Dęba (województwo mazowieckie)
wieś w województwie mazowieckim
Dęba – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Przytyk[5][6].
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
48 |
Kod pocztowy |
26-650[4] |
Tablice rejestracyjne |
WRA |
SIMC |
0634041[5] |
Położenie na mapie gminy Przytyk | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu radomskiego | |
51°28′59″N 20°51′12″E/51,483056 20,853333[1] |
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0634058 | Bór | przysiółek |
0634064 | Choiny | przysiółek |
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 740.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Marii Magdaleny we Wrzeszczowie.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 22884
- ↑ Wieś Dęba w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-02-11] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-02-10].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 219 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Linki zewnętrzne
edytuj- Dęba (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 11 .