Daewoo
Daewoo Group (hangul: 대우, hancha: 大宇, transkrypcja poprawiona: Daeu czyt. Deu) – były południowokoreański wielobranżowy koncern działający w wielu gałęziach przemysłu, m.in. w okrętownictwie, sprzęcie elektronicznym, nieruchomościach, budownictwie, sprzęcie budowlanym, a także w motoryzacji, założony w 1967 roku w Seulu.
| |
 Dawna siedziba Daewoo Group (obecnie Seoul Square Building) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1967 |
| Data likwidacji |
1999 |
| Forma prawna | |
| Dyrektor | |
| Strona internetowa | |
.jpg)
.JPG)
Spółki koncernu Daewoo
edytuj- Daewoo Electronics
- Daewoo Electric Motor Industries
- Orion Electric
- Daewoo Electronic Components
- Daewoo Motor Sales
- Architectural Iaan
- SAA-Seoul Auto Auction
- Daewoo Precision Industries
- Daewoo Textile
- Daewoo Heavy Industries
- Daewoo Shipbuilding & Marine Engineering
- Daewoo Securities
- Daewoo Telecom
- Daewoo Corporation
- Daewoo Construction
- Keangnam Enterprises
- Daewoo International
- Daewoo Development
- Institute for Advanced Engineering
- Daewoo Motors
- Daewoo Automotive Components
- Daewoo Bus
- Daewoo Commercial Vehicle
Daewoo Motors
edytujW 1978 roku Daewoo Group wkroczyło do branży motoryzacyjnej, kupując południowokoreańskiego producenta samochodów Saehan Motors[1]. 5 lat później zdecydowano się przemianować produkty tej firmy na markę Daewoo, formułując filię Daewoo Motors[1]. Początkowo działająca wyłącznie na lokalnym rynku południowokoreańskim, w latach 90. XX wieku poszerzyła swój zasięg o globalne rynki, zyskując dużą popularność w klasie tanich samochodów osobowych, szczególnie w Europie[2].
Po bankructwie Daewoo Group motoryzacyjna filia koncernu została kupiona przez General Motors we wrześniu 2001 roku[3]. W 2004 roku zniknęła ona z większości globalnych rynków na rzecz marki Chevrolet[4], z kolei w 2011 roku samochody przestały nosić znaczek Daewoo także w Korei Południowej[5] i wreszcie w 2015 roku w Uzbekistanie[6] jako ostatnim kraju świata, gdzie można było dotąd kupić pojazdu marki Daewoo.
Historia
edytujPrzedsiębiorstwo Daewoo zostało założone w marcu 1967 roku w stołecznym Seulu przez Kim Woo-junga, syna gubernatora prowincji Daegu, z wykształcenia ekonomistę po Yonsei University, a także jego partnerów biznesowych. Data założenia Daewoo pokryła się z wdrożeniem drugiego tzw. planu pięcioletniego przez południowokoreański rząd, który tanimi pożyczkami wspierał rozwój lokalnego biznesu, stawiając na wielobranżowy eksport[7].
Początkowo Daewoo Group koncentrowało się na branży tekstylnej, która na przełomie lat 60. i 70 XX wieku gwarantowała relatywnie duże stopy zwrotu. Pierwszymi dużymi rynkami, gdzie koncern odniósł sukces, był Singapur, a także Australia i Niemcy[8]. W ciągu pierwszych 6 lat działalności, wartość eksportu Daewoo z 580 tysięcy dolarów amerykańskich w 1967 roku wzrosła do 40 milionów dolarów amerykańskich w 1973 roku[8].
Po 1973 roku Daewoo, podążając za wytycznymi rządowymi i sytuacją rynkową po globalnym kryzysie paliwowym, zaczęło intensywnie inwestować także w sprzęt elektroniczny oraz mechaniczny, sukcesywnie zwiększając eksport i zatrudnienie, stając się tzw. Czebolem, czyli multibranżowym konglomeratem[7]. Kolejnymi branżami, gdzie Daewoo rozwinęło swoje działania, był sektor konstrukcyjny, stoczniowy i budowniczy, w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie m.in. w Afryce i na Bliskim Wschodzie[7].
Postępująca liberalizacja w polityce gospodarczej południowokoreańskiego rządu w latach 80. skłoniła Czebole takie jak Daewoo do zintensyfikowania swoich planów w międzynarodowej ekspansji i dalszym poszerzaniu obsługiwanych branży w celu zwiększenia konkurencyjności[7]. Daewoo kupiło pierwszą stocznię w Korei Południowej, a także wkroczyło do przemysłu maszyn ciężkich i samochodów osobowych, przemianowując Saehan Motors na Daewoo Motors[8].
Lata 90. XX wieku przyniosły rosnące znaczenie dla motoryzacyjnej filii Daewoo. W 1995 roku globalna sprzedaż samochodów tej marki wzrosła do 636 tysięcy sztuk[8], stanowiąc jeden z kluczowych produktów, za których pomocą Daewoo zbudowało swoją globalną rozpoznawalność. Innym kluczowym sektorem w tym okresie była także użytkowa elektronika, a także instrumenty muzyczne[7]. Koreański konglomerat sukcesywnie budował też politykę angażowania się w liczne przedsięwzięcia. Do 1997 roku, Daewoo Group posiadało 380 projektów inwestycyjnych na całym świecie o łącznej wartości 72 miliardów dolarów amerykańskich[8].
Kryzys i upadek
edytujAzjatycki kryzys finansowy, który rozpoczął się w czerwcu 1997 roku, poważnie nadszarpnął finansową kondycję Daewoo Group, narażoną już na straty z powodu przeszacowania swoich możliwości rozwojowych. Pomimo odnotowania w 1998 roku dużej straty w wysokości równowartości 458 milionów dolarów, Daewoo nie wycofało się z polityki poszerzania swojego portfolio podległych spółek, zakładając 14 nowych firm do istniejących już 275 filii. W czasie gdy Samsung i LG, inne podobnej wielkości czebole, wdrożyły cięcia i oszczędności, zadłużenie Daewoo rosło[9].
W 1999 roku Daewoo, wówczas drugi co do wielkości konglomerat w Korei Południowej, działający w 100 krajach świata, osiągnął wartość długu w kwocie 50 miliardów dolarów, ogłaszając bankructwo[10]. Założyciel i dotychczasowy prezes koncernu, Kim Woo-jung, został zmuszony do rezygnacji ze swojego stanowiska, z kolei południowokoreańskie banki przeszły do jak najszybszej wyprzedaży masy upadłościowej koncernu[7].
Dalsze losy
edytujDotychczasowy prezes Daewoo Group, Kim Woo-jung wyjechał chwilę po rezygnacji w listopadzie 1999 do Wietnamu, pozostając na emigracji przez kolejne 6 lat. Byli pracownicy koncernu oskarżyli go o bycie przestępcą, wywieszając plakaty z jego podobizną z dopiskiem Wanted[11]. O nieprawidłowościach w działaniach byłego prezesa mówiły też organy prokuratorskie, doprowadzając do zatrzymania i oskarżenia Kim Woo-junga o oszustwa podatkowe, korupcję i defraudacje gdy ten wrócił do kraju w czerwcu 2005 roku. Rok później skazano go na 10 lat więzienia[12].
Po bankructwie Daewoo, jego liczne filie nabrały autonomii lub zostały wykupione przez konkurencyjne podmioty. Przetrwanie zapewnił podział na trzy niezależne oddziały: Daewoo Corporation, Daewoo Engineering & Construction i Daewoo International Corporation. W 2001 roku General Motors nabyło pozostałe 50% akcji Daewoo Motors[3]. W 2004 roku z kolei indyjski koncern Tata Motors nabył oddział Daewoo zajmujący się produkcją pojazdów dostawczych i użytkowych[13].
Daewoo dzisiaj
edytujMarka Daewoo pozostaje aktywna w siedmiu różnych branżach, za pomocą następujących przedsiębiorstw.
- Daewoo Electronics (DE) – przedsiębiorstwo branży elektronicznej,
- Daewoo Engineering & Construction – branża konstrukcyjna,
- Daewoo International – branża handlowo-inwestycyjna,
- Daewoo Shipbuilding & Marine Engineering (DSME) – branża stoczniowa,
- Tata Daewoo Commercial Vehicle – branża pojazdów dostawczych i użytkowych, należy do Tata Motors,
- Daewoo Bus – branża autobusowa,
- Daewoo Express – działający w Pakistanie przewoźnik autobusowy.
Przypisy
edytuj- ↑ a b THE HISTORY OF DAEWOO. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
- ↑ Korean Cars Gaining Popularity in Europe. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
- ↑ a b GM Buys Daewoo – 2001-09-21. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
- ↑ CHEVROLET AVEO. [dostęp 2020-10-04]. (pol.).
- ↑ GM Unveils Chevrolet Cruze in South Korea. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
- ↑ Ravon brand launches in Russia. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Daewoo Group History. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
- ↑ a b c d e Brief History of Daewoo. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
- ↑ The death of Daewoo. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
- ↑ Daewoo collapse threatens further financial crisis in South Korea. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
- ↑ Wanted Kim Woo Choong disappeared from South Korea three years ago. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
- ↑ Daewoo’s Founder Is Given 10-Year Sentence for Fraud. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
- ↑ Tata Motors completes acquisition of Daewoo Commercial Vehicle Company. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).