Dolina Zimnej Wody

Dolina Zimnej Wody (słow. Studená dolina, niem. Kohlbachtal, węg. Tar-pataki-völgy) – dolina walna po południowej stronie Tatrach Wysokich, położona na Słowacji.

Topografia

Dolina Zimnej Wody ma dwie duże gałęzie, rozdzielające się w rejonie Wodospadów Zimnej Wody i podchodzące pod grań główną Tatr:

Dolinę Staroleśną (Veľká Studená dolina), odchodzącą w kierunku zachodnim i graniczącą z granią główną na odcinku od Małej Wysokiej do Małego Lodowego Szczytu,
Dolinę Małej Zimnej Wody (Malá Studená dolina), odchodzącą w kierunku północno-zachodnim i graniczącą z granią główną na odcinku od Małego Lodowego Szczytu do Wyżniego Baraniego Zwornika w masywie Baranich Rogów. Dalsza część grani, południowo-wschodnia grań Wyżniego Baraniego Zwornika, oddziela Dolinę Małej Zimnej Wody od Doliny Kieżmarskiej.

Od północnego wschodu z doliną graniczy Dolina Łomnicka oddzielona Łomnicką Granią, od południa Sławkowski Grzebień oddziela ją od przedpól Doliny Sławkowskiej. Wylot doliny jest wąski i znajduje się w okolicy zabudowań Tatrzańskiej Leśnej. Najwyższym punktem grani otaczających system Doliny Zimnej Wody jest Łomnica, położona na północny wschód od Doliny Małej Zimnej Wody.

Wody

Przez Dolinę Zimnej Wody przepływa potok Zimna Woda (Studený potok), powstający z połączenia Staroleśnego Potoku i Małej Zimnej Wody spływających z obu odnóg. Na Zimnej Wodzie znajdują się Wodospady Zimnej Wody. W Dolinie Staroleśnej oraz w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich (górnym piętrze Doliny Małej Zimnej Wody) położonych jest wiele jezior pochodzenia polodowcowego, m.in. Harnaskie Stawy i Zbójnickie Stawy w Dolinie Staroleśnej oraz Pięć Stawów Spiskich.

Turystyka

Dostęp do doliny najłatwiejszy jest od strony Tatrzańskiej Leśnej i Tatrzańskiej Łomnicy, a także ze Smokowieckiego Siodełka (Hrebienok), na który ze Starego Smokowca prowadzi naziemna kolejka linowa. W obrębie Doliny Zimnej Wody i jej odnóg infrastruktura turystyczna jest najlepiej rozwinięta w całych słowackich Tatrach. Przy Wodospadach Zimnej Wody położona jest Rainerowa Chatka, najstarsze schronisko w całych Tatrach, mieszczące współcześnie bufet i muzeum. Nieopodal Siodełka znajduje się natomiast schronisko Bilíka. Kolejne trzy schroniska położone są w Dolinie Staroleśnej (Schronisko Zbójnickie) oraz w Dolinie Małej Zimnej Wody (Schronisko Zamkovskiego i Schronisko Téryego). Są one punktem wyjścia do wypraw w wysokie partie gór, m.in. na Czerwoną Ławkę, Lodową Przełęcz, Rohatkę i Małą Wysoką.

Szlaki turystyczne

– niebieski szlak z Tatrzańskiej Łomnicy do Wodospadów Zimnej Wody, od Rainerowej Chatki dalej dnem Doliny Staroleśnej do Schroniska Zbójnickiego, stąd szlak prowadzi na Rohatkę.

Czas przejścia z Tatrzańskiej Łomnicy do Rainerowej Chatki: 2 h, ↓ 1:45 h
Czas przejścia od Rainerowej Chatki do Schroniska Zbójnickiego: 2:15 h, ↓ 1:45 h

– zielony szlak ze Starego Smokowca, biegnący wzdłuż kolejki na Smokowieckie Siodełko i dalej do Rainerowej Chatki.

Czas przejścia ze Starego Smokowca na Siodełko: 1 h, ↓ 30 min
Czas przejścia z Siodełka do Rainerowej Chatki: 35 min w obie strony

– żółty szlak z Tatrzańskiej Leśnej do Wodospadów Zimnej Wody. Czas przejścia: 1:30 h, ↓ 1:15 h

– dolinę przecina znakowana czerwono Magistrala Tatrzańska, biegnąca znad Wielickiego Stawu na Siodełko, a stamtąd obok Rainerowej Chatki i Schroniska Zamkovskiego do Doliny Łomnickiej.

Czas przejścia z Siodełka do Rainerowej Chatki: 30 min w obie strony
Czas przejścia z Rainerowej Chatki do Schroniska Zamkovskiego: 30 min w obie strony
Czas przejścia ze Schroniska Zamkovskiego do Schroniska Łomnickiego: 1 h, z powrotem 45 min

– od Schroniska Zamkovskiego wiedzie dnem Doliny Małej Zimnej Wody zielony szlak do Schroniska Téryego i dalej na Lodową Przełęcz. Czas przejścia do Schroniska Téryego: 1:45 h, ↓ 1:20 h

– żółty szlak jednokierunkowy, łączący oba odgałęzienia doliny i prowadzący ze Schroniska Téryego przez Czerwoną Ławkę do Schroniska Zbójnickiego. Czas przejścia: 3:15 h^[1]

Przypisy

↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.

Bibliografia

Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
Wielka encyklopedia tatrzańska, hasło „Zimnej Wody, Dolina”. [dostęp 2012-09-06].

[1] Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.

[1]