Wikipedia

Dimitri Szarzewski

Dimitri Szarzewski (wym. [dimiˈtʁi zaʁzɛfˈski], ur. 26 stycznia 1983 r. w Narbonie[5][6]) – francuski rugbysta polskiego pochodzenia występujący na pozycji młynarza. Były reprezentant kraju, trzykrotny uczestnik pucharu świata, wicemistrz świata i mistrz Francji.

Dimitri Szarzewski
Ilustracja
Pseudonim

le Tzar („Car”)[1],
la Blonde („Blondynka”)[2]

Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1983
Narbona

Rugby union
Pozycja

młynarz

Kariera juniorska
Lata Zespół
1990–1993 Cuxac-d’Aude
1993–2002 Béziers
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2002–2005 Béziers[3] 52 (45)
2005–2012 Stade Français[3][4] 98 (90)
2012– Racing 92[3][4] 65 (20)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
 Francja U-18
 Francja U-19
 Francja U-21
2004–2015  Francja[5] 83 (35)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 27 lutego 2016 r.
Multimedia w Wikimedia Commons
Pascal Papé, Szarzewski (w środku) i Fulgence Ouedraogo podczas treningu reprezentacji Francji (2009)

Młodość

edytuj

Choć rodzice Dimitriego pochodzą z Nord-Pas-de-Calais, wcześnie przenieśli się na południe Francji, gdzie w 1983 roku urodził się ich syn. W wieku siedmiu lat Szarzewski rozpoczął treningi w miejscowym klubie z Cuxac-d’Aude, skąd w 1993 roku trafił do akademii Béziers[7][1]. W Béziers uczęszczał do lycée Jean-Moulin, gdzie zaprzyjaźnił się z Yannickiem Nyangą, późniejszym kolegą z klubu i reprezentacji[7][8]. W dzieciństwie uprawiał też sporty motorowe, jednak ostatecznie zdecydował się na rugby[7].

Kariera klubowa

edytuj

W pierwszej drużynie klubu z Hérault debiutował w sezonie 2002/2003[3]. Prócz spotkań w Top 16, wziął także udział w pięciu meczach Pucharu Heinekena[3][9]. W ciągu trzech sezonów Szarzewski wystąpił łącznie w 57 meczach Béziers[3][9]. Po spadku zespołu do drugiej ligi publicznie wyraził chęć przenosin do paryskiego klubu Stade Français[2][10]. Transfer ogłoszono jeszcze w sierpniu 2005 roku[11].

W swoim drugim sezonie w stołecznym zespole Szarzewski wywalczył mistrzostwo Francji po odniesionym w dramatycznych okolicznościach zwycięstwie nad ASM Clermont[12]. W roku 2011 wraz ze Stade Français dotarł do finału Challenge Cup, gdzie jednak Francuzi minimalnie przegrali w meczu z Harlequins[13].

W maju 2012 roku – w kilka dni po bezpośrednim meczu między oboma zespołami – Szarzewski ogłosił, że po siedmiu latach spędzonych w Stade Français przenosi się do Racing Métro[14][15]. W swojej dotychczasowej drużynie wystąpił w sumie w 131 meczach, w których zdobył 22 przyłożenia[3]. Z „błękitno-białymi” związał się czteroletnią umową[16], jednocześnie otrzymując miano klubowego kapitana[17]. W Racingu natychmiast został podstawowym zawodnikiem zespołu, w każdym z trzech kolejnych sezonów zaliczając przeszło 20 występów[3]. Latem 2014 roku Szarzewski przedłużył swój kontrakt do 2019 roku[18].

Kariera reprezentacyjna

edytuj

W młodości Szarzewski reprezentował Francję na szczeblach młodzieżowych. Debiutował w zespole do lat 18[16]. W 2002 roku uczestniczył w Mistrzostwach Świata U-19, gdzie wraz z reprezentacją wywalczył srebrny medal[19][20]. Rok później wziął udział w Mistrzostwach Świata do lat 21, jednak Francuzi zajęli w Anglii zaledwie piąte miejsce[21][22].

W pierwszej reprezentacji zadebiutował w spotkaniu z Kanadą rozegranym w lipcu 2004 roku w Toronto[5][6]. Do pierwszego składu przebił się w 2007 roku, po zakończeniu kariery reprezentacyjnej przez Raphaëla Ibañeza[23]. W barwach „les Bleues” sięgnął po dwa kolejne tytuły w Pucharze Sześciu Narodów: w 2006 i 2007 roku[24]. W roku 2010 Francuzi z Szarzewskim w składzie podczas Pucharu prócz końcowego tryumfu zdobyli Wielki Szlem, nagrodę za pokonanie wszystkich rywali[24]. Łącznie wziął udział w dziewięciu edycjach tego turnieju[23].

Urodzony w Narbonie zawodnik wziął udział w trzech turniejach o puchar świata[24]. W 2007 roku „les Bleues” po pokonaniu w ćwierćfinale Nowej Zelandii[25] i półfinałowej porażce z Anglią[26] zajęli ostatecznie czwarte miejsce, przegrywając w „małym finale” z Argentyną[27]. Cztery lata później Francuzi po odniesionym jednym punktem zwycięstwie nad Walią awansowali do finału[28]. Tam – również jednym punktem – ulegli nowozelandzkim „All Blacks”[29].

Szarzewski otrzymał powołanie także na Puchar Świata 2015. Reprezentanci Francji mimo grupowej porażki z Irlandią awansowali do fazy pucharowej. Tam ponownie przyszło im się mierzyć z Nową Zelandią, która ostatecznie zwyciężyła 62:13[30].

Jak się później okazało, był to ostatni mecz gracza polskiego pochodzenia we francuskiej kadrze, który zakończenie kariery międzynarodowej ogłosił w grudniu 2016 roku[5][6][24]. Łącznie na swoim koncie zgromadził 83 spotkania (44 w podstawowym ustawieniu), w trakcie których zdobył siedem przyłożeń. Dwukrotnie pełnił funkcję kapitana, po raz ostatni w meczu Pucharu Świata 2015 przeciw Rumunii[24].

Życie osobiste

edytuj

Dimitri żonaty jest z Florence, para ma syna Hugo i córkę Annę[7].

Dziadkowie rugbysty ze strony ojca byli Polakami. Jego babcia, Teodozja w 1930 roku – miała wówczas dwa lata – przyjechała do Francji (do Houdain w departamencie Pas-de-Calais) wraz z rodzicami, Pelagią i Stanisławem. W 1947 roku wyszła za mąż za Antoniego Szarzewskiego, górnika, który w trakcie II wojny światowej był spadochroniarzem w oddziałach Wojska Polskiego we Francji[31].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Biographie Dimitri Szarzewski. [w:] Le Parisien [on-line]. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-16)]. (fr.).
  2. ↑ a b Sébastien Bordas: Dimitri Szarzewski, graine de star. 20 minutes, 2005-10-28. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-10-28)]. (fr.).
  3. ↑ a b c d e f g h Player staistics Szarzewski Dimitri - club stats. It’s Rugby. [dostęp 2016-03-03]. (ang.).
  4. ↑ a b La fiche de Dimitri Szarzewski. L’Équipe. [dostęp 2016-03-03]. (fr.).
  5. ↑ a b c d Dimitri Szarzewski. France. ESPN Scrum. [dostęp 2016-03-03]. (ang.).
  6. ↑ a b c Fiches de joueurs. Szarzewski Dimitri. Fédération Francaise de Rugby. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)]. (fr.).
  7. ↑ a b c d Szarzewski, la force tranquille. [w:] Le Parisien [on-line]. 2009-03-14. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-04)]. (fr.).
  8. ↑ Szarzewski et Nyanga, comme « deux frères ». [w:] Le Parisien [on-line]. 2005-11-05. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-05)]. (fr.).
  9. ↑ a b Dimitri Szarzewski. European Professional Club Rugby. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  10. ↑ Szarzewski veut jouer à Paris. [w:] L’Équipe [on-line]. 2005-08-04. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-29)]. (fr.).
  11. ↑ Jean-François Paturaud: Dimitri Szarzewski : „Tout va très vite”. Stade Français, 2005-10-04. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-05)]. (fr.).
  12. ↑ Stade de France, Saint Denis, 9 juin 2007. Ligue National de Rugby. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-29)]. (fr.).
  13. ↑ Bryn Palmer: Harlequins 19-18 Stade Francais. BBC Sport, 2011-05-20. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-13)]. (ang.).
  14. ↑ Delphine de Freitas: Rugby : Szarzewski quitte le Stade Français pour le Racing-Métro. TF1, 2012-05-07. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)]. (fr.).
  15. ↑ Szarzewski au Racing-Métro. L’Équipe, 2012-05-07. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-17)]. (fr.).
  16. ↑ a b Dimitri Szarzewski. Racing 92. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-23)]. (ang.).
  17. ↑ Un nouveau départ. L’Équipe, 2013-05-08. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-12)]. (fr.).
  18. ↑ Racing-Métro : Trois prolongations officialisées. sport.fr, 2014-07-24. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-02)]. (fr.).
  19. ↑ IRB/FIRA Under 19 World Championship 2002. Międzynarodowa Rada Rugby. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-08-29)].
  20. ↑ IRB-FIRA U19 World Cup - Division A 2002. The Rugby Archive. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-19)]. (ang.).
  21. ↑ IRB. France. Międzynarodowa Rada Rugby. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-07-31)]. (ang.).
  22. ↑ IRB U21 Rugby World Cup 2003. The Rugby Archive. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-22)]. (ang.).
  23. ↑ a b Dimitri Szarzewski. Puchar Sześciu Narodów. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-01)]. (ang.).
  24. ↑ a b c d e Rugby : le Narbonnais et ex-Biterrois Szarzewski annonce sa retraite internationale. [w:] Midi libre [on-line]. Agence France Presse, 2015-12-10. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-17)]. (fr.).
  25. ↑ William Fotheringham: France postpone party to avoid another hangover. [w:] The Guardian [on-line]. 2007-10-08. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-20)]. (ang.).
  26. ↑ James Standley: England 14-9 France. BBC Sport, 2007-10-13. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-28)]. (ang.).
  27. ↑ Rob Hodgetts: France 10-34 Argentina. BBC Sport, 2007-10-19. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-15)]. (ang.).
  28. ↑ Tom Fordyce: Rugby World Cup 2011 semi-final: Wales 8-9 France. BBC Sport, 2011-10-15. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-01)]. (ang.).
  29. ↑ Eddie Butler: Rugby World Cup 2011: Richie McCaw's New Zealand beat France in final. [w:] The Guardian [on-line]. 2011-10-23. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-02)]. (ang.).
  30. ↑ Ben Dirs: Rugby World Cup: New Zealand beat France 62-13 to reach semis. BBC Sport, 2015-10-17. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-07)]. (ang.).
  31. ↑ Grégory Lallemand: Rugby – Dimitri Szarzewski, capitaine des Bleus : le Bassin minier au cœur. [w:] La Voix du Nord [on-line]. 2015-08-16. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-04)]. (fr.).
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Dimitri_Szarzewski&oldid=69945402”