David Porter (admirał)

David Porter
	; David Dixon Porter, zdjęcie z okresu wojny secesyjnej
	admirał
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1813 ; Chester, Stany Zjednoczone
Data i miejsce śmierci	13 lutego 1891 ; Harrisburg, Stany Zjednoczone
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armada de México; US Navy
Główne wojny i bitwy	wojna amerykańsko-meksykańska,; wojna secesyjna

David Dixon Porter (ur. 8 czerwca 1813, zm. 13 lutego 1891) – oficer marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych, admirał, jeden z bohaterów wojny secesyjnej.

Wczesna biografia

David Dixon Porter urodził się w Chester w stanie Pensylwania, był synem oficera marynarki USA komodora Davida Portera (1780–1843).

Porter w ślad za ojcem podjął karierę w marynarce. Rozpoczął służbę jako kadet w marynarce meksykańskiej w 1826 (jego ojciec był wówczas dowódcą floty Meksyku). Następnie studiował w Columbia College Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku. 2 lutego 1829 rozpoczął służbę w marynarce USA jako midszypmen, służąc w latach 1829-1831 na USS „Constellation” na Morzu Śródziemnym, w latach 1832–1834 na USS „United States” i „Delaware”. Następnie m.in. pełnił służbę w Obserwatorium Marynarki Wojennej w Waszyngtonie. W latach 1842–1845 służył w stopniu kapitana na fregacie USS „Congress”. Brał udział w wojnie amerykańsko-meksykańskiej 1846–1848, podczas której m.in. uczestniczył w dwóch atakach na Veracruz.

Wojna secesyjna

Po wybuchu wojny secesyjnej, początkowo Porter służył w 1861 r. w Eskadrze Zatoki Meksykańskiej Marynarki USA (Gulf Squadron), dowodząc w stopniu komandora porucznika bocznokołową fregatą USS „Powhatan”. W kwietniu 1862 wziął udział w ekspedycji na Missisipi, przeciw Nowemu Orleanowi, dowodząc flotyllą 20 małych szkunerów uzbrojonych w ciężkie moździerze do ostrzeliwania umocnień nadbrzeżnych. Jego okrętami flagowymi w tym okresie były kanonierki USS „Octorara” i USS „Harriet Lane”, na której przyjął kapitulację fortów Jackson i St. Philips pod Nowym Orleanem. Brał udział w dalszych działaniach na Missisipi do lipca 1862, kiedy został ze swoją flotyllą szkunerów skierowany na wody zatoki Hampton Roads w celu wsparcia wojsk w Virginii. 15 października 1862 powierzono mu dowództwo całej Eskadry Missisipi (Mississippi River Squadron), w stopniu tymczasowego kontradmirała. Dowodził nią podczas dalszej kampanii na Missisipi przeciw Vicksburgowi w latach 1862-1863. Jego okrętem sztabowym była wówczas kanonierka USS „Black Hawk”. W marcu 1863 osobiście dowodził nieudaną ekspedycją mającą na celu wpłynięcie na rzekę Yazoo z Missisipi przez rozlewiska Steele. W kwietniu 1863 dowodził działaniami flotylli pod Grand Gulf na Missisipi. W maju 1863 dowodził rajdem w górę rzeki Red. W lutym 1863 awansował na stopień komandora, a następnie po zdobyciu Vicksburga, kontradmirała (był jednym z pierwszych amerykańskich oficerów w randze admiralskiej).

Eskadrą Missisipi dowodził do września 1864, biorąc jeszcze udział w nieudanej ekspedycji na rzece Red River w marcu-maju 1864, po czym objął dowództwo Północnoatlantyckiej Eskadry Blokady. Dowodził działaniami floty w połączonej operacji przeciwko Fortowi Fisher w Karolinie Północnej i brał udział w atakach na ten fort 24 grudnia 1864 i 13 stycznia 1865.

Czterokrotnie otrzymał podziękowania od Kongresu USA, po raz pierwszy w kwietniu 1864 za służbę na Missisipi, następnie za Fort Fisher.

Kariera powojenna

Po wojnie Porter awansował na stopnie wiceadmirała w 1866 i admirała w 1870. Był szefem Biura Nawigacji Marynarki USA.

W latach 1866–1870 był komendantem Akademii Marynarki Wojennej USA. Zajął się też działalnością pisarską, zarówno poświęconą historii marynarki USA i wojny secesyjnej, jak i powieściom. Zmarł w Waszyngtonie 13 lutego 1891 (według niektórych źródeł w Harrisburgu w Pensylwanii), pochowany jest na Narodowym Cmentarzu w Arlington w Wirginii.

W uznaniu zasług jego i jego ojca, nazwiskiem Porter nazwano 5 amerykańskich okrętów USS Porter.

Awanse

Komandor porucznik (Commander) – 22 kwietnia 1861
Tymczasowy kontradmirał (Acting Rear Admiral) – październik 1862
Komandor (Captain) – 7 lutego 1863
Kontradmirał (Rear Admiral) – 4 lipca 1863
Wiceadmirał (Vice Admiral) – lipiec 1866
Admirał (Admiral) – 17 października 1870

Publikacje

Memoir of Commodore David Porter, of the United States Navy (1875) (Wspomnienie o komodorze Marynarki Wojennej USA Davidzie Porterze - poświęcone ojcu)
The Adventures of Harry Marline (1885) (Przygody Harry'ego Marlina)
Allan Dare and Robert le Diable (1885)
Arthur Merton, a Romance (1885)
Incidents and Anecdotes of the Civil War (1885) (Zdarzenia i anegdoty wojny secesyjnej)
The Naval History of the Civil War (1886) (Morska historia wojny secesyjnej)
High Old Salts: Stories Intended for the Marines (współautor, 1876)
The Pictorial Battles of the Civil War (1885)

Rodzina

David Dixon Porter był bratem komodora Williama Portera, przybranym bratem admirała Davida G. Farraguta, kuzynem generała Fitza Johna Portera i szwagrem generała Konfederacji Thomasa A. Harrisa. 10 marca 1839 ożenił się z George Ann Patterson, córką komodora Daniela Pattersona, z którą miał dziesięcioro dzieci, w tym podpułkownika Carlile Pattersona Portera. Przez małżeństwo był szwagrem admirała Thomasa Pattersona i inżyniera Carlile Pollocka Pattersona. Jego wnukiem był generał major Marines David Dixon Porter (1877–1944).