Wikipedia

Diana Rigg

aktorka brytyjska

Diana Rigg, właśc. dame Enid Diana Elizabeth Rigg DBE (ur. 20 lipca 1938 w Doncasterze, zm. 10 września 2020 w Londynie) – brytyjska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Odtwórczyni roli Emmy Peel w serialu kryminalnym ABC Rewolwer i melonik (1965–1968). Wystąpiła jako hrabina Teresa di Vicenzo, żona Jamesa Bonda w filmie W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (1969) i lady Olennę Tyrell w serialu HBO Gra o tron (2013–2017).

Diana Rigg
Ilustracja
Diana Rigg (1973)
Imię i nazwisko

Enid Diana Elizabeth Rigg

Data i miejsce urodzenia

20 lipca 1938
Doncaster

Data i miejsce śmierci

10 września 2020
Londyn

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Menachen Gueffen
(1973–1976; rozwód)
Archie Stirling
(1982–1990; rozwód)

Lata aktywności

1957–2020

Odznaczenia
Kawaler Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Multimedia w Wikimedia Commons

Dwukrotna laureatka nagrody Bravo Otto (1968–1969) dla najlepszej gwiazdy telewizyjnej, przyznanej przez niemiecki dwutygodnik dla młodzieży „Bravo”[1][2]. W 1988 otrzymała OBE, a 1994 przyznano jej tytuł szlachecki DBE.

Życiorys

edytuj

Córka inżyniera kolejowego Louisa Rigga i Beryl Helliwell, wychowywała się ze starszym bratem Hugh (ur. 1934), oficerem Królewskich Sił Lotniczych. Dwa miesiące po jej narodzinach rodzina przeprowadziła się do Dżodhpur w północno-zachodnich Indiach[3]. W wieku ośmiu lat uczęszczała do szkoły Fulneck Girl’s School w Fulneck w pobliżu Pudsey, w aglomeracji Leeds. Wiele lat swojego dzieciństwa spędziła w Bikaner w stanie Radżastan, na pustyni Thar, gdzie jej ojciec pracował jako kolejarz.

W latach 1959–1964 związana była z Royal Shakespeare Company[4]. Na ekranie pojawiła się po raz pierwszy w komedii z dreszczykiem Brat człowieka z Karaibów (Our Man in the Caribbean, 1962), a następnie wystąpiła gościnnie w serialu kryminalnym Sentymentalny agent (The Sentimental Agent, 1963). Przełomem w jej karierze okazała się telewizyjna rola Emmy Peel w serialu Rewolwer i melonik (The Avengers, 1965-68), za którą była dwukrotnie nominowana do nagrody Emmy i, wraz odtwórcami głównych ról, otrzymała nagrodę Brytyjskej Akademii Filmowej (BAFTA).

Później grała postać hrabiny Tracy Di Vicenzo, córki korsykańskiego gangstera, Marca-Ange Dracon – poszukiwaczki przygód, która wraz z głównym bohaterem toczy starcie z organizacją WIDMO i wychodzi za mąż za Bonda (George Lazenby) w szóstym filmie z cyklu o przygodach Jamesa Bonda W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (On Her Majesty’s Secret Service, 1969). Za rolę Barbary Drummond w czarnej komedii Arthura Hillera Szpital (The Hospital, 1971) zdobyła nominację do nagrody Złotego Globu.

W 1971 zadebiutowała na Broadwayu w roli Heloizy w sztuce Abelard i Heloiza[5], za którą była nominowana do nagrody Tony Award. W 1994 została uhonorowana Tony Award za tytułową rolę Medei w tragedii Eurypidesa Medea[6].

Kreacja Helena Vesey w miniserialu BBC Matczyna miłość (Mother Love, 1990) przyniosła jej nagrodę Brytyjskej Akademii Filmowej (BAFTA), a za rolę pani Danvers w telewizyjnym dramacie PBS Rebeka (Rebecca, 1997) została uhonorowana nagrodą Emmy. Ma na swoim koncie dwie role biblijne: Marę, matkę Samsona, w filmie telewizyjnym TNT Samson i Dalila (Samson and Delilah, 1996) i Rebekę, żonę Izaaka, matkę Ezawa i Jakuba, w filmie telewizyjnym NBC/Hallmark U zarania (In the Beginning, 2000)[7].

Wzięła udział w kostiumowych produkcjach telewizyjnych BBC: Amerykanin (The American, 1998) jako Madame de Bellegarde z Matthew Modine, Wiktoria i Albert (Victoria & Albert, 2001) jako baronowa Lehzen i Karol II: Władza i namiętność (Charles II: The Power & the Passion, 2003) jako Henryka Maria de France. Od 7 kwietnia 2013 do 30 lipca 2017 grała postać lady Olenne Tyrell w serialu HBO Gra o tron, za którą była czterokrotnie nominowana do nagrody Emmy (2013, 2014, 2015, 2018). Za rolę Panny Collins w horrorze psychologicznym Edgara Wrighta Ostatniej nocy w Soho (Last Night in Soho, 2021) zdobyła nominację do Nagrody Saturn w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa.

Życie prywatne

edytuj

6 lipca 1973 zawarła związek małżeński z izraelskim malarzem Menachemem Gueffenem, z którym rozwiodła się 3 września 1976. 25 marca 1982 wyszła za mąż za Archibalda Hugh (Archiego) Stirlinga, producenta teatralnego i byłego oficera w Szkockiej Gwardii, który porzucił ją dla Joely Richardson. Mieli córkę Rachael Atlantę Stirling (ur. 30 maja 1977). 31 sierpnia 1990 doszło do rozwodu. Żyła w konkubinacie z projektantem Peterem Saville’em.

Zmarła 10 września 2020 w domu swojej córki w Londynie w wieku 82 lat na nowotwór złośliwy, którego zdiagnozowano u niej w marcu tego samego roku[8].

Filmografia

edytuj

Filmy kinowe/wideo

edytuj

Filmy TV

edytuj

Seriale TV

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Die Otto sieger 1968. Bravo-Archiv.de. [dostęp 2024-10-19]. (niem.).
  2. ↑ Die Otto sieger 1969. Bravo-Archiv.de. [dostęp 2024-10-19]. (niem.).
  3. ↑ Michael Coveney, Dame Diana Rigg obituary, „The Guardian”, 10 października 2020 [dostęp 2020-09-10] (ang.).
  4. ↑ Louis Chilton, Diana Rigg's daughter opens up about actor's final days, „The Independent”, 11 października 2020 [dostęp 2020-09-10] (ang.).
  5. ↑ Diana Rigg. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-10-18]. (ang.).
  6. ↑ Diana Rigg Awards. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-10-18]. (ang.).
  7. ↑ Diana Rigg. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-10-18]. (ang.).
  8. ↑ Anita Gates, Diana Rigg, Emma Peel of 'The Avengers,' Dies at 82, „The New York Times”, 10 września 2020 [dostęp 2020-09-10] (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Kinorama: Diana Rigg. „Film”. nr 4/1974 (52/II), s. 20, 27 stycznia 1974. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Rafał Wilkusz. Diana zwycięska. „Film”. nr 24/1991 (2188/XLVI), s. 15, 16 czerwca 1991. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Diana_Rigg&oldid=75226287”