Dubowo (województwo podlaskie)
wieś w województwie podlaskim
Dubowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Sejny[5][6]. Leży nad jeziorem Iłgielk. Miejscowość została założona w XIX w. przez osadników rosyjskich, sprowadzonych tu przez władze carskie. W latach dwudziestych ubiegłego stulecia mieszkali tu już sami Polacy[7]. Patronem wsi jest Pio z Pietrelciny[potrzebny przypis].
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
87 |
Kod pocztowy |
16-500[4] |
Tablice rejestracyjne |
BSE |
SIMC |
0767983[5] |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Sejny | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego | |
Położenie na mapie powiatu sejneńskiego | |
54°03′51″N 23°27′53″E/54,064167 23,464722[1] |
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
1011891 | Gicheryszki | część wsi |
1012086 | Suborowo | część wsi |
1012169 | Zamiakiny | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 26783
- ↑ Wieś Dubowo w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-11-06] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 236 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Wojciech Guzewicz , BERŻNIKI JAKO OŚRODEK KOŚCIELNY NA SEJNEŃSZCZYŹNIE (ZAGADNIENIA WYBRANE) „Civitas et Lex” 2019 / 1(21), www.researchgate.net, 2019 [dostęp 2024-09-22] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Dubowo (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 200 .