Dukiełka
Dukiełka[1] (także Dukielka[2]) – potok płynący w południowo-wschodniej Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dukla[1]. Według regionalizacji fizycznogeograficznej Jerzego Kondrackiego przepływa przez mezoregion Beskid Niski[3].
 Dukiełka widziana z mostu w Dukli | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok | |
| Długość | ok. 4 km |
| Źródło | |
| Miejsce | Teodorówka |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Jasiołka |
| Miejsce | |
| Wysokość |
ok. 323 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Dukla  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
Jest lewym dopływem Jasiołki[1]. Ma długość około 4 km[4]. Początek bierze na południe od wsi Teodorówka. Uchodzi w Dukli do Jasiołki na wysokości około 323 m n.p.m. Oprócz Dukli i Teodorówki nad potokiem położone jest Nadole[5]. Zlewnia Dukiełki należy do jednolitej części wód o nazwie „Jasiołka od Panny do Chlebianki” (kod RW2000142184599)[6].
Dolina potoku pełni funkcję korytarza ekologicznego, wykorzystywanego m.in. przez nietoperze nocka dużego i podkowca małego[7].
Ujście Dukiełki w średniowieczu było miejscem pierwszych zabudowań miasta Dukla, postępujących od doliny Jasiołki w górę potoku[2]. Nad ciekiem, przy jego ujściu, położony był browar, wzniesiony prawdopodobnie przed 1875, zniszczony w 1895 w wyniku pożaru. Do produkcji piwa wykorzystywano wodę z potoku[8].
Ciek wymieniony jest w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub części stanowiących własność publiczną jako istotny dla kształtowania zasobów wodnych oraz ochrony przeciwpowodziowej[9]. W Dukli potok przegradza jaz ruchomy[6].
Galeria
edytuj-
Dukiełka widziana w Teodorówce -
Dukiełka widziana z mostu w ciągu ul. Parkowej -
Ujście Dukiełki do Jasiołki -
Jaz na Dukiełce w Dukli -
Znak z nazwą „Dukielka” -
Dukiełka z podwyższonym poziomem wody
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 59, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ a b Joanna Figurska-Dudek. Dukla w średniowieczu. Prolegomena do badań. „Wiadomości Konserwatorskie”. 42, s. 91–100, 2015. Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków. ISSN 0860-2395. (pol.).
- ↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1 500 000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994.
- ↑ Specyfikacja techniczna dotycząca projektu pn. „Określenie zagrożenia powodziowego w zlewni Wisłoki”, Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Krakowie (pol.).
- ↑ Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Urząd Geodezji i Kartografii. [dostęp 2018-05-06].
- ↑ a b Wykaz będących własnością Skarbu Państwa budowli regulacyjnych i urządzeń wodnych o istotnym znaczeniu dla zarządzania wodami. Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Rzeszowie. [dostęp 2018-05-07]. (pol.).
- ↑ Trzciana PLH180018 – dokumentacja planu zadań ochronnych (PZO). Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-05-07]. (pol.).
- ↑ W Dukli był browar. I będzie po 100 latach nowy. Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia „Pro Carpathia”, 2014. [dostęp 2018-05-06]. (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub części stanowiących własność publiczną (Dz.U. z 2003 r. nr 16, poz. 149)