Devia prospera

	Devia prospera
	(Erichson, 1839)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	rydzenice
Plemię	Oxypodini
Podplemię	Oxypodina
Rodzaj	Devia
Gatunek	Devia prospera
Synonimy
	Oxypoda prospera Erichson, 1839; Dasyglossa prospera (Erichson, 1839); Oxypoda congruens Casey, 1894; Oxypoda leporina Kiesenwetter, 1844; Myrmedonia angularis Mäklin, 1853;
	Oxypoda prospera Erichson, 1839; Dasyglossa prospera (Erichson, 1839); Oxypoda congruens Casey, 1894; Oxypoda leporina Kiesenwetter, 1844; Myrmedonia angularis Mäklin, 1853;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Devia prospera – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję od Europy Zachodniej po Wyspy Japońskie.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1839 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona pod nazwą Oxypoda prospera^[1]^[2]. Wyznaczony został gatunkiem typowym rodzaju Dasyglossa, któremu w 1952 roku Richard Eliot Blackwelder zmienił ze względu na homonimię nazwę na Devia^[2]^[3].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 3,5 do 4,5 mm. Czułki budują luźno zestawione człony, z których trzeci jest dłuższy niż drugi. Powierzchnia głowy pozbawiona jest grubych punktów. Żuwaczki mają na krawędziach wewnętrznych silny ząb umieszczony przedwierzchołkowo. Szerokość przedplecza nie jest większa od szerokości pokryw. Odnóża tylnej pary mają człon pierwszy dłuższy niż ostatni. Owłosienie goleni pary przedniej i środkowej jest niezmodyfikowane. Kompletne tergity odwłokowe od pierwszego do trzeciego mają wciski u podstawy. Odwłok nie jest spiczasto zwieńczony^[4].

Ekologia i występowanie

Owad rozmieszczony głównie w górach i na podgórzach, po powodziach znajdywany też na nizinach. Zasiedla pobrzeża wód płynących i lasy łęgowe. Bytuje pod opadłym listowiem, gnijącymi szczątkami roślinnymi oraz wśród porastających stare olsze i wierzby mchów^[5].

Gatunek północnopalearktyczny^[5]. W Europie znany jest z Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Chorwacji i europejskiej części Rosji. W Azji notowany jest z syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji, Iranu i Japonii^[2].

Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek narażony na wymarcie (VU)^[6].

Przypisy

↑ Wilhelm Ferdinand Erichson: Genera et species staphylinorum insectorum coleopterorum familiae. Berlin: F. H. Morin, 1839.
↑ ^a ^b ^c M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 472.
↑ Richard Eliot Blackwelder. The generic names of the beetle family Staphylinidae, with an essay on genotypy. „Bulletin of the United States National Museum”. 200, s. 122, 1952.
↑ Arved Lompe: Tribus Oxypodini. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-11-06].
↑ ^a ^b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981.
↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.

[Erichson-1] Wilhelm Ferdinand Erichson: Genera et species staphylinorum insectorum coleopterorum familiae. Berlin: F. H. Morin, 1839.

[cpc-2] M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 472.

[Blackwelder-3] Richard Eliot Blackwelder. The generic names of the beetle family Staphylinidae, with an essay on genotypy. „Bulletin of the United States National Museum”. 200, s. 122, 1952.

[ke-4] Arved Lompe: Tribus Oxypodini. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-11-06].

[Burakowskietal-5] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981.

[Farkacetal-6] Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]