Dolina Mąkowa
Dolina Mąkowa (słow. Monkova dolina[1]) – dolna część Doliny Bielskiego Potoku, od Ptasiowskiej Rówienki (ok. 940 m n.p.m.) do jej połączenia z Doliną Zdziarską (ok. 870 m n.p.m.). Orograficznie lewe zbocza Doliny Mąkowej (Zdziarski Wierch) należą do Magury Spiskiej, prawe do Tatr Bielskich[2]. Ma kilka prawobocznych odgałęzień wcinających się w północne stoki Tatr Bielskich: Dolina do Regli, Dolina Kępy i dolina Jaworzynka Bielska. Dnem doliny spływa Bielski Potok, wzdłuż niego prowadzi dość dobra Bielska Droga pod Reglami[3].
.jpg)
Na dnie doliny, bliżej jej górnego końca, znajduje się duża Mąkowa Polana, należąca do Zdziaru. Nazwa doliny, polany i znajdującego się na niej osiedla Do Mączków pochodzi od nazwiska rodziny Monka, którzy mieszkają tutaj od ok. 1885[4]. Według autorów Bedekera tatrzańskiego nazwa osiedla jest sztuczna, a poprawne określenie doliny to Dolina Monkowa (głoska ą jest obca językowi słowackiemu)[5]. Jednak stanowisko to jest odosobnione, inne uznane źródła za prawidłową uznają nazwę Dolina Mąkowa[2][4], taka też nazwa zwykle podawana jest na mapach[6]. W nowych opracowaniach słowackich nazwa Dolina Mąkowa (Dolina Monkova) przesuwana jest na całą Dolinę Bielskiego Potoku.
Według WET główna część Doliny Mąkowej z Polaną Mąkową znajduje się w obrębie Rowu Podtatrzańskiego, a dokładniej jego części zwanej Rowem Zdziarskim. Jedynie boczne, wnikające w głąb Tatr Bielskich odnogi należą do Tatr[2].
Szlaki turystyczne
edytuj
– zielony szlak ze Średnicy wzdłuż Bielskiego Potoku przez Ptasiowską Rówienkę do Zdziaru. Czas przejścia ze Średnicy do Ptasiowskiej Rówienki 45 min, ↓ 45 min, stąd do Zdziaru również 45 min, ↓ 45 min[6].
Przypisy
edytuj- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-01-30] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część wschodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 5, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-011-3.
- ↑ a b Józef Nyka, Tatry słowackie. Przewodnik, wyd. 2, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 1998, ISBN 83-901580-8-6.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.