Dąb zębaty (Quercus dentata R.E.Fr.) – gatunek rośliny z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie w Japonii, na Półwyspie Koreańskim oraz w Chinach (w prowincjach Anhui, Gansu, Kuejczou, Hebei, Heilongjiang, Henan, Hubei, Hunan, Jiangsu, Jiangxi, Jilin, Liaoning, Shaanxi, Szantung, Shanxi, Syczuan, Junnan i Zhejiang)[5][6], we wschodniej Mongolii i na Wyspach Kurylskich[7]. Gatunek ten w Chinach i Japonii bywa sadzony przy świątyniach. Zalecany jest do nasadzeń jako drzewo ozdobne w parkach i na innych terenach zieleni miejskiej w strefie klimatu umiarkowanego, w tym także w Polsce, ze względu na efektowne ulistnienie w czasie wegetacji i jesienią, podczas przebarwiania się[7].

Dąb zębaty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bukowce

Rodzina

bukowate

Rodzaj

dąb

Gatunek

dąb zębaty

Nazwa systematyczna
Quercus dentata R.E.Fr.
Syst. Veg. ed. 14 858 1784[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Morfologia

edytuj
 
Liście
Pokrój
Zrzucające liście drzewo dorastające do 25 m wysokości[6]. Pędy sztywne, gęsto omszone żółtawoszarymi, gwiazdkowatymi włoskami[8].
Liście
Mają odwrotnie jajowaty kształt. Mierzą 10–30 cm długości oraz 6–30 cm szerokości. Są szarawobrązowo omszone od spodu. Z wierzchu ciemnozielone, początkowo omszone, z czasem łysiejące[8]. Nasada liścia jest zaokrąglona. Blaszka liściowa jest ząbkowana na brzegu, o spiczastym wierzchołku. Ogonek liściowy jest gęsto, brązowo omszony i ma 2–5 mm długości[6]. Blaszka liściowa sztywna, efektownie przebarwia się jesienią[7].
Kwiaty
Rozdzielnopłciowe. Kwiaty żeńskie rozwijają się w kątach liści w szczytowych partiach młodych pędów[8].
Owoce
Orzechy zwane żołędziami o jajowatym kształcie, dorastają do 15–23 mm długości i 12–15 mm średnicy. Osadzone są pojedynczo w miseczkach w kształcie kubka, które mierzą 12–20 mm długości i 20–50 mm średnicy[6]. Orzechy otulone są miseczkami w 1/2 do 2/3 ich długości[8].

Biologia i ekologia

edytuj

Rośnie w lasach mieszanych[6] na glebach suchych i piaszczystych[7], w niższych położeniach górskich na wysokościach do 2700 m n.p.m. Kwitnie od kwietnia do maja, natomiast owoce dojrzewają od września do października[6][8].

Zmienność i mieszańce

edytuj

W obrębie tego gatunku oprócz podgatunku nominatywnego wyróżniono dwa podgatunki[3]:

  • Quercus dentata subsp. stewardii (Rehder) A.Camus
  • Quercus dentata subsp. yunnanensis (Franch.) Menitsky – dorasta do 20 m wysokości. Liście mają odwrotnie jajowaty lub eliptyczny kształt. Mierzą 12–25 cm długości oraz 6–20 cm szerokości. Blaszka liściowa jest drobno ząbkowana na brzegu, ma klinową lub zaokrągloną nasadę i krótko spiczasty wierzchołek. Orzechy osadzone są w miseczkach w kształcie kubka, które mierzą 15–18 mm długości i 10–25 mm średnicy. Owoce otulone są miseczkami w 35–65% ich długości[9].

Za prawdopodobne mieszańce tego gatunku uważane są taksony[8]:

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
  3. a b c Quercus dentata Thunb.. The Plant List. [dostęp 2016-05-16]. (ang.).
  4. Quercus dentata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Discover Life: Point Map of Quercus dentata. Encyclopedia of Life. [dostęp 2016-05-16]. (ang.).
  6. a b c d e f Quercus dentata. Plantes & botanique. [dostęp 2016-05-16]. (fr.).
  7. a b c d Jerzy Hrynkiewicz-Sudnik, Bolesław Sękowski, Mieczysław Wilczkiewicz: Rozmnażanie drzew i krzewów liściastych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 206. ISBN 83-01-13434-8.
  8. a b c d e f Quercus dentata. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2016-05-19].
  9. Quercus yunnanensis. Plantes & botanique. [dostęp 2017-02-20]. (fr.).