Determinatyw (łac. determinativus „określający” od determinare „wyznaczać, rozróżniać, wskazywać, rozstrzygać”, de „z (czego), od, wy-” i terminare „ograniczać” od terminus „słup graniczny, granica, cel, koniec”[1][2]) – znak stojący w systemach pisma ideograficzno-fonetycznego przed lub po znaku określanym, oznaczający klasę pojęciową, jaką określany znak reprezentuje (drzewa, ludzie, bogowie). Determinatywy nie są wymawiane. Rolę podobną do determinatywu spełnia w piśmie alfabetycznym duża litera na początku wyrazu, odróżniająca nazwę własną od pospolitej[3].

Przypisy

edytuj
  1. Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [online], slownik-online.pl [dostęp 2014-01-29] [zarchiwizowane z adresu 2013-07-02].
  2. Dictionary : determinative (ang.).
  3. John Chadwick, Odczytanie pisma linearnego B, przekład Jacek Niećko, Warszawa 1964, seria Omega, s. 39.

Bibliografia

edytuj