Diane Abbott
Diane Abbott (ur. 27 września 1953 w Londynie) – brytyjska polityk, wybrana w 1987 roku jako pierwsza czarnoskóra kobieta na deputowaną do Izby Gmin[1].
 Diane Abbott (2017) | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 września 1953 |
|---|---|
| Członkini Izby Gmin z okręgu Hackney North and Stoke Newington | |
| Okres |
od 11 czerwca 1987 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
Życiorys
edytujJest córką imigrantów z Jamajki. Ukończyła studia historyczne na Uniwersytecie w Cambridge[2]. Po studiach pracowała m.in. jako urzędniczka w ministerstwie spraw wewnętrznych, dziennikarka i reporterka w telewizji Thames, rzeczniczka ds. stosunków rasowych i równości w różnych instytucjach oraz rzeczniczka prasowa rady Wielkiego Londynu pod przewodnictwem Kena Livingstone’a[2]. W latach 1982–1986 była radną City of Westminster. W 1987 została wybrana jako kandydatka laburzystów do Izby Gmin z okręgu Hackney North and Stoke Newington jako pierwsza czarnoskóra kobieta w dziejach brytyjskiego parlamentu[1].
W Partii Pracy reprezentuje lewe skrzydło, opozycyjne wobec New Labour i koncepcji Trzeciej Drogi. Sprzeciwiała się, m.in: Traktatowi z Maastricht[3], wojnom w Iraku i w Afganistanie[4] oraz ewentualnemu członkostwu Ukrainy w NATO[5]. Krytykowała jednak rząd, za złe traktowanie uchodźców z zaatakowanej przez Rosję Ukrainy i brak wystarczającego wsparcia dla nich[6].
W 2003 naraziła się na krytykę, wysyłając 12-letniego syna do prywatnej szkoły zamiast do szkoły publicznej we własnym okręgu. Wcześniej za podobne postępowanie krytykowała Tony’ego Blaira i Harriet Harman.
W 2010 po ustąpieniu Gordona Browna została jedną z pięciorga kandydatów na lidera Partii Pracy. Wybrany został jednak Ed Miliband, zaś Abbott zajęła ostanie miejsce[7].
Podczas swojej kariery w brytyjskim parlamencie, w gabinecie cieni zajmowała stanowiska ministra zdrowia oraz ministra rozwoju międzynarodowego[1]. Od 6 października 2016 roku do 5 kwietnia 2020 była ministrem spraw wewnętrznych w brytyjskim gabinecie cieni Jeremy'ego Corbyna[8]. Nie weszła w skład gabinetu cieni utworzonego przez kolejnego lidera partii Keira Starmera[9].
2 października 2019 roku została pierwszą czarnoskórą deputowaną Izby Gmin[10], która prowadziła Prime Minister’s Questions (odbywająca się co środę sesja pytań deputowanych zadawanych Premierowi Wielkiej Brytanii lub członkom jego gabinetu)[11].
W kwietniu 2023 została zawieszona w prawach członka frakcji Partii Pracy w Izbie Gmin, z powodu swojego artykułu w The Observer, w którym stwierdziła, m.in. że Irlandczycy, Żydzi i Podróżnicy Irlandzcy nigdy nie doświadczali rasizmu równie dotkliwie jak czarnoskórzy[12][13]. W następnym roku zezwolono jej jednak na powrót do frakcji i kandydowanie z ramienia laburzystów w wyborach parlamentarnych[14], w których uzyskała reelekcję poselską[15].
Pod koniec lat 70. była związana z Jeremym Corbynen[16]. W latach 1991–1993 była zamężna z pochodzącym z Ghany architektem Davidem Ayensu-Thompsonem, z którym ma jednego syna (ur. w 1992)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Rt Hon Diane Abbott MP [online], UK Parliament [dostęp 2019-10-02] (ang.).
- ↑ a b c Diane Abbott: “Jamaicans have a lot of self-belief, you know” [online], Politics Home, 25 lutego 2020 [dostęp 2024-07-29] (ang.).
- ↑ Diane Abbott - Cabinet Office debates [online], www.parallelparliament.co.uk [dostęp 2024-07-29].
- ↑ Danny Rigg, Who is Diane Abbott? Inside her controversial Labour career [online], Metro, 30 maja 2024 [dostęp 2024-07-29] (ang.).
- ↑ Heather Stewart, John McDonnell and Diane Abbott pull out of Stop the War rally [online], www.theguardian.com, 2 marca 2022 [dostęp 2024-07-29] (ang.).
- ↑ Ukraine war: Diane Abbott on lack for help for Calais refugees [online] [dostęp 2024-07-29] (ang.).
- ↑ Ed Miliband is elected leader of the Labour Party, „BBC News”, 25 września 2010 [dostęp 2024-07-29] (ang.).
- ↑ Rt Hon Diane Abbott MP – Parliamentary career – MPs and Lords – UK Parliament [online], members.parliament.uk [dostęp 2019-10-02] (ang.).
- ↑ Elliot Chappell, How balanced is Labour leader Keir Starmer's new shadow cabinet? [online], LabourList, 6 kwietnia 2020 [dostęp 2024-07-29] (ang.).
- ↑ Heather Stewart Political, Diane Abbott to be first black person to speak for party at PMQs, „The Guardian”, 1 października 2019, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-10-02] (ang.).
- ↑ Diane Abbott to stand in for Corbyn at PMQs [online], 2 października 2019 [dostęp 2019-10-02] (ang.).
- ↑ Tammy Hughes, Diane Abbott loses Labour whip over racism comments [online], Evening Standard, 23 kwietnia 2023 [dostęp 2024-07-29] (ang.).
- ↑ d, Zwycięstwo przyjdzie łatwo. Kłopoty zaczną się potem [online], KrytykaPolityczna.pl, 27 maja 2024 [dostęp 2024-07-29] (pol.).
- ↑ Diane Abbott not barred from standing as Labour candidate in general election, Sir Keir Starmer says [online], Sky News [dostęp 2024-07-29] (ang.).
- ↑ Hackney North and Stoke Newington - General election results 2024, „BBC News” [dostęp 2024-07-29] (ang.).
- ↑ Linda Grant, Love on the left? That’s all we had in the 1970s [online], www.theguardian.com, 18 września 2015 [dostęp 2024-07-29] (ang.).
Bibliografia
edytuj- Biografia na oficjalnej stronie poselskiej
- Profil na stronie TheyWorkForYou.com
- Who are the Labour leadership candidates?, Hélène Mulholland, Guardian.co.uk, 9 czerwca 2010