Deficyt sektora finansów publicznych
Deficyt sektora finansów publicznych – według polskiej ustawy o finansach publicznych to ujemna różnica między dochodami publicznymi powiększonymi o środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, niepodlegające zwrotowi, a wydatkami publicznymi, ustalona dla okresu rozliczeniowego. Dodatnia różnica stanowi nadwyżkę sektora finansów publicznych. Dochody i wydatki oraz deficyt lub nadwyżkę sektora finansów publicznych ustala się po wyeliminowaniu przepływów finansowych pomiędzy podmiotami należącymi do tego sektora.
Ustawa o finansach publicznych zawiera katalog jednostek zaliczanych do sektora finansów publicznych, które należą do trzech podsektorów: rządowego, samorządowego i ubezpieczeń społecznych. To dla tych jednostek obliczany jest deficyt sektora finansów publicznych.
Deficyt i dług sektora finansów publicznych liczony jest zgodnie z ustawą o finansach publicznych, natomiast obliczenia dokonywane przez Unię Europejską dotyczą deficytu i długu sektora instytucji rządowych i samorządowych (gg, ang. general government)[1].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Ewa Lotko, Urszula Kinga Zawadzka-Pąk, Problemy terminologiczne i definicyjne deficytu i długu w polskim i unijnym prawie finansów publicznych, „Prawo Budżetowe Państwa i Samorządu”, 4 (2), 2016, s. 51, DOI: 10.12775/pbps.2016.009, ISSN 2353-7086 [dostęp 2020-04-02].
Bibliografia
edytuj- Chojna-Duch Elżbieta, Polskie prawo finansowe. Finanse publiczne, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2007
- Majchrzycka-Guzowska Alina, Finanse i prawo finansowe, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2011
- Kosikowski Cezary, Finanse i prawo finansowe Unii Europejskiej, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2014