Divina Galica

brytyjska narciarka i kierowca wyścigowa

Divina Mary Galica (ur. 13 sierpnia 1944 roku[1] w Bushey Heath w hrabstwie Hertfordshire) – brytyjska narciarka i zawodniczka startująca w wyścigach samochodowych.

Divina Galica
Ilustracja
Divina Galica w wyścigu historycznym na torze Lime Rock (2009)
Imię i nazwisko

Divina Mary Galica

Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1944
Bushey Heath

Divina Galica
Wzrost

172 cm

Debiut w PŚ

sezon 1967/68

Pierwsze punkty w PŚ

10.01 1968, Grindelwald (6. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

17.01 1968, Bad Gastein
(3. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Jedna z pięciu kobiet, która startowała w Mistrzostwach Świata Formuły 1.

Życiorys

edytuj

Jest wnuczką gen. Andrzeja Galicy, córką Władysława Galicy (1904-1951) i June Harrison-Broadley, primo voto Malet (1911-1991)[2].

Kariera narciarki alpejskiej

edytuj

Karierę sportową zaczynała w narciarstwie. Reprezentowała Wielką Brytanię na trzech Zimowych Igrzyskach Olimpijskich (Innsbruck 1964, Grenoble 1968 oraz Sapporo 1972). Jej najlepszym wynikiem było siódme miejsce w slalomie gigancie w Sapporo (cztery lata wcześniej była ósma w tej samej konkurencji).

W zawodach Pucharu Świata jej najlepszym wynikiem było trzecie miejsce w zjeździe (dwukrotnie; Chamonix i Bad Gastein 1968).

W uznaniu zasług została odznaczona Kawalerią Orderu Imperium Brytyjskiego (1972).

Kariera kierowcy wyścigowego

edytuj

W 1974 roku gościnnie wzięła udział w wyścigu samochodowym na torze Oulton Park, co zapoczątkowało nowy rozdział w jej karierze. Wkrótce zaliczyła dalsze występy w kartingu oraz Formule 2.

W 1976 roku startowała w nowo powstałej serii Shellsport F1 (bazującej w Wielkiej Brytanii), gdzie używano starszych modeli samochodów Formuły 1. W klasyfikacji końcowej zajęła wysokie, czwarte miejsce[3].

Dobra postawa w Shellsport zaowocowała zgłoszeniem do Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Brands Hatch, ale za kierownicą samochodu Surtees nie zdołała zakwalifikować się do wyścigu. W tym przypadku została dopiero drugim – z trojga – zawodnikiem, który używał numeru startowego "13" w historii Formuły 1 (pierwszym był Moisés Solana w 1963 roku, trzecim – Pastor Maldonado w latach 2014-2015).

W 1977 roku kontynuowała występy w Shellsport F1. Zajęła szóste miejsce w klasyfikacji generalnej; jej najlepszymi wynikami w sezonie było dwukrotnie osiągnięte drugie miejsce (Snetterton, Donington Park)[4].

W 1978 roku po raz kolejny, tym razem w barwach Hesketha, próbowała zakwalifikować się do wyścigów Formuły 1, lecz po nieudanych występach w Argentynie i Brazylii powróciła do Shellsport F1 (przemianowanej na Aurora F1 Series).

W trakcie kolejnych trzech sezonów istnienia tego cyklu jej najlepszym wynikiem było ponownie drugie miejsce (Zandvoort 1978), ale w klasyfikacji generalnej zajęła odpowiednio czternastą i dwukrotnie dwudziestą pozycję.

Oprócz trzech zgłoszeń do eliminacji mistrzostwa świata, wzięła także udział w dwóch wyścigach niezaliczanych do punktacji (Race Of Champions 1977, gdzie zajęła dwunaste miejsce i BRDC International Trophy 1978, którego nie ukończyła z powodu wypadku).

Dalsza kariera

edytuj

Po upadku Aurora F1 Series w 1980 roku startowała w wyścigach samochodów sportowych. Po zakończeniu kariery została instruktorem w szkole dla młodych kierowców Skipa Barbera. W 2005 roku objęła funkcję dyrektora w firmie iRacing, zajmującej się symulatorami wyścigowymi.

Na początku lat 90. XX wieku wróciła do narciarstwa. Na ZIO w Albertville startowała w pokazowej konkurencji narciarstwa szybkościowego. W 1994 roku ustanowiła rekord prędkości w kategorii kobiet (200,699 km/h), co do dnia dzisiejszego pozostaje siódmym najlepszym wynikiem w historii.

Osiągnięcia w narciarstwie alpejskim

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DSQ1 1 lutego 1964   Innsbruck Slalom 1:29,86 -   Christine Goitschel
23. 3 lutego 1964   Innsbruck Gigant 1:52,24 +8,55   Marielle Goitschel
30. 6 lutego 1964   Innsbruck Zjazd 1:55,39 +8,71   Christl Haas
32. 10 lutego 1968   Grenoble Zjazd 1:40,87 +8,52   Olga Pall
DNF1 13 lutego 1968   Grenoble Slalom 1:25,86 -   Marielle Goitschel
8. 15 lutego 1968   Grenoble Gigant 1:51,97 +4,61   Nancy Greene
26. 5 lutego 1972   Sapporo Zjazd 1:36,68 +4,90   Marie-Theres Nadig
7. 8 lutego 1972   Sapporo Gigant 1:29,90 +2,82   Marie-Theres Nadig
15. 11 lutego 1972   Sapporo Slalom 1:31,24 +9,26   Barbara Cochran
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DSQ1 1 lutego 1964   Innsbruck Slalom 1:29,86 -   Christine Goitschel
23. 3 lutego 1964   Innsbruck Gigant 1:52,24 +8,55   Marielle Goitschel
30. 6 lutego 1964   Innsbruck Zjazd 1:55,39 +8,71   Christl Haas
22.[5] 5 sierpnia 1966   Portillo Slalom 1:30,48 +7,76   Annie Famose
22.[6] 11 sierpnia 1966   Portillo Gigant 1:22,64 +8,69   Marielle Goitschel
24.[7] 14 sierpnia 1966   Portillo Zjazd 1:33,42 +8,43   Marielle Goitschel
10.[8] 14 sierpnia 1966   Portillo Kombinacja 8,76 pkt +154,87 pkt   Marielle Goitschel
32. 10 lutego 1968   Grenoble Zjazd 1:40,87 +8,52   Olga Pall
DNF1 13 lutego 1968   Grenoble Slalom 1:25,86 -   Marielle Goitschel
8. 15 lutego 1968   Grenoble Gigant 1:51,97 +4,61   Nancy Greene
DNF[9] 11 lutego 1970   Val Gardena Zjazd 1:58,34 -   Annerösli Zryd
16.[10] 13 lutego 1970   Val Gardena Slalom 1:40,44 +9,22   Ingrid Lafforgue
10. 14 lutego 1970   Val Gardena Gigant 1:20,46 +1,46   Betsy Clifford
26. 5 lutego 1972   Sapporo Zjazd 1:36,68 +4,90   Marie-Theres Nadig
7. 8 lutego 1972   Sapporo Gigant 1:29,90 +2,82   Marie-Theres Nadig
15. 11 lutego 1972   Sapporo Slalom 1:31,24 +9,26   Barbara Cochran

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium

edytuj
  1.   Bad Gastein17 stycznia 1968 (zjazd) – 3. miejsce
  2.   Chamonix23 lutego 1968 (zjazd) – 3. miejsce

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj