Dibenzepina
Dibenzepina (łac. Dibenzepinum) – organiczny związek chemiczny, stosowany jako trójcykliczny lek przeciwdepresyjny.
| |||||||||||
| |||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||
Wzór sumaryczny |
C18H21N3O | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
295,38 g/mol | ||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||
Numer CAS | |||||||||||
PubChem | |||||||||||
DrugBank | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||
ATC |
Działanie
edytujPosiada wyraźne działanie przeciwdepresyjne i przeciwlękowe przy niewielkiej sedacji, podobnie jak imipramina. Czas półtrwania dibenzepiny wynosi około 9 godzin, wiąże się ona silnie z białkami osocza (w 80%).
Jest pochodną dibenzodiazepiny, ma strukturę zbliżoną do benzodiazepin oraz niektórych neuroleptyków (olanzapina, klozapina, kwetiapina). Różni się strukturalnie od większości trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych, będących aminami czwarto- lub drugorzędowymi.
Wprowadzona do lecznictwa w roku 1965 przez koncern Ciba – Geigy (dzisiaj Novartis) pod nazwą Noveril[2].
Działania uboczne
edytujCharakteryzuje się typowymi dla leków trójpierścieniowych działaniami ubocznymi, jednakże jej dawka toksyczna leży dużo wyżej niż dla innych leków z tej grupy (powyżej 3000 ng/ml), jej wpływ cholinolityczny jest wyraźnie mniejszy niż imipraminy[3].
Dawkowanie
edytujZalecana dawka dobowa wynosi od 240 mg do 720 mg[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Dibenzepin, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2015-09-16] (ang.).
- ↑ Psychopharmaka Zeittafel.
- ↑ Laborlexikon: Antidepressiva, tricyclische. [dostęp 2010-08-19].
- ↑ Fachinfo Noveril® TR, Arzneimittel-Kompendium der Schweiz.
Bibliografia
edytuj- Małgorzata Rzewuska: Leczenie zaburzeń psychicznych. Wyd. 3. Warszawa: PZWL, 2006. ISBN 83-200-3354-3.