Driakiew żółta

Driakiew żółta
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	szczeciowce
Rodzina	przewiertniowate
Rodzaj	driakiew
Gatunek	driakiew żółta
	Nazwa systematyczna
	Scabiosa ochroleuca L.; Sp. pl. 1:101. 1753
	Multimedia w Wikimedia Commons

Driakiew żółta, d. żółtawa (Scabiosa ochroleuca L.) – gatunek rośliny z rodziny przewiertniowatych^[3]. Występuje w środkowej i południowej Europie, w europejskiej części Rosji, w Turcji, Kazachstanie, Mongolii i Chinach^[4]. W Polsce bardzo nierównomiernie rozprzestrzeniony – na niektórych obszarach pospolity (np. w pasie wyżyn, na Dolnym Śląsku, w rejonie doliny dolnej Wisły), gdzie indziej bardzo rzadki (np. na Pomorzu Zachodnim)^[5].

Morfologia

Kwiatostan

Owoce

Liście

Łodyga: Wzniesiona, rozgałęziająca się, w dolnej części gęsto owłosiona, górą słabiej. Osiąga wysokość 10–80 cm.
Liście: Gęsto owłosione przylegającymi włoskami. Liście łodygowe 1–3-pierzastosieczne, złożone z równowąskich odcinków. Liście odziomkowe o lirowatym kształcie lub karbowane albo piłkowane.
Kwiaty: Żółtawobiałe, zebrane w półkulistą główkę o średnicy 1,5–3,5 cm i omszonych listkach okrywy. Na dnie główki łuseczkowate, drobne przysadki. Kwiaty 5-krotne, lekko grzbieciste, bezwonne. Brzeżne kwiaty w koszyczku dużo większe. Posiadają miseczkowato rozszerzony na szczycie kieliszek o błoniastym brzegu. Kielich przekształcony w szczeciny, w młodych kwiatach brunatne.

Biologia i ekologia

Bylina lub roślina dwuletnia, hemikryptofit. Siedlisko: suche zbocza, murawy, przydroża, świetliste zarośla. Kwitnie od czerwca do października. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Festucetalia valesiacae i Ass. Scabioso-Genistetum (lokalnie)^[6].

Zmienność

Tworzy mieszańce z driakwią gołębią^[7].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
↑ World Flora Online. [dostęp 2019-08-02].
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].
↑ Adam Zając, Maria Zając: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 502. ISBN 83-915161-1-3.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia

Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).

[wfo-3] World Flora Online. [dostęp 2019-08-02].

[grin-4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].

[5] Adam Zając, Maria Zając: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 502. ISBN 83-915161-1-3.

[6] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[7] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[3]

[4]

[5]

[1]

[2]

[6]

[7]