Dualizm gospodarczy
Dualizm gospodarczy – dwutorowy rozwój gospodarczy; w nowożytnej Europie polegał na powstaniu w krajach leżących na wschód od Łaby gospodarki folwarczno-pańszczyźnianej (rolnictwo ekstensywne), a na zachód początków gospodarki kapitalistycznej (rolnictwo intensywne). Proces ten rozpoczął się w XVI w[1][2].
- wielkie odkrycia geograficzne
- rezygnacja ze służby rycerskiej na rzecz wojsk zaciężnych
- pierwsza w dziejach nowożytnej Europy rewolucja cen (inflacja), spowodowana napływem szlachetnych kruszców a tym samym spadek realnej wartości pieniądza
- dążenia szlachty do zwiększenia swoich dochodów, w Europie po zachodniej stronie Łaby poprzez zmniejszenie pańszczyzny i zawierania dzierżaw krótkoterminowych, natomiast w Europie na wschód od rzeki poprzez powiększanie folwarków, tym samym odbierając ziemie chłopom.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ A. Mączak, U źródeł nowoczesnej gospodarki europejskiej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1967, s. 12.
- ↑ M. Małowist, Podziały polityczne i gospodarcze w Europie w średniwieczu i w dobie wczesnej nowożytności, „Przegląd Historyczny“, 82, 1991, 2, s. 242.
- ↑ L. Kurkliński, Historyczne podziały Europy a społeczno-gospodarcze uwarunkowania postaw kulturowych wobec bankowości w Polsce, „Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego“, 3, 2015, 3 (23), s. 53-54.
Bibliografia
edytuj- Zbigniew Wójcik, Historia powszechna XVI-XVII wieku, wyd. 7, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 16-17. ISBN 83-01-08912-1