zawierająca tylko odwiedzone regiony (później zmodyfikowane przy użyciu mgły wojennej)
różne rody/frakcje posiadające unikatowe jednostki
strategia gry oparta na zajmowaniu terenów wybieranych z mapy całej krainy/planety

Szczególny wpływ gra wywarła na serię gier Westwood Studios z cyklu Command & Conquer.

Przypisy

↑ Dune – przeplatana strategia. „Gambler”. 05/1994, s. 22–25. Lupus.
↑ Andrzej Miły. Dune 2 The Building of a Dynasty. „Secret Service”, s. 12, 13, styczeń 1994. Warszawa: ProScript Sp. z o.o.. ISSN 1230-7726. (pol.).

[1] Dune – przeplatana strategia. „Gambler”. 05/1994, s. 22–25. Lupus.

[ss-2] Andrzej Miły. Dune 2 The Building of a Dynasty. „Secret Service”, s. 12, 13, styczeń 1994. Warszawa: ProScript Sp. z o.o.. ISSN 1230-7726. (pol.).

[1]

[2]