Wikipedia

Dattatreja

Dattatreja (sanskryt दत्तात्रेय, trl. dattātreja, ang. Dattatreya) – postać męska z mitologii indyjskiej czczona w tradycjach wisznuickich i siwaickich. Uważany jest za bóstwo, w tym też za awatarę (bogów Wisznu lub Kryszny), za starożytnego mędrca (rysziiego) i muniego, za szalonego ascetę awadhutę i historyczną postać jogina, a także za autora pism filozoficznych (w tym Adwahutagita) i hedonistycznego idola hinduizmu ludowego[1]. Dedykowane mu hinduistyczne święto to dattadźajanti. Jego wyznawcy tworzą tradycję dattasampradaja.

Dattatreja

Etymologia

edytuj

Sanskryckie imię Dattatreja posiada znaczenie Datta, syn Atriego[2], darowany Atriemu[3]. Wskazywany w imieniu tym Atri to jego opiekun – Brahmarszi Atri.

Ikonografia

edytuj

Głowy

edytuj

W Maharasztrze Dattatreja bywa przedstawiany jako postać o jednej głowie[4]. Jednak najpopularniejsze wizerunki przedstawiają Dattatreję jako postać trójgłową. Mitologia indyjska przekazuje relację iż pierwotnie byli to trzej chłopcy sannjasini. Gdy maharszi Atri objął przy pierwszym spotkaniu tych trzech chłopców, stali się jedną postacią. Zachowali jednak odrębne głowy – tak z trójki dzieci powstał trójgłowy chłopiec[5]. Te trzy głowy stanowią odpowiedniki głów trzech bogów trimurti[6].

Ramiona

edytuj

Gdy pierwotną trójkę dzieci Atri przekształcił w pojedynczą postać, po ich pierwotnych formach pozostały trzy głowy i sześć ramion[5]. Bywają jednak wizerunki Dattatreji dwurękiego lub czterorękiego.

Życie

edytuj

Syn wedyjskiego rysziego Atriego, uważany za awatara, zstąpienie trójcy dewów: Brahmy, Wisznu oraz Śiwy dla których jest przewodem (awadhuttą). Hinduizm umiejscawia wcielenie Ryszi Dattatreja na początek epoki kalijugi, zaraz po odejściu – wniebowstąpieniu awatara Kryszny, co miało miejsce w 3102 r. p.n.e.

Postacie powiązane

edytuj

Anasuja

edytuj

Żoną maharsziego Atriego była Anasuja. Za sprawą długotrwałej ascezy zasłużyła sobie na przybycie trzech głównych hinduistycznych bogów (trimurti) i spełnienie przez nich życzenia. Anasuja poprosiła o trzech synów:

Bogowie natychmiast sprawili, że pojawiła się trójka dzieci. Anasuja przyjęła wobec nich powinności matki.

Atri

edytuj

Atri to wieszcz z okresu popularności wedyzmu. Mąż Anasuji, pełniący funkcje opiekuna dla Dattatreji w wieku dziecięcym.

Krowa

edytuj

Na wizerunkach hinduistycznych, w bezpośredniej bliskości Dattatreji bywa umieszczana krowa. Jej postać ma symbolizować matkę Ziemię[3] lub Kamadhenu.

Cztery psy

edytuj

Postaci Dattatreji na wizerunkach towarzyszą cztery psy różnych ras. Te cztery zwierzęta są symbolicznymi formami czterech ksiąg Wed[3].

Dwadziestu czterech guru

edytuj

Nauczaniem Dattatreji zajmowali się nie tylko przybrani rodzice, ale i inni guru, w tym też pod postaciami zwierząt, żywiołów i obiektów środowiska. Sam Dattatreja wskazuje na dwadzieścia cztery swoje autorytety. W tej grupie znajdują się:

  1. ziemia
  2. ocean
  3. ogień
  4. powietrze
  5. woda
  6. niebo
  7. Księżyc
  8. Słońce
  9. jaskółka
  10. pszczoła
  11. łucznik
  12. sowa

Uczniowie

edytuj
  • Alarka
  • Samkryti (Darśanopaniszad)
  • Dattatreja otoczył opieką Kartawiję. Ten otrzymał od Dattatreji tysiąc rąk[7].
  • Inne źródła wskazują, iż uczniem Dattatreji był radźa o imieniu Karttawirjardźuna[8].

Awatary

edytuj

Współczesny hinduizm, szczególnie hinduizm maracki wywodzi od Dattatreji linię ludzlich awatarów.

  1. Śripada Śrivallabha (1323–1353) z Pithapuru
  2. Nrysimha Saraswati (1378–1458) z dystryktu Akola (Śri Narasimha Saraswati)

Do awatarów lub mniejszych emanacji niektórzy wliczają również postacie:

  • Ćakradhar Swami (Cakradharsvami)
  • Atmaram Paramahamsa
  • Gajanan Maharaj
  • Samarth Ramdas
  • Ćhokhamela
  • Sant Sena Maharaj
  • Sai Baba z Shirdi
  • Swami Samarth Maharaj z Akalkot

Znani wyznawcy

edytuj
  • Dźanardan
  • Eknath
  • Dasopant
  • Mukteśwar
  • Nirańdźan Raghunath
  • Narajan Maharadź Dźalwankar
  • Manikprabhu
  • Akkalkot Maharadź
  • Wasudewananda Saraswati
  • Maharadź Balekundrikar
  • Wisznudas
  • Ramananda Bidkar
  • Dikszit Swamin
  • Bhairaw Awadhuta Dźńanasagar
  • Dattanath Udźdźajinikar
  • Joganada Saraswati (Gand Maharadź)
  • Sai Baba z Shirdi
  • Nuri Maharadź
  • Śri Datta Maharadź z Aste
  • Narajan Maharadź Kedgaokar
  • Ranga Awadhuta

Dzieła

edytuj

Uznawany jako autor:

Ostatni z traktatów jest podstawą nauczania znanego indyjskiego mędrca, Śri Ramana Maharszi.

Recepcja w nurtach hinduistycznych

edytuj

Śiwaizm

edytuj

W śiwaizmie Dattatreja uważany jest za jednego z guru[9]. Niektórzy biografowie Śankary opisują wizytę w aśramie Dattatreji lub błogosławieństwa otrzymane przez Śankarę w wizjach[10].

Sadhu

edytuj

Dźuna akhada – jedna z głównych tradycji dasanami naga sannjasinów uważa Dattatreję za swoje naczelne bóstwo i utożsamia go z Rudrą lub Śiwą[11].

Aghorasampradaja

edytuj

Aghori z części szkół upatrują w Dattatreji inkarnacji Śiwy, a zarazem swojego pierwszego nauczyciela. Tytułują go jako adiguru. Mitologia aghorich mówi o odwiedzinach ich świętego o imieniu Baba Kinaram u Dattatreji na górze Girnar[11].

Wisznuizm

edytuj

W wisznuizmie postać Dattatreji pojmowana jest jako jeden z awatarów Kryszny[3] lub Wisznu[2]. Jako awatara Wisznu zaliczany jest do awatarów klasy amśawatara[12]. W spisie dwudziestu dwóch wisznuawatarów zajmuje pozycję szóstego zstąpienia[13].

Wedanta

edytuj

Adwajtawedanta była tradycją filozoficzną, której wykładnię prezentują nauki zamieszczone w dziełach przypisywanych Dattatreji[14] stąd ta darśana wskazuje go, jako swojego ważnego przedstawiciela[15].

Dattasampradaja

edytuj

Wyzanwcy tego bóstwa tworzą tradycję hinduistyczną nazywaną dattasampradaja. Jej recepcja wskazuje na popularność w stanach Maharasztra i Andhra Pradeś, jak również w Nepalu[16]. Do dattasampradaji przynależał guru Eknatha – Dźanardan (uczeń Nrysimhy Saraswatiego)[17]

Warkarisampradaja

edytuj

Raghawa Ćajtańja – guru Tukarama otrzymał darśan Dattatreji podczas pobytu na górze Girnar. Sam Tukaram poświęcił postaci Dattatreji kilka utworów (abhang).

Recepcja w pismach hinduistycznych

edytuj

Postać Dattatreji wymienia wiele puran[18].

Adwahutagita

edytuj

Adwahutagita to najbardziej znane dzieło z przypisywanych autorstwu Dattatreji. Sam Dattatreja nazywany jest pierwszym z awadhutów[19].

Tripurarahasja

edytuj

Dzieło Tripurarahasja tytułowane również jako Haritajanasanhita posiada uznane tradycją autorstwo Dattatreji. Zorientowane jest na wedantę z elementami śaktyzmu (już tytuł odnosi się do bogini Tripury). Popularyzował je współcześnie tamilski święty Ramana Maharszi[18]. Zawartość Tripurarahasji stanowi dialog pomiędzy wieszczem Naradą a Haritajaną lub Paraśuramą a Dattarteją.

Bhagawatapurana

edytuj

Bhagawatapurana przedstawia rozmowę mędrca Dattatreji z królem Jadu[20].

Dattatrejopaniszad

edytuj

Upaniszada Dattatreja poświęcona jest objaśnieniom znaczenia postaci i właściwych dla czci Dattatreji mantr. Upaniszada ta należy do tradycji pism Atharwawedy i reprezentuje nurt wisznuicki[21].

Dźiwanmuktagita

edytuj

Gita o tytule Dźiwanmuktagita to kolejne dzieło, którego autorem miałby być Dattatreja. Zaliczane jest do nurtu nauk adwajtawedanty.

Kult

edytuj

Kult Dattatreji szczególnie rozpowszechniony jest w stanie Maharasztra. Występuje też wyraźnie w stanach Karnataka, Andhra Pradeś, Kerala i Tamilnadu, Gudźarat. Odnotowywany jest również w Nepalu[22]. Dattatreja stał się bóstwem osobistym (isztadewata) dla wyznawców tradycji dattasampradaji, mahanubhawy, nathów, śaktów, a nawet sufich[23].

Drzewo

edytuj

Tradycja dattasampradaja uważa figowiec groniasty (sansk. udumbara) za drzewo szczególnie uświęcone z racji upodobania, jakie przypisuje się bóstwu tej tradycji[24].

Święta

edytuj

Szczególnym dniem kultu Dattatreji jest czwartek (w Narsobhawadi – sobota)[25]. Sam święty miał się natomiast narodzić w środę[26].

Najważniejszym świętem dedykowanym Dattatreji jest uroczystość rocznicy jego narodzin o nazwie Datta dźajanti. Przypada ona na pełnię Księżyca w miesiącu mrigaszirsza (listopad lub grudzień)[27].

Mantry

edytuj

Najbardziej znaną mantrą związaną z postacią jest:

dattātreya hare krsna unmattaānandadāyaka
digambara mune bāla piśāca jńānasāgara[28].

Świątynie

edytuj

Indie

edytuj

Lokalizacje wybranych świątyń dedykowanych Dattatreji:

  • Mahur (Maharasztra)
  • Gangapura (Karnataka)
  • Wadi (Maharasztra)
  • Góra Girnar
  • Mount Abu (Radżasthan)
  • Bombaj: Sarvodaya Nagar Mulund
  • Ahmednagar (Maharasztra)
  • Dagadu Halwai Datta Mandir w Pune (Maharasztra)
  • Nasik (Maharasztra)
  • Kalagi – dystrykt Bijapur (dystrykt), posąg jednogłowy
  • Chaul
  • Bengaluru: Tyagaraja Nagar

Nepal

edytuj

Recepcja w innych religiach

edytuj

Sufizm

edytuj

Postać Dattatreji była też otaczana kultem przez synkretycznie ustosunkowane wobec hinduizmu szkoły sufich. Przykładem może być kaplica i posąg w dystrykcie Chikmagalur w posiadłości świętego sufickiego o imieniu Baba Qalandar Shah[29].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Tradycje narracyjne i wczesny wisznuizm / Inkarnacje Wisznu.. W: Gavin Flood: Hinduizm. Wprowadzenie. Małgorzata Ruchel (tłum.). Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008, s. 122, seria: Ex Oriente. ISBN 978-83-233-2517-8.
  2. ↑ a b Dattatreja. W: Georg Feuerstein: Joga – Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo BRAMA, 2004, s. 74. ISBN 83-914652-5-X.
  3. ↑ a b c d Dattatreja. W: Andrzej M. Kempiński: Słownik mitologii ludów indoeuropejskich. Wyd. 1. Poznań: Kantor Wydawniczy SAWW, 1993, s. 100. ISBN 83-85066-91-8.
  4. ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 224, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  5. ↑ a b Dattatreja. W: Jan Knappert: Mitologia Indii. Maciej Karpiński (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Dom Wydawniczy REBIS, 1996, s. 107, seria: Mity i legendy świata. ISBN 83-7120-180-X.
  6. ↑ Dattatreja, Barbara Mękarska (tł.). W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 210, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.
  7. ↑ Dattatreja. W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.
  8. ↑ Dattatreya. W: Swami Harshananda: A Concise Encyclopeaedia of Hinduism. Wyd. 1. T. 1. Bangalore: Ramakrishna Math, April 2008, s. 474. ISBN 978-81-7907-057-4. (ang.).
  9. ↑ Georg Feuerstein: Joga – Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo BRAMA, 2004, s. 74. ISBN 83-914652-5-X.
  10. ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 95, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  11. ↑ a b Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. a study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 97, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  12. ↑ Dattātreya. W: Swami Harshananda: A Concise Encyclopeaedia of Hinduism. Wyd. 1. T. 1. Bangalore: Ramakrishna Math, April 2008, s. 474. ISBN 978-81-7907-057-4. (ang.).
  13. ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 42, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  14. ↑ Georg Feuerstein: Joga – Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo BRAMA, 2004. ISBN 83-914652-5-X.
  15. ↑ Dattatreja. W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 210, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.
  16. ↑ Swami Harshananda: A Concise Encyclopeaedia of Hinduism. Wyd. 1. T. 1. Bangalore: Ramakrishna Math, April 2008, s. 474. ISBN 978-81-7907-057-4. (ang.).
  17. ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. a study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 138, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  18. ↑ a b Tripurarahasja. W: Georg Feuerstein: Joga – Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo BRAMA, 2004, s. 309. ISBN 83-914652-5-X.
  19. ↑ VIII. Hinduizm / Asceci śiwaiccy / 5.2. Awadhuci. W: Jacek Sieradzan: Szaleństwo w religiach świata. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo Wanda, 2005. ISBN 83-89448-16-5.
  20. ↑ Bhagawatapurana 11.7.24-11.9.33.
  21. ↑ Dattātreya Upaniṣad. W: Swami Harshananda: A Concise Encyclopeaedia of Hinduism. Wyd. 1. T. 1. Bangalore: Ramakrishna Math, April 2008, s. 475. ISBN 978-81-7907-057-4. (ang.).
  22. ↑ Perface. W: Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. xi, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  23. ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 155, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  24. ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 255, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  25. ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 117, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  26. ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 133, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  27. ↑ Jan Knappert: Mitologia Indii. Maciej Karpiński (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Dom Wydawniczy REBIS, 1996, s. 108, seria: Mity i legendy świata. ISBN 83-7120-180-X.
  28. ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 74, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).
  29. ↑ Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, s. 237, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Antonio Rigopoulos: Dattatreya. The Immortal Guru, Yogin, and Avatara. A study of the transformative and inclusive Character of a Multi-Faced hindu Deity. Wyd. 1. Delhi: Sat Guru Publications, 2000, seria: Sri Garib Das Oriental series no. 253. ISBN 81-7030-673-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Dattatreja&oldid=69514781”