Discoverer 1
Discoverer 1 – amerykański satelita technologiczny. Stanowił część tajnego programu CORONA. Discoverer 1 był pierwszym w historii satelitą, który osiągnął orbitę polarną.
| |
| Inne nazwy |
Corona 1, CORONA Test Vehicle 2, 1959 Beta, FTV-1022 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1959-002A |
| Indeks NORAD |
S00013 |
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Model satelity | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
163 km |
| Apogeum |
968 km |
| Okres obiegu |
95,97 min |
| Nachylenie |
89,7° |
| Mimośród |
0,057926 |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
28 lutego 1959 21:49:16 UTC |
| Koniec misji |
17 marca 1959[1] |
| Wymiary | |
| Kształt |
walca |
| Wymiary |
dł. 5,73 m; śr. 1,52 m |
| Masa całkowita |
618 kg |
| Masa ładunku użytecznego |
18 kg |
Satelitę skonstruowała firma Lockheed. Statek był zaadaptowanym członem rakietowym Agena A. Przystosowano go do przenoszenia systemu fotograficznego i kapsuły powrotnej (Discoverer 1 nie posiadał obu tych systemów), poprzez doczepienie do szczytu członu stożkowej obudowy. Znajdowało się tam 18 kg wyposażenia służącego do łączności i przesyłania telemetrii. W skład aparatury wchodziły: wysokoczęstotliwościowy nadajnik radiowy małej mocy (do namierzania statku z Ziemi) i radionadajnik radarowy przyjmujący komendy i umożliwiający dalekosiężne namierzanie radarowe statku. Piętnaście kanałów telemetrii (10 ciągłych i 5 komutowanych) było używanych do przesyłania informacji o prawie 100 aspektach pracy statku.
Przypisy
edytuj- ↑ Praca zbiorowa. Nowości ze świata. „Astronautyka”. 1-2 (6-7), s. 28, czerwiec 1960. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Mark Wade: KH-1. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. (ang.).
- CORONA Summary. [w:] Military Space Programs [on-line]. Federation of American Scientists, 1997. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- Discoverer 1. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. (ang.).