Wikipedia

Daniel Cormier

amerykański zapaśnik

Daniel Cormier (ur. 20 marca 1979 w Lafayette) − amerykański zapaśnik stylu wolnego, pięciokrotny mistrz USA, medalista igrzysk panamerykańskich i mistrzostw świata oraz dwukrotny olimpijczyk. Od 2009 roku zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), zwycięzca turnieju Strikeforce Heavyweight Grand Prix z 2012, mistrz organizacji Ultimate Fighting Championship w wadze półciężkiej z 2015 oraz wagi ciężkiej z 2018.

Daniel Cormier
Ilustracja
Cormier w 2015
Pseudonim

DC

Data i miejsce urodzenia

20 marca 1979
Lafayette (Luizjana)

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

180 cm

Masa ciała

107 kg

Styl walki

zapasy

Trenowany przez

Javier Mendez

Debiut

2009

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

półciężka (do 2018), ciężka

Klub

American Kickboxing Academy

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

26

Zwycięstwa

22

Przez nokauty

10

Przez poddania

5

Przez decyzje

7

Porażki

3

Nieodbyte

1

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Mistrzostwa świata
brąz Baku 2007 96 kg st.wolny
Igrzyska panamerykańskie
złoto Santo Domingo 2003 96 kg st.wolny
brąz Rio de Janeiro 2007 96 kg st.wolny
Mistrzostwa panamerykańskie
złoto Maracaibo 2002 96 kg st.wolny
  1. ↑ Bilans walk aktualny na 6 stycznia 2023.
Multimedia w Wikimedia Commons

Zapasy

edytuj

W 2001 roku, reprezentując Oklahoma State University, został wicemistrzem NCAA Division I w swojej kategorii wagowej. W tym samym roku został włączony do seniorskiej kadry narodowej w stylu wolnym (startował w wadze do 96 kg). Rok później odniósł swój pierwszy sukces na arenie międzynarodowej, gdy został w Maracaibo mistrzem panamerykańskim. W 2003 roku wywalczył tytuł mistrza kraju (pierwszy z sześciu z rzędu), zdobył złoty medal igrzysk panamerykańskich w Santo Domingo oraz uplasował się na 5. miejscu podczas mistrzostw świata w Nowym Jorku.

W 2004 roku wygrał krajowe kwalifikacje olimpijskie i wystartował na igrzyskach w Atenach. Wygrał tam swoją grupę eliminacyjną, pokonując wysoko na punkty Radovana Valacha oraz Bartłomieja Bartnickiego, i awansował do półfinału, w którym jednak przegrał z późniejszym złotym medalistą, Chadżymuratem Gacałowem. Następnie, w walce o brązowy medal, Cormier uległ jednym punktem Irańczykowi Alirezie Heidariemu i ostatecznie zajął w turnieju olimpijskim 4. miejsce[1].

W kolejnych dwóch latach bez powodzenia startował w mistrzostwach świata, zajmując odległe miejsca. Zajął drugie miejsce w Pucharze Świata w 2005 roku. Rok 2007 przyniósł mu dwa poważne międzynarodowe sukcesy. Najpierw w lipcu zdobył brązowy medal na igrzyskach panamerykańskich w Rio de Janeiro, a następnie we wrześniu zajął również trzecie miejsce podczas mistrzostw świata w Baku.

Będąc jednym z najbardziej doświadczonych zapaśników w amerykańskiej kadrze, w 2008 roku dostąpił honoru bycia kapitanem reprezentacji na igrzyska olimpijskie w Pekinie. Ostatecznie jednak w stolicy Chin nie stoczył ani jednej walki, gdyż na kilkadziesiąt minut przed swoim pierwszym pojedynkiem został odwieziony do szpitala. Zdiagnozowano u niego ostrą niewydolność nerek, która była spowodowana nagłym odwodnieniem organizmu, będącym z kolei rezultatem zrzucania wagi przed oficjalnym ważeniem[2][3].

Kariera MMA

edytuj

Wczesna kariera

edytuj

Po igrzyskach zakończył karierę zapaśniczą i rozpoczął trenować MMA z zamiarem przejścia na zawodowstwo. Początkowo przymierzany był do kategorii półciężkiej (93 kg)[4], jednak obawy przed negatywnymi dla jego nerek skutkami ścinania wagi skłoniły go do startów w ciężkiej (120 kg). Profesjonalny debiut zanotował we wrześniu 2009 roku. W ciągu kilkunastu miesięcy, walcząc dla organizacji Strikeforce, KOTC i XMMA, wygrał 7 pojedynków z rzędu[5]. W 2011 roku wystartował w turnieju World Grand Prix wagi ciężkiej Strikeforce w roli zawodnika rezerwowego. Po pokonaniu Jeffa Monsona[5] zajął miejsce Alistaira Overeema w półfinale. Zmierzył się w nim z Antônio Silvą. Cormier znokautował faworyzowanego Brazylijczyka w 1. rundzie ciosami pięściami[5]. W rozegranym 19 maja 2012 rok finale wystąpił przeciwko Joshowi Barnettowi. Cormier dominował nad znacznie bardziej doświadczonym rywalem, prezentując lepsze umiejętności zapaśnicze i bokserskie. Ostatecznie wygrał pojedynek przez jednogłośną decyzję, zostając mistrzem całego turnieju[6].

Pod koniec roku w grudniu podpisał kontrakt z UFC który miał obowiązywać po jego ostatniej walce w Strikeforce czyli 12 stycznia (Cormier bez większych problemów wygrał przez TKO w 2. rundzie z Holendrem Dionem Staringiem). Po tej gali Strikeforce zostało rozwiązane, a większość zawodników mających kontrakt ze Strikeforce przeszło do UFC, również Cormier[5].

UFC

edytuj

W UFC zadebiutował 2013 pokonując Franka Mira jednogłośnie na punkty[7]. Na początku 2014 zszedł kategorię niżej. Po dwóch zwycięstwach w wadze półciężkiej m.in. nad Danem Hendersonem 3 stycznia 2015 zmierzył się o mistrzostwo wagi półciężkiej z Jon Jonesem lecz przegrał na punkty notując pierwszą porażkę w karierze[8].

23 maja 2015 ponownie stanął do walki o pas (który został odebrany Jonesowi w kwietniu tego samego roku[9]) z Anthonym Johnsonem. Cormier pokonał rywala, dusząc go w 3. rundzie[10]. 3 października 2015 na gali UFC 192 obronił tytuł w walce ze Szwedem Alexandrem Gustafssonem, pokonując go niejednogłośnie na punkty[11].

9 lipca 2016 na jubileuszowej gali UFC 200 miał zmierzyć się w swojej drugiej obronie pasa z Jon Jonesem jednak do rewanżu nie doszło z powodu wpadki dopingowej Jonesa na dwa dni przed zaplanowanym pojedynkiem[12]. Jego miejsce zajął były wieloletni mistrz wagi średniej Brazylijczyk Anderson Silva, którego Cormier ostatecznie pokonał wyraźnie na punkty. Walka nie miała statusu mistrzowskiego[13].

8 kwietnia 2017 na UFC 210 pokonał w rewanżowej walce Anthony'ego Johnsona przez poddanie w drugiej rundzie, broniąc tym samym drugi raz mistrzostwo wagi półciężkiej[14].

29 lipca 2017 na UFC 214 doszło do długo oczekiwanego rewanżu z Cormiera z Jonesem. Ostatecznie Cormier przegrał pojedynek przez nokaut w trzeciej rundzie, tracąc mistrzostwo na rzecz Jonesa[15].

22 sierpnia 2017 amerykańskie media branżowe poinformowały o ponownym naruszeniu polityki antydopingowej przez Jonesa[16][17]. 13 września 2017 USADA potwierdziła, że w próbce Jonesa którą oddał zaraz przed galą UFC 214 znaleziono zabronioną substancję – turinabol[18]. W związku z recydywą Komisja Sportowa Stanu Kalifornia ukarała Amerykanina odebraniem pasa mistrzowskiego który wrócił do Cormiera oraz zmianą wyniku walki na nierozstrzygnięty. Ponadto grozi mu czteroletnie zawieszenie[18][19].

20 stycznia 2018 obronił pas mistrzowski wygrywając z reprezentującym Szwajcarię Volkanem Özdemirem przez TKO w drugiej rundzie[20].

7 lipca 2018 na UFC 226 w Las Vegas zmierzył się o pas wagi ciężkiej z obrońcą tytułu Stipe Miociciem, którego ostatecznie znokautował w pierwszej rundzie, zostając tym samym mistrzem w dwóch kategoriach wagowych w tym samym czasie. Wcześnie ta sztuka udała się Irlandczykowi Conorowi McGregorowi, który dzierżył pasy wagi piórkowej i lekkiej. Ponadto jest drugim zawodnikiem który w czasie swojej kariery zdobył pasy wagi półciężkiej i ciężkiej (pierwszy był Randy Couture)[21]. 3 listopada 2018 podczas gali UFC 230 poddał Derricka Lewisa w drugiej rundzie i obronił pas wagi ciężkiej[22].

28 grudnia 2018 zrzekł się mistrzostwa wagi półciężkiej na rzecz walk w kategorii ciężkiej[23].

Osiągnięcia

edytuj

Mieszane sztuki walki

edytuj

Zapasy:[25]

edytuj

Akademickie zapasy[25][26]

edytuj

Lista walk w MMA

edytuj
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 22-3 (1)   Stipe Miocic (19-3) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 252 15.08.2020   Las Vegas Pojedynek o mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej, Main Event
Przegrana 22-2 (1)   Stipe Miocic (18-3) TKO (ciosy pięściami) 4 4:09 UFC 241 18.08.2019   Anaheim Stracił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej, Main Event
Wygrana 22-1 (1)   Derrick Lewis (21-5) Poddanie (duszenie zza pleców) 2 2:14 UFC 230 03.11.2018   New York Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej, Main Event
Wygrana 21-1 (1)   Stipe Miocic (18-2) KO (ciosy pięściami) 1 4:33 UFC 226 07.07.2018   Las Vegas Zdobył pas mistrzowski UFC w wadze ciężkiej, Bonus za występ wieczoru, Main Event, Drugi zawodnik w historii UFC, który dzierży dwa pasy w tym samym czasie.
Wygrana 20-1 (1)   Volkan Oezdemir (15-1) TKO (ciosy pięściami) 2 2:00 UFC 220 20.01.2018   Boston Obronił pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Bonus za występ wieczoru, Co-Main Event
No contest 19-1 (1)   Jon Jones (22-1) Zmiana wyniku walki przez Komisję Sportową Stanu Kalifornia 3 3:01 UFC 214 29.07.2017   Anaheim Walka o mistrzostwo UFC wagi półciężkiej, Początkowo przegrana Cormiera przez KO. W związku z pozytywnym wynikiem antydopingowym po gali, wynik walki zmieniono na no contest, Main Event
Wygrana 19-1   Anthony Johnson (22-5) Poddanie (duszenie zza pleców) 2 3:37 UFC 210 08.04.2017   Buffalo Obronił pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Main Event
Wygrana 18-1   Anderson Silva (16-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 200 09.07.2016   Las Vegas
Wygrana 17-1   Alexander Gustafsson (16-3) Decyzja (niejednogłośna) 5 5:00 UFC 192 03.10.2015   Houston Obronił pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Bonus za walkę wieczoru, Main Event
Wygrana 16-1   Anthony Johnson (19-4) Poddanie (duszenie zza pleców) 3 2:39 UFC 187 23.05.2015   Las Vegas Zdobył pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Bonus za występ wieczoru, Main Event
Przegrana 15-1   Jon Jones (20-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 182 03.01.2015   Las Vegas Walka o pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Bonus za walkę wieczoru, Main Event
Wygrana 15-0   Dan Henderson (30-11) Poddanie (duszenie zza pleców) 3 3:53 UFC 173 24.05.2014   Las Vegas Co-Main Event
Wygrana 14-0   Pat Cummins (4-0) TKO (ciosy pięściami) 1 1:19 UFC 170 22.02.2014   Las Vegas Debiut w kategorii półciężkiej, Co-Main Event
Wygrana 13-0   Roy Nelson (19-8) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 166 19.10.2013   Houston Co-Main Event
Wygrana 12-0   Frank Mir (16-6) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC on Fox: Henderson vs. Melendez 20.04.2013   San Jose Debiut w UFC, Co-Main Event
Wygrana 11-0   Dion Staring (29-8) TKO (ciosy pięściami) 2 4:02 Strikeforce: Marquardt vs Saffiedine 12.01.2013   Oklahoma City
Wygrana 10-0   Josh Barnett (31-5) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 Strikeforce: Barnett vs. Cormier 19.05.2012   San Jose Zwyciężył w turnieju Strikeforce World Grand Prix wagi ciężkiej, Main Event
Wygrana 9-0   Antônio Silva (16-2) KO (ciosy pięściami) 1 3:56 Strikeforce: Barnett vs. Kharitonov 18.06.2011   Cincinnati Półfinał turnieju Strikeforce World Grand Prix wagi ciężkiej
Wygrana 8-0   Jeff Monson (42-11) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Strikeforce: Overeem vs. Werdum 18.06.2011   Dallas Pojedynek rezerwowy turnieju Strikeforce World Grand Prix wagi ciężkiej
Wygrana 7-0   Devin Cole (18-8-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Strikeforce Challengers: Woodley vs Saffiedine 07.01.2011   Nashville
Wygrana 6-0   Soa Palelei (11-2) Poddanie (ciosy pięściami) 1 ? Xtreme MMA 3 05.11.2010   Sydney Obronił mistrzostwo Xtreme MMA w wadze ciężkiej
Wygrana 5-0   Jason Riley (9-3) Poddanie (ciosy pięściami) 1 1:02 Strikeforce: Houston 21.08.2010   Houston
Wygrana 4-0   Tony Johnson (5-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:27 KOTC: Imminent Danger 13.08.2010   Mescalero Zdobył mistrzostwo King of The Cage w wadze ciężkiej
Wygrana 3-0   Lucas Browne (5-0) KO (cios pięścią) 1 4:35 Xtreme MMA 2 31.07.2010   Sydney Zdobył mistrzostwo Xtreme MMA w wadze ciężkiej
Wygrana 2-0   John Devine (5-3) KO (cios pięścią) 1 1:19 Strikeforce Challengers: Johnson vs Mahe 26.03.2010   Fresno
Wygrana 1-0   Gary Frazier (0-0) TKO (ciosy pięściami) 2 3:39 Strikeforce Challengers: Kennedy vs Cummings 25.09.2009   Bixby Debiut w zawodowym MMA

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Daniel Cormier. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-19)]. (ang.).
  2. ↑ Maggie Hendricks: American wrestler Daniel Cormier will not compete due to kidney failure. sports.yahoo.com, 20 sierpnia 2008. [dostęp 2012-02-22]. (ang.).
  3. ↑ Nate Wilcox: Weight Cutting: The Phantom Menace of MMA. sbnation.com, 12 sierpnia 2011. [dostęp 2012-02-22]. (ang.).
  4. ↑ U.S. Olympic wrestling team captain Daniel Cormier announces move to MMA. mmajunkie.com, 12 sierpnia 2009. [dostęp 2012-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-10)]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Statystyki i rekord MMA Daniela Cormiera. tapology.com. [dostęp 2018-11-03]. (ang.).
  6. ↑ Steve Jennum: 'Strikeforce: Heavyweight Grand Prix Final' results: Cormier downs Barnett for tourney win. mmajunkie.com, 20 maja 2012. [dostęp 2012-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-11)]. (ang.).
  7. ↑ Tomasz Chmura: UFC on FOX: Henderson vs Melendez – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 2013-04-20. [dostęp 2017-01-28]. (pol.).
  8. ↑ Jakub Bijan: UFC 182 – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 2015-01-04. [dostęp 2017-01-28]. (pol.).
  9. ↑ Jon Jones pozbawiony pasa UFC! Cormier kontra Johnson o tytuł!. mmarocks.pl, 2015-04-29. [dostęp 2017-01-28]. (pol.).
  10. ↑ Karol Dąbrowski: UFC 187: Johnson vs. Cormier – relacja i wyniki. mmarocks.pl, 2015-05-24. [dostęp 2017-01-28]. (pol.).
  11. ↑ Jakub Bijan: UFC 192: Cormier vs. Gustafsson – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 2015-10-03. [dostęp 2017-01-28]. (pol.).
  12. ↑ W. Mrozowski: Anderson Silva nowym rywalem Daniela Cormiera na UFC 200 w walce bez pasa. mmanews.pl, 2016-07-08. [dostęp 2017-01-28]. (pol.).
  13. ↑ Jakub Bijan: Historyczne UFC 200 – wyniki. mmarocks.pl, 2016-07-09. [dostęp 2017-01-28]. (pol.).
  14. ↑ K. Witek: Wyniki UFC 210: Cormier obronił pas, Mousasi pokonał Weidmana, Błachowicz przegrał decyzją. mmanews.pl, 2017-04-08. [dostęp 2017-04-09]. (pol.).
  15. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz: Jon Jones nokautuje Daniela Cormiera, „Bones” wraca na tron!. mmarocks.pl, 2017-07-30. [dostęp 2017-07-30]. (pol.).
  16. ↑ on Jones na dopingu po UFC 214. fightsport.pl, 2017-08-23. [dostęp 2017-09-14]. (pol.).
  17. ↑ Marc Raimondi: Jon Jones failed drug test at UFC 214. mmafighting.com, 2017-08-22. [dostęp 2017-09-14]. (ang.).
  18. ↑ a b Marc Raimondi: Jon Jones vs. Daniel Cormier at UFC 214 overturned to no-contest. mmafighting.com, 2017-09-13. [dostęp 2017-09-14]. (ang.).
  19. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz: Daniel Cormier powraca na tron kategorii półciężkiej UFC. mmarocks.pl, 2017-09-14. [dostęp 2017-09-14]. (pol.).
  20. ↑ K. Witek: Wyniki UFC 220: Miocic i Cormier obronili mistrzowskie pasy w dominującym stylu. mmanews.pl, 2018-01-20. [dostęp 2018-01-21]. (pol.).
  21. ↑ Wielki Daniel Cormier! Czyli dlaczego jego zwycięstwo jest ważne i co ono oznacza. mmarocks.pl, 2018-07-08. [dostęp 2018-07-08]. (pol.).
  22. ↑ Kacper Bącela: UFC 230: Cormier vs Lewis z udziałem Adama Wieczorka – wyniki po gali. mmarocks.pl, 2018-11-03. [dostęp 2018-11-03]. (pol.).
  23. ↑ Ariel Helwani: Jon Jones on Daniel Cormier: 'It wasn't ever really his belt'. espn.com, 2018-12-28. [dostęp 2018-12-29]. (ang.).
  24. ↑ a b Heavyweight Daniel Cormier remains undefeated with win at "KOTC: Imminent Danger". mmajunkie.com, 2010-08-14. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  25. ↑ a b Profil Cormiera na ufc.com. ufc.com. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  26. ↑ Brian Mull: NCAA wrestlers in the UFC, or mixed martial arts. ncaa.com, 2015-09-30. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Daniel_Cormier&oldid=73729334”