Ludność Zamościa

(Przekierowano z Demografia Zamościa)
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 1 paź 2023. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Liczba ludności Zamościa klasyfikuje miasto na 62. pozycji w Polsce (2. w województwie lubelskim)[1], a powierzchnia wynosząca 30,34 km² daje miastu 175. miejsce (10. w województwie lubelskim)[1].

Dawniej i obecnie

edytuj

W ciągu XVII i XVIII wieku liczba mieszkańców miasta (którymi byli nie tylko Polacy, ale też Grecy, Ormianie, Żydzi) utrzymywała się na poziomie kilku tysięcy, dopiero pod koniec XVIII stulecia wzrosła do ok. 10 000. Wiek XIX to okres wyraźnych wahań tej liczby, do czego przyczyniało się wiele wydarzeń historycznych, m.in. Powstanie listopadowe (1830 – 6 000, 1831 – 3 100). Po likwidacji twierdzy, wraz z rozwojem miasta na nowych terenach i dołączaniem pobliskich wsi przybywało także jego mieszkańców – w 1895 roku było ich 10 900. Dynamiczny wzrost utrzymywał się do I wojny światowej i w okresie międzywojennym. Jeszcze przed wybuchem I WŚ większość stanowili Żydzi – ok. 68% w 1913 roku (w połowie XIX wieku ok. 50%), jednak jeszcze przed II WŚ ich udział zmalał (do ok. 36%).

Podczas II WŚ Zamość utracił ok. 25% ludności (w 1944 roku było ich ok. 19 800). Powojenny wyż demograficzny na przełomie lat 50. i 60. poskutkował szybkim powrotem do przedwojennej liczby zamościan. Kolejny okres szczególnie dynamicznego wzrostu liczby mieszkańców to przełom lat 70. i 80., kiedy to Zamość uzyskał statut miasta wojewódzkiego.

Do roku 1982 przyrost naturalny rósł i wynosił 15,46‰[1], aby w kolejnych latach zacząć stopniowo maleć do 1,69‰[1] w roku 2004.

Największą liczbę mieszkańców Zamościa odnotowano w grudniu 1998 roku – 68 288 ludzi[1]. W roku 1999 faktyczna liczba mieszkańców miasta spadła o ponad 1000, mimo dodatniego przyrostu rzeczywistego. Od tego roku ujemne jest również saldo migracji ( -4; zanotowane po raz pierwszy od lat 50. XX wieku[1]), jakie nasilało się w kolejnych latach, a od roku 2002 decydujące o ujemnym przyroście rzeczywistym, mimo stale dodatniego przyrostu naturalnego. Po wspomnianym spadku w 1999 roku liczba zamościan stale się waha, ale nieznacznie, na zbliżonym poziomie (ok. 64–67 tys.). Wskaźnik feminizacji jest typowy jak dla większości miast w Polsce – na 100 mężczyzn przypada 112 kobiet[1].

Do takiej sytuacji prowadziło wiele czynników, wśród których można wymienić opuszczanie miasta głównie przez ludzi młodych, m.in. w poszukiwaniu lepszego miejsca pracy. Jest to jednak związane również z licznymi przeprowadzkami mieszkańców miasta do podmiejskich wsi (suburbia), gdzie obecnie powstaje dużo nowych domów jednorodzinnych.

Zatrudnienie

edytuj

Wśród ogółu zatrudnionej ludności większość pracuje tu w usługach – 72,1% (z niewielką przewagą usług rynkowych), natomiast w przemyśle i budownictwie ok. 19,4%; pozostałe 8,5% to zatrudnieni w rolnictwie i leśnictwie[2]. Problem bezrobocia według danych GUS dla lipca 2012 r. obejmował ok. 14,3% aktywnych zawodowo (4,4 tys. osób)[3].

Dane szczegółowe o ludności Zamościa

edytuj
  • Struktura demograficzna mieszkańców Zamościa według danych z 31 grudnia 2018[4]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 63 813 100 33 757 52,9 30 056 47,1
Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 10 403 16,3 5145 8,06 5258 8,24
Wiek produkcyjny (18–65 lat) 38 832 60,85 18 512 29,01 20 320 31,84
Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 14 578 22,84 10 100 15,83 4478 7,02

Liczba mieszkańców według lat

edytuj
  • Liczba ludności Zamościa w okresie 1591–2015 (w wybranych latach)[1][5][6]:


Liczba mieszkańców według lat
1591-1982 1983-2019

Powierzchnia Zamościa

edytuj
  • 2005 – 30,48 km²
  • 2006 – 30,34 km²

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • A. Kędziora, Encyklopedia miasta Zamościa, Chełm, Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 2000 (dla okresu od założenia miasta do II WŚ);
  • Roczniki statystyczne GUS za lata 1939-1979;
  • Roczniki demograficzne GUS za lata 1980-1994;
  • Bank danych regionalnych GUS za lata 1995-2008.