Dębołęka (województwo łódzkie)
Dębołęka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Brzeźnio, 10 km od Sieradza, przy szosie do Wrocławia.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
593 |
| Strefa numeracyjna |
43 |
| Kod pocztowy |
98-275[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ESI |
| SIMC |
0699810 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego  | |
Położenie na mapie gminy Brzeźnio  | |
 51°31′41″N 18°39′22″E/51,528056 18,656111[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 482.
Pierwsza wzmianka z lat 1218-29, gdy była wraz z Brzeźniem darowana klasztorowi norbertanek z Imbramowic przez biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża. Od 2 poł. XVIII w., kiedy to Ewa z Wolickich Murzynowska kupiła wieś od Kazimierza Góreckiego herbu Szeliga[3], do poł. XIX w. Dębołęka była w rękach Murzynowskich. W 1855 r. dobra te kupił Władysław Białecki i w rękach tej rodziny Dębołęka pozostała do II wojny św. Ostatnią właścicielką była Józefa z Białeckich Zembrzuska.
Po II wojnie św. utworzono tu PGR specjalizujący się w hodowli zarodowej bydła. Przetrwał dwór z 2 poł. XIX w. w otoczeniu parku, usytuowany na wysokim brzegu Żegliny.
Zabytki
edytujWedług rejestru zabytków NID[4] na listę zabytków wpisane są obiekty:
- zespół dworski i folwarczny, 2 poł. XIX - XX w., nr rej.: 419/A z 8.04.1998:
- dwór
- park z aleją dojazdową
- folwark:
- budynek gospodarczy
- spichrz
- stajnia z wozownią
- stodoła
- kuźnia
- obora
- brama
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 23510
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 225 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Elżbieta Sęczys: Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861(1867). Warszawa: DiG, 2007. ISBN 83-7181-450-X.
- ↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-19].