Wikipedia

Dolnośląska Fabryka Instrumentów Lutniczych Defil w Lubinie

Dolnośląska Fabryka Instrumentów Lutniczych DEFIL w Lubinie (także DFIL, Defil) – przedsiębiorstwo państwowe produkujące instrumenty muzyczne, m.in. gitary, fortepiany i skrzypce, działające w latach 1947–2005.

Dolnośląska Fabryka Instrumentów Lutniczych DEFIL w Lubinie
DFIL, Defil
Ilustracja
Budynek fabryczny
Państwo

 Polska

Adres

ul. Odrodzenia 33, 59-300 Lubin

Data założenia

1945

Data likwidacji

30 sierpnia 2005

Forma prawna

przedsiębiorstwo państwowe

Nr KRS

0000127892

brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia

edytuj

Powstała w roku 1947 na terenach przedwojennej niemieckiej fabryki klawiatur i mechanizmów fortepianowych i pianinowych Langera i Gadebuscha F. Langer & Co., przekazanej pod zarząd Zjednoczonych Zakładów Przemysłu Muzycznego. Początkowo produkowano mechanizmy pianinowe, stopniowo rozszerzając produkcję o gitary, mandoliny i skrzypce. Mechanikę do pianin lubińska fabryka wysyłała do zakładów w Legnicy i Kaliszu (łącznie ok. 300 tys. mechanik). Pianina marek Calisia i Legnica posiadają w swym wnętrzu mechanizmy z fabryki w Lubinie[1].

Gitary produkowane w Lubinie w czasach PRL-u były eksportowane do krajów bloku socjalistycznego – głównie na Kubę[potrzebny przypis]. Na gitarach Defil wielu polskich muzyków zaczynało grę na instrumencie, które ówcześnie były jedyną alternatywą dla trudno dostępnych czeskich gitar Jolana.

W latach 50. używano znaku DFIL (skrót od nazwy fabryki), którym opatrywano instrumenty. W latach 1963–93 używano do markowania zarejestrowanego znaku Defil. W późniejszych latach wrócono do pierwotnego znaku DFIL. W latach 1963–66 produkowano całe pianina pod własną marką „Lubin” – wyprodukowano 1017 instrumentów.

Po zamknięciu fabryki Defil budynek został zamieniony w magazyny do wynajęcia, niszczeje.

The Feel of Defil

edytuj

W 2015 roku rozpoczęto projekt artystyczny przywracający pamięć o fabryce i instrumentach Defil autorstwa poznańskiego muzyka i kolekcjonera Emila Bonifaczuka. Muzycy uczestniczący w projekcie wykonują utwory na dawnych instrumentach Defil[2]. Albumy udostępniane są na licencji Creative Commons do darmowego pobrania w formacie mp3.

Muzeum gitar Defil

edytuj

W 2016 roku w Warszawie powstało muzeum Defila, założone przez basistę zespołu Papa Dance Waldemara Kuleczkę. Muzeum początkowo mieściło się w PKiN, później przeniesione zostało na ulicę Wiktorską. Prezentuje przede wszystkim kolekcję gitar założyciela[3], nagrodzoną w V Ogólnopolskim Konkursie „Wspomnień Miłośników ROCK & ROLLA”, zorganizowanym w 2013 przez Fundację Sopockie Korzenie. Patronami są Samorząd Województwa Pomorskiego, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Urząd Marszałkowski miasta Sopot. Eksponaty figurują jako zarejestrowane zabytki.

Produkty

edytuj
Gitary elektryczne
  • Defil Aster
  • Defil Kosmos
  • Defil Julia (Wersje 1 i 2)
  • Defil Samba
  • Defil Jola (Wersje 1, 2 i 22)
  • Defil Aster Rock
  • Defil Tosca
Gitary elektro-akustyczne
  • Defil Malwa
  • Defil Echo (Wersje 1 i 2)
  • Defil Melodia (Wersje 1 i 2)
  • Defil Jowita
  • Defil Calypso
  • Defil Careoca
  • Defil Cha Cha
  • Defil Jazz
Gitary basowe
  • Defil Luna (Wersje 1, 2 i 22)
  • Defil Romeo (Wersje 1 i 2)
  • Defil Lotos
  • Defil Orlik (Wersje 1 i 2)
  • Defil Baston (Wersje 1, 2 i 22)
  • Defil Rytm (Wersje 1 i 2)
  • Defil Mambo (semi-hollow body)

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Dolnośląska Fabryka Instrumentów Lutniczych w Lubinie („Defil”, DFIL). ArsPolonica, 25 sierpnia 2012. [dostęp 2019-03-18].
  2. ↑ Defil. Nowy projekt muzyczny związany z Dolnośląską Fabryką Instrumentów Lutniczych. Lubin - nasze miasto, 13.11.2015. [dostęp 2019-03-18]. (pol.).
  3. ↑ MUZEUM GITAR DEFIL. Ocalić od zapomnienia…. Magazyn elublin.pl, 2.1.2021. [dostęp 2021-02-13]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Dolnośląska_Fabryka_Instrumentów_Lutniczych_Defil_w_Lubinie&oldid=74604489”