Dolina Sucha Stawiańska

Dolina Sucha Stawiańska – położona na wysokości ok. 1700–1850 m n.p.m. odnoga Doliny Zielonej Gąsienicowej w polskich Tatrach Zachodnich. Jej najwyższe piętro to Kocioł Kasprowy (zwany też Kotłem Gąsienicowym)[1]. Jest to podłużna dolinka, otoczona z trzech stron przez Uhrocie Kasprowe, stoki Kasprowego Wierchu, Suchej Przełęczy i północno-wschodnią wypukłość Beskidu. Dołem uchodzi do Roztoki Stawiańskiej[2].

Uhrocie Kasprowe i górna część Doliny Suchej Stawiańskiej
Dolina Sucha Stawiańska poniżej Kasprowego Wierchu

Według Władysława Cywińskiego Dolina Sucha Stawiańska to synonim Kotła Kasprowego. Podaje on, że Sucha Dolina Stawiańska to „nazwa (prawie nikomu) nieznana i (prawie przez nikogo) nie stosowana”[3]. W istocie narciarze używają głównie nazw Kocioł Kasprowy lub Kocioł Gąsienicowy, jednak nazwa Sucha Dolina Stawiańska podawana jest na wielu mapach.

Przez Dolinę Suchą Stawiańską prowadzi popularny szlak turystyki pieszej z Doliny Gąsienicowej na Kasprowy Wierch i nartostrada do Kuźnic. W zimie w dolince tej jest rojno od narciarzy korzystających z wyciągu krzesełkowego Gąsienicowego[4]. Jest to dolinka trawiasto-piarżysta. Dawniej była wypasana, wchodziła w skład Hali Gąsienicowej[1]. Od czasu zniesienia wypasu stopniowo zaczyna zarastać kosodrzewiną[3].

Szlaki turystyczne

edytuj
  od schroniska „Murowaniec” przez Dolinę Gąsienicową, Roztokę Stawiańską i Gienkowe Mury na Suchą Przełęcz. Czas przejścia 1:25 h, ↓ 1:05 h[2]
  nartostrada (Trasa Gąsienicowa) z Kasprowego Wierchu, przez Kocioł Kasprowy do Kuźnic

Przypisy

edytuj
  1. a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1: 25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, październik 2009, ISBN 83-87873-36-5.
  3. a b Władysław Cywiński, Tatry. Kasprowy Wierch, t. 13, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 83-7104-011-3.
  4. Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.