Daszewice (gmina Mosina)
Daszewice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Mosina.
| wieś | |
 Ulica Poznańska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
1908[2] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
61-160[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PZ |
| SIMC |
0589487 |
Położenie na mapie gminy Mosina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu poznańskiego  | |
 52°18′00″N 16°57′26″E/52,300000 16,957222[1]
| |
| Strona internetowa | |
Położenie
edytujWieś położona jest na skraju doliny Kopli 10 km na północny wschód od Mosiny i zamieszkuje ją 1908 osób. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego[4].
Historia
edytujJej początki sięgają XIII wieku[5], kiedy to była własnością mistrza Macieja, któremu książę Wielkopolski Przemysł II podarował tę wieś oraz Szewce, Benkowo, Czołowo i bliżej niezidentyfikowane Sławsko. O tym fakcie jednak dowiadujemy się dopiero z dokumentu wystawionego w 1316 r. przez księcia Władysława Łokietka, potwierdzającego to nadanie[6].
Kolejni właściciele Daszewic są wymienieni dopiero u schyłku XIV stulecia. Jan Daszewski, herbu Junosza, czyli Baran, wspomniany został w dokumentach z lat 1390–1411. Później wieś należała do Jana Daszewskiego, którego wspomniano z okazji mającego się odbyć procesu o rozgraniczenie tej wsi od włości należących do Pietrasza z Nagradowic. W roku 1413 występuje Wincenty, a w latach 1416–1417 Dorota, żona Mikołaja. Kolejni dziedzice piszący się z Daszewic to: Wojciech (1418), Wichna (1420), Przedpełk (1432). W roku 1471 Jan Szczytnicki, oprawił wiano i posag w wysokości 100 kóp swej Żonie Barbarze na Szczytnikach, czwartej części Kanina (obecnie Koninko) i czwartej części Daszewic[6].
Kolejne wiadomości pochodzą z 1507 r., kiedy to bracia Jan, Feliks i Jerzy, synowie Mikołaja Kanińskiego dokonali działu dóbr rodzinnych, m.in. Daszewic, Dupic i Kanina. W 1523 r. Jan i Feliks zapisali Janowi Kunowskiemu altarzyście ołtarza Św. Jana Chrzciciela w katedrze w Poznaniu 6 grzywien na wsiach Daszewice, Wojkowo, Dupice i części wsi Nowiecz z zastrzeżeniem prawa odkupu tych posiadłości za sumę 72 grzywien. Według akt skarbu koronnego z 1507 r. wynika, że w Daszewicach znajdowało się 7 łanów i karczma, która nie dawała żadnych dochodów. Dwa lata później pobrano podatki z tej wsi od 5 półłanów, a w 1510 z 6 półłanów. We wsi miał swoje działy Mikołaj Daszewski, do którego należał folwark liczący 6 łanów i 3 łany opustoszałe, 20 zagrodników oraz karczma[6].
Z inwentarzy dóbr Daszewic z 1789 roku dowiadujemy się, że we wsi znajdował się gościniec wraz ze stajnią wjazdową, kuźnia oraz pięć zagród chłopskich. W końcu XIX wieku we wsi znajdowało się 10 domów, w których doliczono się 88 osób. Wieś stanowiła własność szlachecką[5].
W styczniu 1945 roku Daszewice były miejscem walki pomiędzy armią radziecką a jednostkami lotnictwa niemieckiego. Do 1987 roku w Daszewicach znajdował się zabytkowy wiatrak – koźlak[5].
Komunikacja
edytujPrzez Daszewice przejeżdża linia podmiejska 527 obsługiwana przez Kórnickie Przedsiębiorstwo Autobusowe Kombus na zlecenie Zarządu Transportu Miejskiego w Poznaniu.
Turystyka
edytujSzkoła w Daszewicach jest punktem startowym Drogi Łagodności[7] – jednego z przyrodniczych szlaków pielgrzymkowych Rogalińskie Drogi, utworzonych z okazji 200-lecia kościoła pw. św. Marcelina w Rogalinie[8][9][10]. Dla tego szlaku opublikowano broszurę przyrodniczą pt. „Rośliny i człowiek”[11].
We wsi znajduje się również basen i kapliczka maryjna.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 21547
- ↑ Ludność. Urząd Miejski w Mosinie, 31 grudnia 2019.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 209 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Alicja Dziewulska, Jan Maj: Kościan: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-149-6.
- ↑ a b c Miejscowości [online], Urząd Miejski w Mosinie [dostęp 2023-09-29].
- ↑ a b c Krystyna Górska-Gołaska, Daszewice, [w:] Tomasz Jurek (red.), Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2022 [dostęp 2023-09-29].
- ↑ Tomisław Paciorek i inni, Droga Łagodności w Duchu Świętym, Parafia pw. św. Marcelina, Rogalin, październik 2021 [dostęp 2024-05-14].
- ↑ Rogalińskie Drogi Ducha Świętego – Parafia pw. Świętego Marcelina w Rogalinie [online] [dostęp 2021-11-11] (pol.).
- ↑ Sylwia Ufnalska, O jubileuszu kościoła i przyrodniczych szlakach w Rogalinie [online], Gazeta Mosińsko-Puszczykowska, 1 listopada 2021 [dostęp 2021-11-09] (pol.).
- ↑ Barbara Miczko-Malcher, Spotkania z kulturą – 7.11.2021 [online], radiopoznan.fm [dostęp 2021-11-09] (pol.).
- ↑ Zbigniew Celka, Rośliny i człowiek, Parafia pw. św. Marcelina, Rogalin, październik 2021 [dostęp 2024-05-14].