DFS 228
DFS 228 – niemiecki rakietowy samolot doświadczalny zaprojektowany w 1940 roku przez Feliksa Krachta w Deutsche Forschungsanstalt für Segelflug (DFS).
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Załoga |
1 pilot |
| Historia | |
| Data oblotu |
1943 |
| Lata produkcji |
1940–1945 |
| Wycofanie ze służby |
1947 |
| Liczba egz. |
2 |
| Liczba wypadków • w tym katastrof |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik rakietowy Walter HWK 109-509 |
| Ciąg |
14,7 kN |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
17,56 m |
| Długość |
10,58 m |
| Wysokość |
2,92 m |
| Powierzchnia nośna |
30 m² |
| Masa | |
| Własna |
1650 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
900 km/h |
| Pułap praktyczny |
23 000 m |
| Zasięg |
1000 km |
| Długotrwałość lotu |
45 min |
| Dane operacyjne | |
| Wyposażenie dodatkowe | |
| 2 kamery na podczerwień Zeiss | |
| Użytkownicy | |
| III Rzesza, USA, Wielka Brytania | |
| Rzuty | |
| |
Historia
edytujSamolot DFS 228 powstał w związku ze zgłaszanym przez Luftwaffe zapotrzebowaniem na samolot rozpoznawczy operujący na bardzo dużych wysokościach.
Pierwszy oblot samolotu DFS 228 V1 miał miejsce w 1943 roku na lotnisku Hörsching. Kolejne próby były przeprowadzane w Rechlinie. Prototyp DFS 228 V1, pomimo wielokrotnych lotów, nigdy nie został przetestowany z włączonym silnikiem rakietowym.
W 1945 roku został zbudowany zmodernizowany prototyp DFS 228 V2, w którym usunięto wiele usterek zaobserwowanych w modelu DFS 228 V1. Drugi prototyp uległ zniszczeniu w maju 1945 roku.
DFS 228 V1 przetrwał II wojnę światową. Po 1945 roku został wywieziony do Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdzie poddano go licznym testom. Później został przekazany do badań w Wielkiej Brytanii.
Opis konstrukcji
edytujSamolot odrzutowy DFS 228 był zbudowany prawie w całości z drewna. Kadłub w kształcie cygara był podzielony na trzy sekcje. Nosową (w której mieściła się kabina ciśnieniowa pilota), środkową (do której mocowane były skrzydła) oraz ogonową z usterzeniem pionowym.
Skrzydła nośne samolotu miały całkowicie drewnianą konstrukcję i pokryte były sklejką. Przeszło połowę ich długości krawędzi spływu zabierały lotki i klapy kryte płótnem. Ciśnieniowa kabina pilota zbudowana była z metalu i posiadała trzy pleksiglasowe okienka obserwacyjne. W razie niebezpieczeństwa była odstrzeliwana od reszty kadłuba i pełniła funkcję kapsuły ratunkowej. Kabina była klimatyzowana i ogrzewana elektrycznie. Środkowa, drewniana część kadłuba mieściła dwie kamery na podczerwień marki Zeiss, a także zbiorniki paliwa C-Stoff i T-Stoff oraz silnik rakietowy Walter HWK 109-509. Pod samolotem zamiast kół zamocowana była wysuwana płoza, która w czasie lotu chowała się w specjalny luk umieszczony pod silnikiem.
Samolot DFS 228 nie startował samodzielnie. Na pułap 13 000 m wynoszony był na grzbiecie specjalnego samolotu nosiciela, Dornier Do 217K V3. Następnie po odłączeniu od bombowca lotem ślizgowym powracał na lotnisko macierzyste.
Zastosowanie bojowe
edytujWedług nigdy nie zrealizowanych przez Niemców planów DFS 228 po odłączeniu od nosiciela i uruchomieniu napędu rakietowego miał osiągać pułap 23 000 m i pokonywać ponad 1000 km. Po wykonanym zadaniu zwiadowczym miał powracać do bazy lotem ślizgowym i lądować z pomocą wysuwanej płozy.
Zobacz też
edytujBibliografia
edytuj- Marek Murawski. Samoloty Luftwaffe 1933-1945. Tom I. Warszawa 1996. ISBN 83-86776-01-3