Wikipedia

D.J. Augustin

amerykański koszykarz

Darryl Jerard „D.J.” Augustin, Jr. (ur. 10 listopada 1987 w Nowym Orleanie) – amerykański profesjonalny koszykarz, występujący na pozycji rozgrywającego.

D.J. Augustin
Ilustracja
Augustin w barwach Orlando Magic (2017)
rozgrywający
Pełne imię i nazwisko

Darryl Jerard Augustin, Jr

Pseudonim

D.J.

Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1987
Nowy Orlean

Wzrost

183 cm

Masa ciała

82 kg

Kariera
Aktywność

od 2008

Szkoła średnia

Brother Martin (Nowy Orlean, Luizjana)
Hightower (Missouri City, Teksas)

College

University of Texas at Austin (2006–2008)

Draft

2008, numer: 9
Charlotte Bobcats

  1. ↑ Mecze w lidze aktualne na 18 grudnia 2020.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

W 2006 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich - McDonald’s All-American[1].

NCAA

edytuj

W 2006 roku Augustin dołączył do zespołu Texas Longhorns jako jeden z aż siedmiu pierwszoroczniaków. Zagrał we wszystkich 35 meczach jako zawodnik pierwszej piątki i notował średnio 14,4 punktu i 6,7 asysty na mecz. Za swoją grę został wybrany zarówno do drugiego składu całej konferencji Big 12, jak i pierwszego składu debiutantów tej samej konferencji. Wyboru dokonywali trenerzy konferencji Big 12 i agencja Associated Press. W drugim roku poprawił swoje wyniki. Został wybrany do pierwszej piątki najlepszych graczy w całym kraju, a także oczywiście konferencji Big 12 po tym, jak został jej liderem w asystach (5,8 na mecz) i zajął drugie miejsce w punktach (19,2 na mecz). Za swoją grę otrzymał nagrodę imienia Boba Cousy'ego dla najlepszego rozgrywającego w kraju. Był także finalistą w głosowaniu na zdobywcę nagrody imienia Johna Woodena.

NBA

edytuj

Charlotte Bobcats (2008-12)

edytuj

2008/09

edytuj

W 2008 roku został wybrany z numerem 9 w drafcie NBA przez Charlotte Bobcats[2]. Rozegrał w sezonie 72 mecze, głównie będąc zmiennikiem dla Raymonda Feltona, ale w 12 spotkaniach wychodził do gry w pierwszym składzie. Notował bardzo dobre średnie na poziomie 11,8 punktu, 3,5 asysty i 1,8 zbiórki na mecz, grając średnio po 26,5 minuty. Zajął wysokie szóste miejsce w całej lidze pod względem skuteczności rzutów wolnych, trafiając aż 89,0% prób. Był też dziewiąty pod względem skuteczności rzutów za 3 punkty (43,9%). Wśród debiutantów zajął pierwsze miejsce w skuteczności rzutów osobistych, drugie w skuteczności rzutów za trzy punkty, czwarte pod względem asyst, ósme punktów i dziewiąte pod względem minut. 24 listopada w meczu z Philadelphia 76ers zanotował pierwsze w karierze double-double, zdobywając 25 punktów i rozdając najlepsze w sezonie 11 asyst[3]. Pomiędzy szóstym a dwudziestym trzecim grudnia trafił kolejne 42 rzuty osobiste, ustanawiając rekord klubu[4]. 6 stycznia 2008, w meczu przeciwko Boston Celtics ustanowił kolejny rekord klubu, zdobywając aż 11 punktów w trakcie jednej dogrywki[5]. Dzięki swojej dobrej grze został wybrany do drugiego składu najlepszych debiutantów[6].

2009/10

edytuj

Drugi sezon nie był już dla niego tak udany. Drużyna co prawda grała najlepiej od czasu powstania i awansowała do play-off, ale rola Augustina została mocno ograniczona. W 80 meczach tylko dwa razy wyszedł do gry w pierwszej piątce. Grał średnio po 18,3 minuty, notując w tym czasie 6,3 punktu, 2,4 asysty i 1,2 zbiórki na mecz. Spadła jego skuteczność. Trafiał 38,6% z gry i 39,3% za trzy punkty. Z linii osobistych pogorszył się aż do 77,9%, co oznaczało spadek o ponad 10 punktów procentowych. Jego najlepsze spotkanie przypadło na starcie z Orlando Magic 23 stycznia. Zdobył wtedy 22 punkty[7].

2010/11

edytuj

Przed sezonem 2010/11 drużynę opuścił Raymond Felton[8]. Augustin przejął od niego rolę pierwszego rozgrywającego zespołu. Zagrał we wszystkich 82 spotkaniach, za każdym razem występując w pierwszej piątce. Grał średnio po 33,6 minuty na mecz, notując rekordowe w karierze 14,4 punktu, 6,1 asysty i 2,7 zbiórki na mecz. W porównaniu do poprzednich rozgrywek poprawił się w skuteczności z gry (41,5%) i rzutów osobistych (90,6%), ale kolejny raz zanotował spadek w skuteczności rzutów za 3 punkty (33,3%). Sezon skończył na czwartym miejscu w lidze pod względem skuteczności z linii osobistych, szóste we wskaźniku asyst do strat (3,21:1) i dziewiętnaste pod względem asyst. 20 stycznia 2011 w meczu z Philadelphia 76ers poprawił rekord kariery, zdobywając 31 punktów[9]. Z kolei 10 kwietnia w spotkaniu przeciwko Detroit Pistons rozdał 14 asyst, co od tego momentu było jego najlepszym osiągnięciem w tej kategorii statystycznej[10].

2011/12

edytuj

Przed sezonem do zespołu doszedł Kemba Walker, wybrany w drafcie, co oznaczało, że Augustin będzie musiał z nim dzielić się obowiązkami rozgrywającego. Trener Paul Silas powierzył mu jednak rolę pierwszego podającego i ten był liderem zespołu pod względem asyst, notując ich 6,4 na mecz. Rzucał przy tym średnio 11,1 punktu na mecz, ale to nie przełożyło się na grę drużyny, która w skróconym przez lokaut sezonie wygrała zaledwie 7 z 66 spotkań. Znów był skuteczny na linii rzutów osobistych, trafiając 87,5% swoich prób, co dało mu ósme miejsce w NBA. 22 stycznia w meczu z New Jersey Nets doznał kontuzji palca prawej stopy i zagrał w nim tylko 8 minut. Uraz spowodował opuszczenie przez niego kolejnych 11 meczów.

Indiana Pacers (2012-13)

edytuj

Po czterech latach gry dla Bobcats, w lipcu 2012, podpisał roczny kontrakt z Indiana Pacers[11]. W nowym zespole rozegrał 76 spotkań, w których 5 razy wychodził do gry w pierwszym składzie. W głównej mierze pełnił rolę zmiennika dla George’a Hilla. Pod względem statystycznym był to jego najgorszy sezon w karierze. Grał średnio tylko 16,1 minuty na mecz, notował w tym czasie 4,7 punktu, 1,2 zbiórki i 2,2 asysty na mecz. Trafiał przy tym najgorsze w karierze 35,0% z gry. W trakcie play-off jego rola pozostała taka sama. Zdecydowanie najbardziej przydał się zespołowi w pierwszym starciu półfinału konferencji z New York Knicks. W trakcie niespełna 13 minut gry zdobył 16 punktów, trafiając 4 z 5 rzutów za 3 punkty[12]. To jednak nie wystarczyło do zaoferowania mu przez klubu kolejnego kontraktu.

Toronto Raptors (2013)

edytuj

22 lipca 2013, jako wolny agent, związał się kontraktem z Toronto Raptors[13], jednak już 9 grudnia, po 10 rozegranych meczach został przez nich zwolniony[14]. W walce o minuty gry zdecydowanie przegrywał z najlepszym rozgrywającym zespołu, Kylem Lowry, a także z niedoświadczonym Dwightem Buycksem. W tych 10 spotkaniach na parkiecie spędził łącznie tylko 82 minuty. Jego skuteczność z gry była fatalna, na poziomie zaledwie 29,2%, za trzy punkty trafił tylko 1 z 11 prób, co dało mu skuteczność 9,1%.

Chicago Bulls (2013-14)

edytuj

13 grudnia 2013 podpisał kontrakt z Chicago Bulls[15]. Pierwsze dwa mecze w nowych barwach nie napawały optymizmem. Zdobył w nich łącznie 5 punktów, trafiając tylko 1 z 10 rzutów z gry. Przełamanie przyszło w meczu numer 3, przeciwko Orlando Magic, w którym znów nie zachwycił skutecznością (5/15), ale jego 14 punktów i aż 8 asyst pozwoliły mu na zdobycie zaufania trenera, Toma Thibodeau. W kolejnych trzech spotkaniach, w obliczu kontuzji Kirka Hinricha, grał w pierwszej piątce. Łącznie takich spotkań zaliczył 9 w barwach Bulls. Głównie jednak sprawdzał się jako rezerwowy, którego zadaniem jest zdobywanie punktów. W 61 meczach dla Bulls notował średnio 14,9 punktu, do tego dokładał 2,1 zbiórki i 5,0 asysty na mecz. Trafiał przy tym 41,9% rzutów z gry i 41,1% rzutów za 3 punkty. Na koniec sezonu, nie licząc Derricka Rose’a, był najlepszym strzelcem zespołu. Zajął też drugie miejsce pod względem asyst, tylko za Joakimem Noah. 30 marca w meczu z Boston Celtics rzucił 33 punkty, co jest jego rekordem kariery, prowadząc Bulls do zwycięstwa[16].

Detroit Pistons (2014–2016)

edytuj

15 lipca 2014 podpisał dwuletni kontrakt z Detroit Pistons[17].

Oklahoma City Thunder (2015–2016)

edytuj

19 lutego 2015 został oddany w wymianie między trzema klubami do Oklahoma City Thunder[18].

Denver Nuggets (od 2016)

edytuj

18 lutego 2016 wraz z Stevem Novakiem i dwoma wyborami w drugiej rundzie draftu trafił do Denver Nuggets w zamian za Randy'ego Foye[19].

Orlando Magic

edytuj

7 lipca 2016 podpisał 4-letni kontrakt, wart 29 milion dolarów z Orlando Magic[20][21].

28 listopada 2020 zawarł umowę z Milwaukee Bucks[22].

19 marca 2021 trafił w wyniku wymiany do Houston Rockets[23]. 11 lutego 2022 został zwolniony[24]. 1 marca 2022 dołączył do Los Angeles Lakers[25].

Osiągnięcia

edytuj

Stan na 16 października 2023, na podstawie[26], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA
  • Uczestnik rozgrywek:
    • Elite Eight turnieju NCAA (2008)
    • rundy 32 turnieju NCAA (2007, 2008)
  • Mistrz sezonu regularnego konferencji Big 12 (2008)
  • Laureat Bob Cousy Award (2008)[27]
  • MVP turnieju Legends Classic (2008)
  • Zaliczony do:
    • I składu:
      • All-American (2008)
      • Big 12 (2008)
      • turnieju:
        • Big 12 (2008)
        • Legends Classic (2008)
      • debiutantów Big 12 (2007)
      • pierwszoroczniaków Big 12 (2007)
    • II składu Big 12 (2007)
NBA

Statystyki w NBA

edytuj
Legenda
M Mecze S5 Pierwsza piątka MPG Minuty na mecz
FG% Celność rzutów z pola 3P% Celność rzutów „za 3” FT% Celność rzutów wolnych
RPG Zbiórki na mecz APG Asysty na mecz SPG Przechwyty na mecz
BPG Bloki na mecz PPG Punkty na mecz

Na podstawie D.J. Augustin Statistics. Basketball-Reference.com. [dostęp 2014-09-08]. (ang.).
Stan na koniec sezonu 2019/20

Sezon regularny

edytuj
Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
2008/09 Charlotte 72 12 26,5 43,0% 43,9% 89,3% 1,8 3,5 0,6 0,0 11,8
2009/10 Charlotte 80 2 18,4 38,6% 39,3% 77,9% 1,2 2,4 0,6 0,1 6,4
2010/11 Charlotte 82 82 33,6 41,6% 33,3% 90,6% 2,7 6,1 0,7 0,0 14,4
2011/12 Charlotte 48 46 29,3 37,6% 34,1% 87,5% 2,3 6,4 0,8 0,0 11,1
2012/13 Indiana 76 5 16,1 35,0% 35,3% 83,8% 1,2 2,2 0,4 0,0 4,7
2013/14 Toronto 10 0 8,2 29,2% 9,1% 100% 0,4 1,0 0,1 0,0 2,1
2013/14 Chicago 61 9 30,4 41,9% 41,1% 88,2% 2,1 5,0 0,9 0,0 14,9
2014/15 Detroit 54 13 23,8 41,0% 32,7% 87,0% 1,9 4,9 0,6 0,0 10,6
2014/15 Oklahoma City 28 1 24,2 37,1% 35,4% 86,1% 2,2 3,1 0,6 0,0 7,3
2015/16 Oklahoma City 34 0 15,3 38,0% 39,3% 76,5% 1,3 1,9 0,4 0,1 4,2
2015/16 Denver 28 0 23,5 44,5% 41,1% 81,9% 1,9 4,7 0,9 0,1 11,6
2016/17 Orlando 78 20 19,7 37,7% 34,7% 81,4% 1,5 2,7 0,4 0,0 7,9
2017/18 Orlando 75 36 23,5 45,2% 41,9% 86,8% 2,1 3,8 0,7 0,0 10,2
2018/19 Orlando 81 81 28,0 47,0% 42,1% 86,6% 2,5 5,3 0,6 0,0 11,7
2019/20 Orlando 57 13 24,9 39,9% 34,8% 89,0% 2,1 4,6 0,6 0,0 10,5
Razem 864 320 24,1 41,2% 37,9% 86,5% 1,9 4,0 0,6 0,0 9,9

Play-offy

edytuj
Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
2010 Charlotte 4 0 18,3 29,4% 33,3% 83,3% 1,0 1,8 0,3 0,3 4,3
2013 Indiana 19 1 16,6 38,0% 39,6% 80,6% 0,8 0,7 0,4 0,0 5,2
2014 Chicago 5 0 28,2 29,2% 26,9% 89,5% 1,6 4,8 0,6 0,0 13,2
2019 Orlando 5 5 28,2 48,8% 47,6% 87,5% 1,6 3,8 0,4 0,2 12,8
2020 Orlando 5 0 25,6 39,1% 47,1% 95,7% 2,0 6,0 0,2 0,0 13,2
Razem 38 6 21,0 36,8% 39,0% 87,4% 1,2 2,4 0,4 0,1 8,2

Przypisy

edytuj
  1. ↑ 2006 McDonalds All-American Rosters. realgm.com. [dostęp 2018-09-09]. (ang.).
  2. ↑ 2008 NBA Draft Board. nba.com. [dostęp 2014-05-10]. (ang.).
  3. ↑ Augustin scores 25 as small Bobcats lineup handles 76ers. espn.go.com, 24 listopada 2008. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  4. ↑ Okafor dominates as Cats handle Wizards. espn.go.com, 23 grudnia 2008. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  5. ↑ Celtics lose for 5th time in 7 games after falling in OT. espn.go.com, 6 stycznia 2009. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  6. ↑ Beasley and Chalmers Named to T-Mobile NBA All-Rookie Teams. NBA.com, 30 kwietnia 2009. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  7. ↑ Nelson scores six of 21 in OT to help Magic get by Bobcats. espn.go.com, 23 stycznia 2010. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  8. ↑ Chris Sheridan: Sources: Felton, Knicks close to deal. sports.espn.go.com, 9 lipca 2010. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  9. ↑ Gerald Henderson scores late to help Bobcats hold off 76ers. espn.go.com, 20 stycznia 2011. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  10. ↑ Rodney Stuckey, Pistons beat Bobcats to end 11-game road losing streak. espn.go.com, 10 kwietnia 2011. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  11. ↑ Pacers Sign Point Guard DJ Augustin. nba.com. [dostęp 2014-05-10]. (ang.).
  12. ↑ David West, Paul George help Pacers take Game 1 from Knicks. espn.go.com, 5 maja 2013. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  13. ↑ Raptors Sign Free-Agent Guard D.J. Augustin. nba.com. [dostęp 2014-05-10]. (ang.).
  14. ↑ Raptors Waive Augustin. nba.com. [dostęp 2014-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 lutego 2014)]. (ang.).
  15. ↑ Bulls sign free agent guard D.J. Augustin. nba.com. [dostęp 2014-05-10]. (ang.).
  16. ↑ D.J. Augustin's career-high 33 points lead Bulls over Celtics. espn.go.com, 30 marca 2014. [dostęp 2014-09-08]. (ang.).
  17. ↑ Detroit Pistons Sign Free Agent Guard D.J. Augustin. nba.com. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  18. ↑ Thunder Acquires Kanter, Novak, Augustin, Singler and Draft Pick. nba.com. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).
  19. ↑ Nuggets Acquire D.J. Augustin, Steve Novak, Second Round Picks and Cash Consideration. nba.com. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).
  20. ↑ Orlando Magic Sign D.J. Augustin. nba.com. [dostęp 2016-07-28]. (ang.).
  21. ↑ D.J. Augustin, Orlando Magic reach four-year, $29 million contract agreement. nba.com. [dostęp 2016-07-28]. (ang.).
  22. ↑ Milwaukee Bucks Sign D.J. Augustin. nba.com. [dostęp 2020-12-18]. (ang.).
  23. ↑ Rockets Complete Trade with Milwaukee. nba.com. [dostęp 2021-03-21]. (ang.).
  24. ↑ Rockets Complete Four Player Trade with Boston. nba.com. [dostęp 2022-02-13]. (ang.).
  25. ↑ Lakers sign D.J. Augustin and Wenyen Gabriel. nba.com. [dostęp 2022-03-08]. (ang.).
  26. ↑ D.J. Augustin – realgm.com. realgm.com. [dostęp 2016-07-04]. (ang.).
  27. ↑ Bob Cousy Award – Point Guard Winners. hoophallawards.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  28. ↑ Year-by-year NBA All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=D.J._Augustin&oldid=71530642”