Domabor
Domaborz(?), *Domabor – starosłowiańskie imię męskie, złożone z członów Doma- („dom”; psł. *domъ oznacza „pomieszczenie, gdzie człowiek żyje ze swoją rodziną”; „wszystko, co jest w domu, rodzina, mienie, majątek”, „ród, pokolenie”, „strony rodzinne, kraj ojczysty”)[1] i -bor („zmagać się, walczyć”). Zachowała się w polskich źródłach – wątpliwa – forma Domaborz (1363)[2], która zapewne powstała przy użyciu przyrostka -jь, zdrabniającego lub tworzącego formy imienne od imion jednotematowych, wyrazów pospolitych, a także pełniącego funkcję dzierżawczą, pod wpływem którego wygłosowe -r z początkowego *Domabor przeszło w -rz[3]. Ponadto w dawnych źródłach notowano nazwisko Domaborski (od 1420 r.)[2]. Ponadto imię Domabor występowało w języku czeskim. Mogło ono wyrażać życzenie, aby osoba tak nazwana walczyła w pewnych sytuacjach w imię wspólnego dobra[1].
Domabor imieniny obchodzi 28 października.
Odpowiedniki w innych językach:
- język czeski – Domabor
Przypisy
edytuj- ↑ a b M. Malec, Obraz rodziny w słowiańskich imionach złożonych, [w:] Rozprawy slawistyczne nr 16, Słowiańskie composita antroponimiczne, Lublin 2000
- ↑ a b W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1 z. 3, (Ciemek-Dźwiżeń). Wrocław•Warszawa•Kraków•Gdańsk 1967
- ↑ Por. M. Malcówna, Staropolskie imiona dwuczłonowe męskie z przyrostkami zdrabniającymi, [w:] Onomastica r. VII, Wrocław 1961